Μια νέα μελέτη 63 σελίδων από την Υπηρεσία Ερευνών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ονομάζεται «Χαρτογραφώντας το Κόστος της Μη Ευρώπης» και αναφέρει τις πιο σημαντικές πρωτοβουλίες που πρότεινε το Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της τελευταίας νομοθετικής περιόδου, και τις οποίες δεν εφάρμοσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή τα κράτη-μέλη. «Η δημιουργία, ας πούμε, μιας ενιαίας ψηφιακής αγοράς από μόνη της θα μπορούσε να αυξήσει τις οικονομικές επιδόσεις της ΕΕ κατά 260 δισ. ευρώ τον χρόνο. Η περαιτέρω κατάργηση των εμπορικών φραγμών εντός της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ θα μπορούσε επίσης να αυξήσει την απόδοση κατά 235 δισ. ευρώ. Μια ενεργειακή ένωση που θα επιτρέψει στα 28 κράτη-μέλη να διαπραγματεύονται με μία φωνή με τους προμηθευτές ενέργειας θα μπορούσε να μειώσει το κόστος κατά 50 δισ. ευρώ. Συνολικά, η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ΕΕ θα μπορούσε να εξοικονομήσει 800 δισ. ευρώ ετησίως, αν γίνονταν νόμοι οι προτάσεις του Κοινοβουλίου. Αλλά αν η συμμετοχή των ψηφοφόρων στις επικείμενες ευρωεκλογές είναι τόσο χαμηλή όσο το 43% που καταγράφηκε την προηγούμενη φορά, τότε θα είναι ευκολότερο για τους ηγέτες της ΕΕ να αγνοήσουν τις επιθυμίες του Κοινοβουλίου» γράφει το έγκυρο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel».
60 δευτερόλεπτα σε κάθε ομιλητή
«Είναι ένα ηλιόλουστο απόγευμα Δευτέρας, τον Απρίλιο, και δεν υπάρχει παρά μόνο ένα θέμα στην ημερήσια διάταξη της Ευρωβουλής: ότι δεν την παίρνουν σοβαρά υπόψη. Στην έδρα της στο Στρασβούργο, ένα κτίριο 200.000 τ.μ. με 1.133 γραφεία που μένουν αχρησιμοποίητα 321 ημέρες τον χρόνο, ήλθε η ώρα για τις “ομιλίες του ενός λεπτού”. Κάθε βουλευτής έχει 60 δευτερόλεπτα για να πει ό,τι θέλει, όπως ορίζει ο Κανονισμός του Ευρωκοινοβουλίου» τονίζει το άρθρο που συνυπογράφουν οι Γκρεγκόρ Πέτερ Σμιτς και Κριστόφ Σουλτ.
«Οι ομιλητές έχουν καρφωμένο το βλέμμα μπροστά τους, αν και σχεδόν κανένας δεν τους ακούει, και τα περισσότερα έδρανα στην αίθουσα της Ολομέλειας είναι άδεια. Αργότερα το προσωπικό τους θα ανεβάσει τα βίντεο των παρεμβάσεων του ενός λεπτού στο YouTube, ώστε οι ψηφοφόροι πίσω στην πατρίδα να μπορούν να παρακολουθήσουν τη σημαντική ομιλία που μόλις εκφώνησε ο εκπρόσωπός τους» λένε οι αρθρογράφοι.
Τα 540 «ναι» ενός Ρουμάνου
Και προσθέτουν: «Πράγματι, η Ευρωβουλή είναι ένα νομοθετικό σώμα που θυμίζει περιοδεύον τσίρκο. Κάθε μήνα μετακινείται από τις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο για μία εβδομάδα, προτού γυρίσει πάλι πίσω – κάτι που κοστίζει 200 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Οι 751 αντιπρόσωποι που θα εκλεγούν σε δύο εβδομάδες θα επιλεγούν σύμφωνα με 28 διαφορετικές εθνικούς εκλογικούς νόμους. Μόλις φθάσουν στις Βρυξέλλες, τα λόγια τους θα μεταδοθούν σε 24 επίσημες γλώσσες και σε τρία αλφάβητα: λατινικό, ελληνικό και κυριλλικό. Περισσότεροι από 1.000 μεταφραστές είναι επιφορτισμένοι με την προετοιμασία περισσότερων από ένα εκατομμύριο σελίδες εγγράφων κάθε χρόνο για τους βουλευτές – μεταξύ των άλλων, και για τον ρουμάνο ευρωβουλευτή, ο οποίος είναι γνωστός ως “κύριος Ναι”, γιατί ψήφισε “ναι” πάνω από 540 φορές στη σειρά, όποιο και αν ήταν το ζήτημα. Ενας ευρωβουλευτής λαμβάνει το ημερήσιο επίδομα των 304 ευρώ μόνο αν συμμετέχει σε τουλάχιστον τις μισές από τις ονομαστικές ψηφοφορίες σε μια δεδομένη ημέρα – εκτός από τον μηνιαίο μισθό των 8.229 ευρώ».
Αλλά σχεδόν απαρατήρητα από τους πολίτες της ΕΕ, η Ευρωβουλή έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο σημαντικά κοινοβουλευτικά σώματα του πλανήτη, πολιορκημένη από περίπου 20.000 λομπίστες κάθε είδους.
«Οι ευρωβουλευτές δεν νομοθετούν πρωτογενώς. Δύνανται μόνο να μπλοκάρουν ή να βελτιώνουν τους νόμους, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να προτείνουν οι ίδιοι νομοθεσία. Αλλά περίπου το 90% όλων των σχεδίων και των προτάσεων της ΕΕ εξαρτώνται πλέον από τη συναίνεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι δεν δίνουν συνήθως μεγάλη σημασία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά με την πάροδο των ετών το Σώμα έχει αποκτήσει όλο και περισσότερη εξουσία – και έχει γίνει πιο ισχυρό από όσο νομίζουν πολλοί. Ηδη ένας βουλευτής στις Βρυξέλλες ασκεί μεγαλύτερη επιρροή από έναν στο Βερολίνο. Και το χάσμα διευρύνεται» γράφει το «Spiegel».
