Με απόφαση του Υπουργού ΥΠΠΟΠΑΙΘ κ. Αριστείδη Μπαλτά και του αν. Υπουργού Πολιτισμού κ. Νίκου Ξυδάκη ορίζεται ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου ο σκηνοθέτης κ. Στάθης Λιβαθινός.
Τη θέση του αναπληρωτή διευθυντή αναλαμβάνει ο Θεόδωρος Αμπαζής, χρόνια συνεργάτης του Στάθη Λιβαθινού.
Ποιος είναι ο Στάθης Λιβαθινός:
Ο Στάθης Λιβαθινός γεννήθηκε στην Αθήνα . Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Πέλου Κατσέλη και της Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Κρατικό Ινστιτούτο Θεάτρου της Μόσχας.
Στο ενεργητικό του έχει παραστάσεις που έχουν αφήσει εποχή. Η Ιλιάδα του Ομήρου που είδαμε πέρσι στο Φεστιβάλ, μια τρομακτικά επίπονη πεντάωρη παράσταση, δεν θα μπορούσε να έχει σκηνοθετηθεί παρά μόνο από τον Λιβαθινό και να περάσουν οι πέντε ώρες νεράκι.
Από το 2001 εως το 2007 υπήρξε υπεύθυνος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου και του Εργαστηρίου Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας. Υπό τη διεύθυνση του η Πειραματική Σκηνή γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση. Οι παραστάσεις που ανέβασε εκεί μαζί με τους στενούς του συνεργάτες -τον ποιητή Στρατή Πασχάλη,το μουσικό Θοδωρή Αμπαζή, τη σκηνογράφο Ελένη Μανωλοπούλου- και την ομάδα των ηθοποιών που συγκέντρωσε -Δημήτρης Ήμελλος, Νίκος Καρδώνης, Βασίλης Ανδρέου, Δημήτρης Παπανικολάου, Μαρία Ναυπλιώτου, Μαρία Σαββίδου, κ.α.- δημιούργησαν μεγάλη αίσθηση στο θεατρικό χώρο και έγιναν πόλος έλξης του κοινού.
Η παράσταση,μάλιστα, της Πειραματικής Σκηνής με τη διασκευή του “Ηλίθιου” του Φ.Ντοστογιέφσκι αναδείχτηκε καλύτερη παράσταση για τη σεζόν 2006-2007 από τους αναγνώστες του περιοδικού “Αθηνόραμα”.Το 2009 σκηνοθέτησε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το έργο του Ο.Σαίξπηρ “Βασιλιάς Ληρ”.Η σκηνοθεσία του τιμήθηκε με το βραβείο Διεθνούς Ρεπερτορίου των Κριτικών Θεάτρου για το 2009. Συνεργάστηκε με τα θέατρα Πορεία, την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού και στο Οδού Κεφαλληνίας, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Πριν μόλις ενάμιση μήνα, άνοιξε τον «Φιγκαρό» στο Μέγαρο Μουσικής σε μια νέα ανάγνωση ενός κλασσικού και δύσκολου έργου, που όμως όπως ο ίδιος δήλωσε, το είχε διαλέξει ακριβώς γιατί ο ήρωας του θυμίζει πολύ τον μέσο Έλληνα.
Ρωσσομαθής, με την ικανότητα να διαβάζει τους κλασσικούς Ρώσους γίγαντες του θεατρικού λόγου Ντοστογιέφσκι, Τσέχωφ στα αυθεντικά τους κείμενα, είναι μια περίπτωση σκηνοθέτη που σίγουρα έχει διαμορφώσει μαζί με δύο-τρεις ακόμα το θεατρικό τοπίο την τελευταία δεκαπενταετία.
Ο Λιβαθινός ξεκίνησε ως ηθοποιός, επηρεασμένος ίσως από τον αγαπημένο του θείο Μάνο Κατράκη, αλλά γρήγορα τον κέρδισε η σκηνοθεσία. Έχει δηλώσει πως μέχρι τώρα «ερήμην κοινού, αυτού του πολυκέφαλου τέρατος όπως το έλεγε η Ελεονώρα Ντούζε, δεν δουλεύω. Δουλεύω μόνο γι’ αυτό». Και το κοινό τον έχει ανταμείψει καθώς αποτελεί αγαπημένο σκηνοθέτη των Αθηναίων. Και είναι πολλές αυτές οι παραστάσεις “για το κοινό” που έχουν χαραχτεί στις μνήμες των θεατρόφιλων. Κάποιες από αυτές είναι: Πεθαίνω σα χώρα του Δ. Δημητριάδη, Το κτήνος στο φεγγάρι του Καλινόσκι, Πριν την αποχώρηση του Τόμας Μπέρνχαρντ, Φρεναπάτη του Κούσνερ, Οικόπεδα με θέα του Ντ. Μάμετ, Αγάπης αγώνας άγονος του Σαίξπηρ, Μήδεια του Ευριπίδη, Βάσσα του Γκόρκι, Ηλίθιος του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Ένας ήρωας, το καμάρι της Δύσης του Τζ.Μ.Σινγκ,Bασιλιάς Ληρ του Ο.Σαίξπηρ.
Πρόσφατα δήλωσε πως η έννοια του θεάτρου ως σπίτι, ως εστία τον ενδιαφέρει πολύ για να μπορέσει να ολοκληρώσει μια πιο συγκεκριμένη πρόταση και θεατρική σχέση με το κοινό. Την ευκαιρία θα την έχει με την κεντρική σκηνή της χώρας, το Εθνικό Θέατρο.
