Συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά η Θεατρική παράσταση «Αιδοίων Μονόλογοι» από το βιβλίο της συγγραφέως Ηβ Ένσλερ. Η Διασκευή και η σκηνοθεσία είναι της Μαριάννας Καστανία και η Καλλιτεχνική Διεύθυνση της Δέσποινας Κούρτη
Το ουσιαστικό θέμα του Αιδοίων Μονόλογοι, είναι η σχέση που έχουν τα γεννητικά μας όργανα με το υπόλοιπο σώμα μας με τον εαυτό μας , με το είναι μας. Και πόσο τελικά έχουμε καταστρέψει αυτήν τη σχέση ….. που είναι από τις πιο πρωτόγονες, φυσικές και αγνές.
Η παράσταση μέσα από τα γέλια και τα δάκρυα σε ταξιδεύει σε ένα κοινό σημείο συνάντησης για άνδρες και γυναίκες …. Σε πολλαπλά επίπεδα !!!!!!!!!!!
ΠΑΙΖΟΥΝ με σειρά εμφανίσεως
Βασίλης Παπαδόπουλος ( Κομπέρ), Μαριάννα Καστανία (Ηβ Ενσλερ), Ηρώ Νότη, Δέσποινα Κούρτη, Κωνσταντίνα Ρουμελιώτη, Τζόυς Μιχαηλίδου, Γιάννης Τριβέλλας
Πολυχώρος «ΔΙΑΥΛΟΣ» (Αδριανού 1, Θησείο)
Πρεμιέρα: Σάββατο, 6 Δεκεμβρίου
Μέρες Παραστάσεων: Κάθε Σάββατο
Ώρα: 9 μ.μ.
Διάρκεια: 120 λεπτά
Εισιτήρια 15 και 10 ευρώ
ΤΗΛ.Κρατήσεων: 6978795199 και 6934652541
(web site :www.plentertainment.eu)
«ΑΙΔΟΙΩΝ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ» ΤΗΣ ΙΒ ΕΝΣΛΕΡ
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε κάθε γεγονός σαν την συνέπεια μιας ειδικής αιτίας ή μιας σειράς από αιτίες. Σύμφωνα με αυτό τον συλλογισμό το άτομο παρουσιάζεται σαν το προϊόν της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει. Η καθημερινή μας ζωή διαμορφώνεται ανάλογα με την κοινωνική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζούμε, με τις συμβατικότητές της , με τις ενοχές της και τις αξίες της. Συγχρόνως όμως, ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας, επηρεάζει τις συνθήκες και τα ήθη της κοινωνίας, μέσα στην οποία ζούμε. Εμείς, είτε προωθούμε καινούργια πρότυπα, είτε ενισχύουμε τα παλιά. Όμως η κοινωνία δεν επιβάλλεται στα άτομα που την συνθέτουν, καθότι αποτελείται από αυτά. Συχνά το ξεχνούμε αυτό, γιατί υποτιμάμε τον δικό μας σημαντικό κοινωνικό ρόλο. Έχουμε την ίδια λαθεμένη στάση απέναντι στην κοινωνία, όπως και απέναντι στη ζωή. Θεωρούμε ότι και τα δυο βρίσκονται έξω από εμάς, ενώ στην πραγματικότητα και η ζωή και η κοινωνία ενσωματώνονται μέσα μας. Αν αυτό το κατανοήσουμε, συνειδητά θα αλλάξουμε και αυτό θα δημιουργήσει μια υγιή ζωή, μια υγιή κοινωνία. Εμείς επιτρέπουμε, εμείς απαγορεύουμε, εμείς διεκδικούμε, κάθε γεγονός που επιτρέπει τη βία της ανθρώπινης ύπαρξης με πολλές διαφορετικές μορφές όπως κακοποίηση παιδιών, γυναικών κ.λ.π .
Είναι γεγονός, δυστυχώς ακόμη και σήμερα, στον 21ο αιώνα οι κοινωνίες να αντιμετωπίζουν τέτοιες απάνθρωπες συμπεριφορές. Η αμερικανίδα συγγραφέας Ιβ Ένσλερ τόλμησε να προβάλλει αυτό το τεράστιο γεγονός βίας, μέσα από την δική της προσωπική μη συμβατική υπόσταση, σφραγίζοντας με την ιδιαίτερη αποστολή της σημαντικό κοινωνικό ρόλο! Η βία και κακοποίηση των γυναικών, ένα ευαίσθητο θέμα που ξεδιπλώνει την ανωριμότητα των κοινωνιών ξεκινώντας από την πατρίδα της, τις Η.Π.Α. Η θεατρική παράσταση που εσείς θα παρακολουθήσετε από το βιβλίο της Ιβ Ένσλερ, είναι μόνο ένα μέρος της ευεργετικής δημιουργικής παλίρροιας που επέφεραν οι εξομολογήσεις των γυναικών. Η Ιβ Ένσλερ δίνει πνοή στους προσωπικούς μονολόγους και όλα μας φαίνονται οικεία , γιατί πολύ απλά είναι ένα ταξίδι προς την αλήθεια. Η συγγραφέας μετέτρεψε τις συνεντεύξεις της με 200 γυναίκες σε ποίηση για το θέατρο. Οι γυναίκες της εμπιστεύτηκαν τις πιο κρυφές προσωπικές τους εμπειρίες από το σεξ μέχρι την γέννα. Από τον ακήρυχτο πόλεμο εναντίων τους μέχρι τη νεοαποκτηθείσα ελευθερία στην έκφραση της αγάπης. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου, αλλά και στις σκηνές που κρύβονται πίσω από αυτές, υπάρχει η μαγεία και η δύναμη αυτού που δεν μπορούσε να ειπωθεί μέχρι τώρα.
