Γράφει η Λαμπριάνα Κυριακού
Συγκεντρωθήκαμε όλοι στην κορυφή του Βουνού του Γραμματικού για να πούμε άλλη μια φορά «Χαίρε», σε εκείνους που έφυγαν μέσα στα συντρίμμια του μοιραίου Μπόϊνγκ της ήλιος, από ένα ανθρώπινο λάθος. Ο πόνος ίδιος. Σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από το 2005.
Συγγενείς και φίλοι, έφτασαν από την Κύπρο ειδικά για το ετήσιο μνημόσυνο, που τελέστηκε στην μικρή εκκλησία που χτίστηκε στη μνήμη των 121 θυμάτων.
Την επιμνημόσυνη δέηση τέλεσε Ο Μητροπολίτης Κηφισίας Κύριλλος. Υποσχέθηκε όσο ζει κάθε 14 Αυγούστου θα βρίσκεται στο Γραμματικό για να τελεί το ετήσιο μνημόσυνο. “Ήμουνα στο Γραμματικό εκείνη τη μέρα του δυστυχήματος. Όσα είδαν τα μάτια μου εύχομαι να μην τα δει κανείς άλλος.”
Στο μνημόσυνο παρευρέθηκε και ο πρέσβης της Κύπρου κ Κυριάκος Κενεβέζος.
Άσβηστες οι μνήμες, κι ας έχουν περάσει εννιά ολόκληρα χρόνια. Απροσπέλαστος ο πόνος, δεν αφήνει καμιά χαρά να περάσει στην καρδιά, δεν αφήνει κανένα περιθώριο να ξεχαστούν η μάνα, ο πατέρας, το παιδί, ο ξάδελφος, η γιαγιά, ο παππούς, ο φίλος. Πόσο τραγικές ήταν εκείνες οι μέρες θεέ μου, κανένας χρόνος δεν μπορεί να τις ξεθωριάσει.. Από το βουητό του αεροδρομίου, στις σειρήνες των περιπολικών και των ασθενοφόρων, από την αναγνώριση στην ταφή. Παντού σιωπή και πένθος. Μονάχα οι καμπάνες ηχούσαν κάθε μέρα και τόνιζαν τι Eστί φρίκης, τι πόνος και τι θάνατος.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση, τελέστηκε τρισάγιο στο σημείο ακριβώς της συντριβής του αεροσκάφους.
Με λουλούδια στα χέρια περπατήσαμε μέχρι τη χαράδρα που έπεσε το αεροπλάνο. Το τοπίο καταπράσινο, απέναντι ηλιοφώτιστη η θάλασσα και ο ουρανός παρεμπιπτόντως να έχει ένα μισοτελειωμένο φεγγάρι…
Δεν χωράει άλλα δάκρυα το πρωινό. Η Χαράδρα γέμισε λουλούδια. Έτσι τους υμνήσαμε και κατηφορίζοντας με τις μνήμες μας αγκαλιά, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
{youtube}_wDRKgwHk-M{/youtube}
