Του Χρήστου Βλαχογιάννη
Κάθε μέρα θέλω να γράψω και περιμένω την επόμενη. Οι χρόνοι με προλαβαίνουν, οι ειδήσεις με προλαβαίνουν, μα πάνω απ’ όλα η καρδιά μου που αναθαρρεί και λαχταρά.
Αρχή μου είναι μη γράφεις ποτέ με το συναίσθημα. Είναι χειμαρρώδες, παρορμητικό και τις περισσότερες φορές κακός «συμβουλάτορας». Έτσι περίμενα να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, όμως βλέπω πράγματα γύρω μου και αφουγκράζομαι καλέσματα που δε μ’ αφήνουν να κάνω επαγγελματικά τη «δουλειά».
Σαν κάτι ν’ άλλαξε σε τούτη δω τη χώρα και βλέπω πάλι πρόσωπα χαρωπά, με περηφάνια ζυμωμένα, που δε φοβούνται το αύριο ούτε σκιάζονται από φοβέρα καμιά. Για πολλά μπορείς να κατηγορήσεις τον Έλληνα, ποτέ όμως για φόβο και δειλία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε απρόσμενα καλά. Αν και νωρίς για συμπεράσματα έχει κάνει το κόσμο να αισθάνεται όμορφα. Πορεύεται με όσα υποσχέθηκε προεκλογικά και τι θα πετύχει τελικά, θα φανεί στο χειροκρότημα. Γνωρίζει όμως ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει ρώτα, γιατί το κουτόχορτο μας τελείωσε και πίσω κανένας δεν ξαναγυρνά.
Τα πέντε χρόνια που ποδοπατηθήκαμε είναι πολλά. Δεν το άντεξε το πετσί μας και πλέον ο Έλληνας είναι έτοιμος να δώσει στο μαχαίρι τη μπουνιά. Χαμένος για χαμένος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα πια, παρά μονάχα να κρατήσει ζωντανή την εθνική του περηφάνια.
Κι αν κάποιος θεωρήσει αυτά που γράφω ρομαντικά, άλλο τόσο θα του απαντήσω ότι ο καμένος δε τη φοβάται τη φωτιά. Όταν δεν σου ‘χει μείνει τίποτα να χάσεις, τότε μπορείς και πολεμάς. «Φίλτρα» δεν υπάρχουν πια παρά μόνο όσα η περηφάνια σου λαχταρά.
Αλέξη μη πάρεις λέξη πίσω απ’ όσα είπες συγκινημένος στη βουλή γιατί χρόνια περίμενε ο λαός ετούτη τη χαρά. Κι επειδή η μεταπολίτευση μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας σαν μαύρη σελίδα, πρόσεξε μη και η «νεοπολίτευση» κρατήσει όσο η φλόγα του τζακιού μιας πρόσκαιρης ερωτικής βραδιάς…
Υ.Γ: Σ’ ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου Αντωνάκη για το φόβο που τόσο αναίσχυντα μοίρασες προεκλογικά σ’ εμάς και τα παιδιά μας. Γιατί τελικά δεν κατάλαβες ποτέ ποιος είναι ο Έλληνας.
Υ.Γ1: Ε! Πατριώτες μην παρακαλάτε ν’ αποτύχουν… όπως γράφει η Δήμητρα Γκουντούνα γιατί η μικροψυχία δεν ταιριάζει σ’ αυτό το λαό από δω και πέρα!