Η Ιβ Ένσλερ δίνει το παράδειγμα και την κινητήριο δύναμη στις γυναίκες όλου του κόσμου , να επικοινωνήσουν στοχεύοντας τα θέλω και τις αξίες του θηλυκού. Μια διοργάνωση ενός αγώνα για την υπόσταση όλων των γυναικών. Προστασία και αξιοποίηση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία με άλλη ματιά, ευαισθητοποίηση και συμμετοχή όλων. Η προστασία της γυναίκας δεν είναι συνδεδεμένη μόνο με την ευαισθητοποίηση όλων , αλλά είναι φανερό πλέον ότι συνδέεται άμεσα με την ποιότητα ζωής. Ως εκ τούτου, είναι δικαίωμά μας να την απαιτούμε από όλες τις κοινωνίες , αλλά και από τον εαυτό μας. Εύχομαι και στην Ελλάδα να ορισθεί μια καταληκτική ημερομηνία ουσίας , ( όχι απλά η ημέρα της γυναίκας ), και τότε θα γίνει η ζύγιση του κάθε σωματείου για την καταπολέμηση της βίας και κακοποίησης. Βιασμοί που υφίσταται το γυναικείο σώμα καθώς και ψυχική βία, σεξουαλική παρενόχληση, τρομοκρατία με στόχο τη στέρηση του δικαιώματος επιλογής στην αναπαραγωγή, αλλά και το έγκλημα της κλειτοριδεκτομής, που έχει παγκόσμιες διαστάσεις. Συμπερασματικά, μιας και σκηνοθέτησα αυτό το έργο, «Αιδοίων Μονόλογοι» θα έλεγα και θα έγραφα σε ένα πανό ότι «τα αιδοία μας είναι φυσική μας κληρονομιά και ως εκ τούτου έχουν ζωτική σημασία για όλη την ανθρωπότητα!!!! Όπως αναφέρει η Ιβ Ένσλερ «Τα αιδοία μας ενσωματώνονται στο υπόλοιπο κορμί μας και γίνονται εξ ίσου σεβαστά και ιερά». Συνδέονται με το μυαλό μας και τροφοδοτούν το πνεύμα μας. Εξαφανίζεται η ντροπή και σταματάει η βία , γιατί τα αιδοία μας είναι ορατά και πραγματικά και «αποτελούν σημαντικά μέρη ώριμων, δυνατών γυναικών που δεν ντρέπονται να μιλήσουν για αυτά». Επίσης ( Ιβ Ένσλερ) «ότι έχουμε το μόνο όργανο στο ανθρώπινο σώμα , που η αποκλειστική του λειτουργία είναι η ηδονή. Αν αυτό ανήκε αποκλειστικά στον άνδρα, φαντάζεστε πόσα θα ακούγαμε για αυτό και πόσες περιπτώσεις θα λειτουργούσε σαν άλλοθι; ……» Οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες, άνδρες – γυναίκες, καλούνται μέσα από αυτήν την παράσταση, «ΑΙΔΟΙΩΝ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ», να παίξουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση της ταυτότητας της γυναίκας και στην προστασία της. Το εγχείρημά μου δεν ήταν να ανεβάσω απλά μια παράσταση, αλλά όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να ισχυροποιήσουμε κατά συστηματικό τρόπο, μέσα από την γνώση και την κατανόηση, τι ακριβώς είμαστε και για ποιό λόγο υπάρχουμε ώστε να σεβαστούμε την γυναίκα και να την προστατέψουμε. Να ενωθούμε και να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε πολλαπλασιαστικά στην ευαισθητοποίηση αυτή με μια καθαρή, ισχυρή ματιά με πράξεις, ενεργοποιώντας τις τοπικές κοινωνίες, την ενδυνάμωση των εθελοντικών ομάδων. Μια προσφορά στην κοινωνία του σύγχρονου ανθρώπου, ώστε να μην υποτιμάμε τον δικό μας σημαντικό κοινωνικό ρόλο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
« Η καρδιά μπορεί να γίνει θυσία
Το ίδιο και το αιδοίο.
Η καρδιά μπορεί και συγχωρεί κι επουλώνει τις πληγές, μπορεί και αλλάζει σχήμα, για να μας δεχτεί μέσα της ή να μεγαλώσει, για να μας επιτρέψει να ελευθερωθούμε.
Το ίδιο και το αιδοίο.
Πονάει για μας και προσπαθεί και πεθαίνει για μας και ματώνει και με το ματωμένο της ποτάμι μας μεταφέρει σ΄αυτό τον θαυμαστό κόσμο.
Το ίδιο και το αιδοίο.
Ήμουν εκεί και το θυμάμαι!!!»
