Τα προσφυγόπουλα από τη Συρία έχουν πολύ σκληρά βιώματα εξαιτίας του πολέμου. Ένας Κούρδος καλλιτέχνης και ψυχοθεραπευτής τα βοηθάει να αντιμετωπίσουν τα τραύματά τους μέσω της τέχνης.
Κρατήρες που έχουν δημιουργηθεί από βόμβες, κατεστραμμένα σπίτια, ελικόπτερα με χρώματα παραλλαγής. Αυτά είναι τα θέματα που ζωγραφίζουν νεοφερμένα προσφυγόπουλα στο ατελιέ ενός ζωγράφου στην Κολωνία. Είναι εικόνες που έχουν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη των παιδιών που κατάφεραν να ξεφύγουν από τον πόλεμο στη Συρία.
Η 13χρονη Αβζίν δείχνει τη ζωγραφιά της. Φαίνεται ένα κορίτσι στο κρεβάτι ενός χειρουργείου. «Η καρδιά της ματώνει, δεν είναι καλά» λέει. Ένα άλλο κοριτσάκι ζωγραφίζει βόμβες που πέφτουν πάνω σε ένα τούβλινο κτίριο. «Ελικόπτερα ήρθαν και κατέστρεψαν το σχολείο μου» διηγείται στην Deutsche Welle. «Μερικά παιδιά επέζησαν άλλα όχι».
Πόλεμος και θάνατος τα βασικά θέματα
Ο Κούρδος καλλιτέχνης και ψυχοθεραπευτής Χασάν Ντεβετσί βοήθησε φέτος 12 προσφυγόπουλα από τη Συρία. Τους έδωσε την ευκαιρία να ζωγραφίζουν στο ατελιέ του σε μια προσπάθεια να επουλώσουν τις πληγές του πολέμου. Δηλώνει πως τα δυο βασικά θέματα των παιδιών είναι ο πόλεμος και ο θάνατος. «Φυσικά και τα παιδιά προσπαθούν να ζωγραφίσουν ‘ωραίες εικόνες’. Αν και ο όρος αυτός δεν υπάρχει στην ψυχοθεραπεία μέσω της τέχνης. Αλλά οι ζωγραφιές με λουλούδια είναι λιγότερες σε σχέση με τις ζωγραφιές με ελικόπτερα» λέει ο Χασάν Ντεβετσί.
Όλα τα παιδιά που παίρνουν μέρος σε αυτή την ομάδα ήρθαν πριν από έναν χρόνο στη Γερμανία και πηγαίνουν στο σχολείο. Έμαθαν γρήγορα τη γλώσσα και δεν ξεχωρίζουν από τους συμμαθητές τους όταν παίζουν, τρώνε, χορεύουν και γελάνε μαζί. Όμως τα φαινόμενα απατούν. «Μπορώ να δω τη θλίψη στα μάτια τους. Το γέλιο τους δεν έρχεται από την καρδιά τους» λέει ο Κούρδος ψυχοθεραπευτής.
Παρόλο που οι γονείς ξέρουν τι συνέβη στα παιδιά τους, δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους όταν βλέπουν τις ζωγραφιές. «Σοκαρίστηκα από τα σχέδια» λέει η Νασρίν Μοχαμάντ, μητέρα της Αβζίν. «Καταλαβαίνουν τα πάντα» συμπληρώνει « όταν ακούν τους γονείς να μιλάνε με τους παππούδες και τις γιαγιάδες».
Δεν αρκεί η ιδιωτική πρωτοβουλία
Η οικογένεια της Αβζίν ήρθε πριν από ενάμιση χρόνο στη Γερμανία και σε αντίθεση με άλλες οικογένειες από τη Συρία που παίρνουν μέρος σε αυτό το πρότζεκτ, έχει άδεια παραμονής ορισμένου χρόνου. Προς το παρόν μένουν σε ένα ξενοδοχείο στην Κολωνία μέχρι να αποφανθούν οι αρχές εάν η άδειά τους μπορεί να παραταθεί.
Ο 43χρονος ψυχοθεραπευτής καταλαβαίνει τον πόνο των προσφύγων. Είναι Κούρδος και ήρθε κυνηγημένος από τους Τούρκους τη δεκαετία του 1990. Περίμενε τρία ολόκληρα χρόνια μέχρι να του χορηγηθεί άσυλο. Θυμάται με πικρία τα δύσκολα εκείνα χρόνια. «Δεν μπορούσαμε να κάνουμε σχεδόν τίποτα. Δεν είχαμε κανέναν και δεν μιλούσαμε γερμανικά» λέει ο Χασάν Ντεβετσί. Τα βιώματα αυτά τον ώθησαν να θέλει να βοηθήσει σήμερα τα παιδιά τον προσφύγων. Το 2014 ήρθε σε επαφή με τον Ερυθρό Σταυρό και μια ομάδα αυτοβοήθειας που τον έφεραν σε επαφή με οικογένειες από τη Συρία.
Τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς είναι ενθουσιασμένοι με το πρότζεκτ. Όμως ο Χασάν Ντεβετσί σηκώνει μόνος του το βάρος. Τέτοιες πρωτοβουλίες χρειάζονται κρατική υποστήριξη, τονίζει. Ο ίδιος περιόρισε τις συναντήσεις από μια φορά την εβδομάδα σε δυο φορές το μήνα γιατί δεν έχει τα χρήματα για την αγορά υλικών. Ο Κούρδος καλλιτέχνης και ψυχοθεραπευτής καλωσορίζει με προθυμία τους νεοφερμένους πρόσφυγες. Στην εποχή του δεν υπήρχαν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες.
