Του Δαυίδ Ναχμία

Μία καλή μοίρα με ήθελε να τον γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος είχε αυτόν τον τρόπο που έχουν όλες οι παλιές ψυχές να σε διδάσκει απλά και μόνο βρισκόμενος στον ίδιο χώρο.

Τον θυμάμαι στην ΕΡΤ να περνάει απ’ το γραφείο της Δήμητρας Γκουντούνα που την είχε σαν αδελφή του με μία αγκαλιά σοκολάτες και μία στροφή του Τάσου Λειβαδίτη ή του Μαγιακόφσκι και να φεύγει μετά για το δικό του γραφείο.

Ποτέ του δεν υπήρξε εξεζητημένος και απροσπέλαστος για κανέναν. Όποιον κι αν ρωτήσετε απ’ τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν ως υφιστάμενοί του ιδιαίτερα εκείνα τα 8 χρόνια στο Τρίτο Πρόγραμμα, θα σας το επιβεβαιώσει.

Είχε μία μεγάλη ενέργεια πάνω του και μία παρακαταθήκη ομορφιάς εσωτερικής και εξωτερικής. Είχε φροντίσει να καλλιεργήσει τον εαυτό του σε πολλά επίπεδα. Ήταν χωνευτήρι του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και είχε έναν τρόπο να διαμεσολαβεί και να μεταλαμπαδεύει ευχάριστα όλη αυτή τη γνώση.

Ο  ΛΟΓΟΣ  ΤΟΥ

Ο λόγος του ήταν Αριστοφανικός… και μπορούσε κανείς ν’ ακούσει ότι δε φαντάζεται από τολμηρές εκφράσεις… που θα σοκάριζαν κάποιον απροειδοποίητο. Πέρασε πολύς καιρός να καταλάβω πως και αυτό είχε την αξία του. Κατάφερνε να περνάει έτσι διεισδυτικά τα απώτερα μηνύματά του χωρίς να διώχνει τον συνομιλητή. Πάνω απ’ όλα όμως, μία απ’ τις πιο μεγάλες του αρετές ήταν πως ζύγιζε πολύ καλά ποιον έχει απέναντί του. Έτσι πιστεύω πως κατάφερε να εντυπωθεί στις αναμνήσεις των πάντων. Ρωτήστε αν θέλετε τον ηχολήπτη σας να σας πει.

Αντηχεί πάντοτε μία φράση που άκουσα απ’ το στόμα του: “με κάθε καινούργιο ακρωτηριασμό, ξέρεις, σου δίδεται η Χάρις να φωτίζεις τα γεγονότα”. Αυτός ο κρυπτικός και ποιητικός του λόγος και στα γραπτά του και στην ομιλία του.

ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ

Είχε κι αυτό το διαβατήριο της εξωτερικής εμφάνισης… εμφανιζόταν πάντα άμεμπτος με αυτή τη σιέλ Τζάγκουαρ, η μεγάλη του αγάπη στα αυτοκίνητα, γεμάτο το σπίτι του από συλλογές… κι ένα εκμαγείο του Μπετόβεν, άλλη μία του λατρεία ο Μπετόβεν… θυμάμαι όταν τον ρώτησα αν αισθάνεται να έχει κάποια εκλεκτική συγγένεια με τον Μπετόβεν μου είπε αστειευόμενος πως και αυτός δεν άκουγε τόσο καλά…

ΘΑΝΑΤΟΣ

ήταν ανυποχώρητος στο ζήτημα του τσιγάρου, ενώ του το είχε απαγορεύσει ο γιατρός του και τελικά αυτό τον σκότωσε

Θα έπρεπε να δείτε αυτή την κηδεία… τα έξοδα της οποίας ανέλαβε ο Δήμος της Καλαμάτας απ’ όπου ο ίδιος δεν κατάγετο… έμεινε εκεί ως διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ και κατάφερε να γίνει λατρευτός ακόμα κι απ’ τους απλούς πολίτες. Να περιφέρεται το φέρετρο στα δρομάκια και να τον ραίνουν απ’ τα μπαλκόνια. Κάτι πολύ έξω απ’ τη δική μας εποχή.

Του κόστισε πάρα πολύ που κανείς δεν τον προσκάλεσε να του δώσει κάποιον -έστω μικρό- ρόλο στους Ολυμπιακούς αγώνες. Δείτε αυτό το απόσπασμα στην εκπομπή που τον δείχνει να διευθύνει την ΚΟΑ και πείτε μου αν έχετε δει πιο αυτοκρατορικό διευθυντή ορχήστρας στη ζωή σας. Κι όμως, τον προσπέρναγαν τσαλαπατώντας τον… έ… είδε κι απόειδε, άνοιξε την πόρτα κι έφυγε.

Έτσι είναι εδώ… όσοι έσκαψαν 10 χιλιοστά κάτω απ’ το σώμα τους ή κάπου μαραίνονται ή κάπου ασπρίζουν τα κόκαλά τους. Δεν το σηκώνει το υψιπετές και το λεπτεπίλεπτο πια ο καιρός μας.

Ένας άνθρωπος που έφυγε υπέργηρος πλήρης αιώνων στην ηλικία των 2500 χρόνων, για να ξαναεπιστρέψει.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ 1949-2008 – Συνέντευξη Δαυίδ Ναχμίας

{youtube}mIAvW58T7hM{/youtube}

{youtube}WFuwPvTvDkw{/youtube}

{youtube}uyCPEjhQR80{/youtube}

{youtube}dHyfUxnRqj8{/youtube}

{youtube}_2hV5HfJ7Os{/youtube}