της Λαμπριάνας Κυριακού
Μετά το «Δικηγόρο Ντάροου» ο Σταμάτης Φασουλής, επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Χορν για να σκηνοθετήσει, αλλά και να παίξει το έργο του Florian Zeller «O μπαμπάς» που θα κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015.
Στην σκηνή με το Σταμάτη φασουλή, θα δούμε επίσης την Μαρίνα Ασλάνογλου, τον Κωνσταντίνο Κάππα, τον Κίμων Κουρή, την Ελευθερία Μπενοβία και τη Ματίνα Νικολάου
«Δεν παρακολουθείται τη ζωή του ήρωα, παρακολουθείται αυτό που βλέπει ο ήρωας», προλόγισε ο Σταμάτης Φασουλής στην συνέντευξη τύπου που έγινε λίγο μετά το μεσημέρι της Πέμπτης στο Θέατρο Δημήτρης Χορν, με αφορμή την παρουσίαση του έργου στους εκπροσώπους των ΜΜΕ. « Ο Αντρέ πάσχει από αλστχάιμερ. Τώρα όλοι ξέρουμε τι είναι. Ίσως να είναι και ένα μικρόβιο. Αλλά δεν παύει να είναι μια ασθένεια. Είναι ένα έργο που έχει μια τραγική φάρσα μεν αλλά προκαλεί και γέλιο και δημιουργεί μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Και όπως είπα βλέπουμε την ιστορία όπως την βλέπει ο ήρωας μας. Παράδειγμα έρχεται η κόρη του και την μια την βλέπει ως Μαρίνα και την άλλη φορά που θα την συναντήσει θα την βλέπει ως Ελευθερία το ίδιο γίνεται και με το γαμπρό μου. Εκεί που βλέπει τον Κάππα, την επόμενη φορά ο γαμπρός του γίνεται Κουρής. Υπάρχει όμως και ένα φινάλε που εκεί τα πράγματα ξεκαθαρίζουν.. σταματάει η φάρσα και μιλάει σε ένα πιο ανθρώπινο επίπεδο που κάνει τα πράγματα πιο σπαρακτικά. Το έργο είχε κάποιες δυσκολίες, αλλά εγώ προσπάθησα να κάνω τις δυσκολίες ευκολίες. Προσπάθησα αυτή τη μετατροπή να την κάνω σαν μια ευκαιρία για κάτι καινούργιο, να μπορώ να πιάσω τα αισθήματα.»
Την κόρη του Σταμάτη φασουλή θα την κάνει ηΜαρίνα Ασλάνογλου. « Όταν διάβασα το έργο και συγκινήθηκα και γέλασα. Αυτό που προσπάθησα να κάνω στις πρόβες παίζοντας την Άννα΄ – την κόρη – προσπάθησα να μάθω πως θα μιλήσει στον μπαμπά, πώς θα μπει στο μυαλό του το οποίο βρίσκεται σε ένα κόσμο που είναι δύσκολο να καθίσεις και να τον ψάξεις. Η Άννα προσπαθεί να είναι δίπλα του, να τον αγαπάει να τον φροντίζει, αλλά μόνη της δεν μπορεί, θέλει και τη βοήθεια ενός ειδικού. Όταν αποφασίζει και γιατί αποφασίζει κάποια στιγμή να φύγει. Πώς λοιπόν να πεις σε έναν άνθρωπο ότι θα τον αφήσεις αλλά θα έρθεις κάποιος άλλο να είναι δίπλα σου και να σε φροντίζει. Εκεί που πας να γελάσεις, έρχεται η συγκίνηση, έχει στοιχεία που δημιουργούν την ομορφιά στο έργο. Ο φασουλής έκανε μια πολύ καλή δουλειά και ευχόμαστε να αρέσει στον κόσμο.«Δεν παρακολουθείται τη ζωή του ήρωα, παρακολουθείται αυτό που βλέπει ο ήρωας»,
Λίγα λόγια για το έργο:
Ο Αντρέ ζει μόνος του σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι. Η κόρη του η Άννα, βλέποντάς τον να μεγαλώνει, ανησυχεί. Αποφασίζει να συγκατοικήσουν. Η Άννα, ο μπαμπάς της και ο σύντροφός της.
Εκεί αρχίζουν τα μεγάλα προβλήματα που άλλοτε προκαλούν αυθόρμητο γέλιο και άλλοτε γνήσια συγκίνηση. Η συγκατοίκηση δεν είναι εύκολη. Εκτός από τα πρόσωπα, συγκρούεται το παρελθόν με το παρόν αλλά και με το μέλλον.
Τι θα γίνει;
Πού θα ζήσει το ζεύγος;
Που θα ζήσει ο μπαμπάς που, ίσως πια να είναι ενοχλητικός ή περιττός, όσο κι αν δημιουργεί αισθήματα αγάπης;
Το έργο έχει ένα μεγάλο ατού: Δεν βλέπουμε τη ζωή έτσι όπως είναι. Τη βλέπουμε με τα μάτια του μπαμπά.
