Μισός… «διανοούμενος» – μισός γκάνγκστερ, μοναχικός λύκος, εξπέρ των μεταμφιέσεων. Ακόμη κι αυτά τα ελάχιστα που είναι γνωστά για τον ηγέτη της Μπόκο Χαράμ, της οργάνωσης που ευθύνεται για τις απαγωγές των κοριτσιών στη Νιγηρία, είναι αρκετά για να συνθέσουν ένα παζλ φρίκης και αποτροπιασμού που πλέον εκτείνεται πέρα από τα όρια της αφρικανικής αυτής χώρας.
Είναι η προσωποποίηση του τρόμου. Ένας αδίστακτος ηγέτης, ένας σαδιστής τρομοκράτης και ο αρχιτέκτονας της πιο φρικιαστικής μαζικής απαγωγής των τελευταίων χρόνων. Ακόμη και πριν από την είδηση που συγκλόνησε τον κόσμο, όμως, ο Αμπουμπακάρ Σεκάου ήταν ο πλέον καταζητούμενος άνδρας στη Νιγηρία. Ο άνδρας που με ένα βίντεο που βγήκε στη δημοσιότητα στην αρχή της εβδομάδας ομολογεί κυνικά την απαγωγή σχεδόν 300 μαθητριών, ηλικίας 12 με 15 ετών, από τα μέλη της οργάνωσής του, ενώ γελώντας δηλώνει πως θα τις πουλήσει στο παζάρι, αποτελεί παλιό πονοκέφαλο για τον πολιτισμένο κόσμο. Ήδη από το 2009 έχει επικηρυχθεί από την αμερικανική κυβέρνηση. Όποιος δώσει πληροφορίες για το πού βρίσκεται θα λάβει ως αντάλλαγμα μέχρι και 7 εκατομμύρια δολάρια.
Κι όμως, ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά γι’ αυτόν τον αδίστακτο άνδρα που πασχίζει με τον τρόμο να επιβάλει την ισλαμική κουλτούρα στη Νιγηρία. Κι αυτό γιατί, δρώντας ο ίδιος ανάμεσα στις σκιές, αφήνει τον αιμοσταγή στρατό του να κάνει πράξη τις απεχθείς διαταγές του, ενώ ανά διαστήματα κάνει την εμφάνισή του μέσω βιντεοσκοπημένων μηνυμάτων με τα οποία χλευάζει την ανικανότητα του Νιγηριανού στρατού.
«Γιατί τόσος θόρυβος που άρπαξα μερικά κορίτσια τα οποία ούτως ή άλλως ήταν στη δυτική εκπαίδευση;», ακούγεται να λέει στο βίντεο σχεδόν χαχανίζοντας.
Το όνομα της οργάνωσής του άλλωστε, Μπόκο Χαράμ, αυτό ακριβώς υποστηρίζει, ότι «η δυτική εκπαίδευση είναι αμαρτία». Κι ο Αμπουμπακάρ Σεκάου είναι δηλωμένος εχθρός της.
Ακόμη και η ηλικία του αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο. Κάποιοι λένε ότι είναι 35 ή 36 ετών, άλλοι τον υπολογίζουν κοντά στα 44 – μια αβεβαιότητα που προσθέτει στον μύθο που τον περιβάλλει.
Γεννημένος στο χωριό που έχει το ίδιο όνομα με αυτόν στα σύνορα του Νίγηρα, στη συνέχεια μετακόμισε στο Μαϊντουγκούρι, πρωτεύουσα της πολιτείας Μπόρνο και προπύργιο της ισλαμιστικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ.
Μαθητής ενός κληρικού, σπούδασε σε Κολέγιο για ανώτατες σπουδές στον Ισλαμισμό. Γι’ αυτό και ένα από τα ψευδώνυμά του είναι το «Darul Tawheed», το οποίο μεταφράζεται ως ειδικός στο μονοθεϊσμό ή την ενότητα του Αλλάχ. Ένα παράδοξο αμάλγαμα διανοούμενου και γκάνγκστερ, μιλάει άπταιστα πολλές αφρικανικές γλώσσες, όπως και αραβικά, αλλά ασφαλώς όχι αγγλικά. Οι αναλυτές τον περιγράφουν ως μοναχικό λύκο και εξπέρ των μεταμφιέσεων. Δεν μιλά απευθείας στα μέλη της οργάνωσης, αλλά προτιμά να επικοινωνεί μαζί τους μέσω λίγων και εκλεκτών έμπιστων ατόμων. Σύμφωνα με τον διαμεσολαβητή της Μπόκο Χαράμ, είναι σχολαστικός σε θέματα προσωπικής υγιεινής και απορρίπτει την πολυτελή ζωή.
Πήρε τα ηνία της οργάνωσης το 2009 από τον ιδρυτή της και πιο «μετριοπαθή» Μοχάμεντ Γιουσούφ όταν εκείνος σκοτώθηκε σε επίθεση μαζί με 700 ακολούθους του. Έχοντας καταφέρει να πείσει τους πάμφτωχους κατοίκους στα βορειοανατολικά της χώρας ότι η κυβέρνηση της Νιγηρίας είναι διεφθαρμένη και ότι όλα θα ήταν καλύτερα αν επιβαλλόταν η Σαρία, κάθε χρόνο στρατολογεί εκατοντάδες νέους οι οποίοι σκοτώνουν, κλέβουν και απαγάγουν χωρίς έλεος μέλη της κυβέρνησης, αστυνομικούς, δημοσιογράφους, χωρικούς και -όπως πρόσφατα- ανήλικα κορίτσια: Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τα τελευταία πέντε χρόνια η οργάνωση έχει σκοτώσει 3.000 ανθρώπους.
«Είναι ο πιο τρελός από όλους τους αντάρτες. Πιστεύει στ’ αλήθεια ότι είναι ok να σκοτώσει οποιονδήποτε διαφωνεί μαζί του», δήλωσε στην εφημερίδα Guardian άνθρωπος που τον γνωρίζει, διατηρώντας ασφαλώς την ανωνυμία του.
Ο Σεκάου, από την άλλη, επιστρέφει διαρκώς από τους νεκρούς. Ο στρατός της Νιγηρίας έχει ισχυριστεί πολλές φορές ότι τον σκότωσε, για να διαψευστεί αργότερα με ένα από τα προπαγανδιστικά βίντεο του τρομοκράτη. Λίγο έλειψε να τα καταφέρει το Σεπτέμβριο του 2012, όταν έκανε έφοδο στο σπίτι του, όπου είχε μόλις επιστρέψει από την τελετή «βάπτισης» του έξι ημερών παιδιού του. Κατάφερε όμως να γλιτώσει με έναν τραυματισμό από σφαίρα στο πόδι, ενώ η σύζυγος και τα τρία του παιδιά έπεσαν στα χέρια του στρατού.
Θα καταφέρει άραγε η παγκόσμια κινητοποίηση για την εύρεση των σχεδόν 300 μαθητριών να φτάσει στα ίχνη του; Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα των αναζητήσεων για τον Τζόζεφ Κόνι, τον εξίσου παρανοϊκό ηγέτη της Ουγκάντας, η επιχείρηση εντοπισμού του οποίου το 2012 είχε γνωρίσει επίσης μεγάλη απήχηση ανάμεσα στους χρήστες των κοινωνικών δικτύων, δυστυχώς οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος των κοριτσιών.
Επιμέλεια: Εύα Σεϊντή
ΕΘΝΟΣ
