γράφει η Γιώτα Δημητριάδη
texnes-plus.blogspot.gr
“Ξέρω πως αν τα καταφέρω να γεράσω, θα κρύβω σε μια άκρη του μυαλού μου την πιο πολύτιμη εμπειρία απ’ όλες: πως την αληθινή ευγένεια τη γνώρισα από τους κατατρεγμένους.”
Το προσφυγικό δράμα, τα χιλιάδες πτώματα που ξέβρασε η θάλασσα, οι φωτογραφίες με τα μωρά να κλαίνε στις αγκαλιές των μανάδων, τα κλειστά σύνορα, οι ιστορίες ανθρώπων που δίδαξαν ήθος και αγάπη και άλλων που με την σκληρότητα τους έδειξαν, πως η ανθρωπιά στέρεψε, κινητοποίησαν τους μαθητές του Θεάτρου Τέχνης και την δασκάλα και σκηνοθέτη Μάνια Παπαδημητρίου στο να ανεβάσουν μια ξεχωριστή παράσταση.
Πέντε ηθοποιοί αφηγητές προσπαθούν να μας μεταφέρουν μέσα από την τέχνη της μουσικής αφήγησης -υπό τους ήχους των ρυθμών, των μελωδιών και του τραγουδιού της εκπληκτικής Φένιας Παπαδόδημα- το αίσθημα της αγωνίας απέναντι στο θάνατο που προσπαθείς να αποτρέψεις, της οργής απέναντι στο ανείπωτο άδικο που γεννά ο πόλεμος, της αγάπης και του ελέους για τον διπλανό που είναι ζωογόνος δύναμη.
Τα “Ημερολόγια Αλληλεγγύης” έκαναν πρεμιέρα χθες (13/6) στο Θέατρο Τέχνης και θα κάνουν τον τίτλο τους πράξη προσφέροντας όλα τους τα έσοδα στους πρόσφυγες. Μια εξαιρετική πρωτοβουλία που χρήζει συγχαρητηρίων.
Οι ιστορίες είναι σκοτεινές. Οι ιστορίες είναι φωτεινές. Είμαστε ρατσιστές και δεν είμαστε. Είμαστε απάνθρωποι και ελεήμονες. Όλα καταφέρνουν να λεχθούν με μέτρο και οικονομία σε μόλις 70 λεπτά, χωρίς να κουράσουν το θεατή.
Το χαρακτηριστικό της Μάνιας Παπαδημητρίου να χρωματίζει πολιτικά τις σκηνοθεσίες της, είναι κάτι που συχνά στις μέρες μπορεί να θεωρηθεί, ακόμα και αναγκαίο, όταν μεγάλο μέρος του θεατρικού κόσμου κωφεύει.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσαμε να έχουμε μια πολιτική παράσταση-πώς αλλιώς με τέτοιο θέμα;- χωρίς να πολιτικολογεί και χωρίς την έντονη διάθεση διδακτισμού. Αντίθετα, εδώ η δράση παγώνει για να μας αναλύσει η μουσικός της παράστασης ,Φένιας Παπαδόδημα, με την βοήθεια του βίντεο τι είναι τα “drones” και πως τα χρησιμοποιούν οι “κακοί” Αμερικάνοι και οι πολυεθνικές για να διαλύσουν τον πλανήτη(!) Ευτυχώς, αυτό συμβαίνει για πολύ λίγο.
Εφόσον, σ’ όλη την διάρκεια της παράσταση οι αφηγήσεις των διασωστών είναι τόσο αληθινές, παναθρώπινες και είναι αδύνατο να σ’ αφήνουν ασυγκίνητο, ενώ, παράλληλα, προβάλλονται εικόνες τόσο δυνατές με μωρά παιδιά να σπαράζουν στις αγκαλιές των μανάδων το μήνυμα έχει φτάσει ξεκάθαρα…Όλοι ξέρουμε ποιοι φταίνε.Εξάλλου, οι ίδιοι οι ηθοποιοί έχουν και απόλυτα καταγγελτικό λόγο για την Μέρκελ, την Ευρώπη κ.τ.λ.
Τις πολλές δράσεις με τις οποίες είχε εμπλουτιστεί η παράσταση και κάποιες φορές έδιναν την αίσθηση μια φλυαρίας, δεν θα τις σχολιάσω αρνητικά, γιατί νομίζω πως η σκηνοθέτις τις χρησιμοποίησε με την πρόθεση να βοηθήσει τους μαθητές. Δρώντας περισσότερα σαν δασκάλα και γενικότερα η παράσταση είχε και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν ήταν επαγγελματική παράσταση.
Διότι οι ερμηνείες των τεσσάρων ηθοποιών, αν και οι περισσότεροι είναι δευτεροετής σπουδαστές της σχολής του Θεάτρου Τέχνης είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές. Νέα παιδιά, με πάθος, ταλέντο και όρεξη για δουλειά. Οι Τάσος Κορκός, Χριστίνα Κωστέα,Βασίλης Παπαδημητρίου και Χριστίνα Παπατριανταφύλλου στο ρόλο των διασωστών της “Αγκαλίας” μας συγκίνησαν και κατάφεραν νομίζω το πιο σπουδαίο απ’ όλα να δείξουν ότι αυτές οι ιστορίες είναι παναθρώπινες, δεν έχουν σύνορα, χώρα και θρησκεία. “Τα μάτια των προσφύγων δεν έχουν ασπράδι είναι ολονών κατακόκκινα από την αλμύρα και τον ήλιο.” Θα μας πουν με μια φωνή.
Υπάρχει όμως, πάντα και η άλλη πλευρά ο συναισθηματικός κόσμος του Έλληνα διασώστη: “Ας μ’ αγαπούσαν έτσι και ας ήμουν και πρόσφυγας”
Η παράσταση προβληματίζει, κινητοποιεί ,ευαισθητοποιεί και αξίζει την προσοχή μας. Επιπλέον, τα έσοδα θα δοθούν στους πρόσφυγες και πηγαίνοντας στο θέατρο μπορείτε να προσφέρετε και τρόφιμα.
Μένουν ακόμη 4 παραστάσεις
Σήμερα 14, Τετάρτη 15, Πέμπτη 16 και Παρασκευή 17 Ιουνίου
Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
Μουσική σύνθεση: Φένια Παπαδόδημα
Επεξεργασία Βίντεο: Ίρις Κατσούλα
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου & Βασίλης Μαθιουδάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά
Ερμηνεύουν: Φένια Παπαδόδημα, Τάσος Κορκός, Χριστίνα Κωστέα,
Βασίλης Παπαδημητρίου, Χριστίνα Παπατριανταφύλλου
Μια παράσταση για τους πρόσφυγες στην Μυτιλήνη
μέσα από τα ημερολόγια των Χρηστού Αγγελάκου και Γιώργο Τυρίκου-Εργά
Από 13 έως 17 Ιουνίου κάθε βράδυ στις 21.15
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν | Φρυνίχου
Φρυνίχου 14, Πλάκα (χάρτης)
τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ & 10 ευρώ (μειωμένο)
Έσοδα θα διατεθούν για τις ανάγκες των προσφύγων.
Όσοι θεατές επιθυμούν μπορούν επιπλέον της αγοράς του εισιτηρίου τους
να καταθέσουν απευθείας και τρόφιμα ή είδη πρώτης ανάγκης.
Στ ανοιχτά του πέλαγου σε καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και σου ρίξανε
Αμαρτία μου νάχα κι εγώ μιαν αγάπη
Μακρινή μητέρα, ρόδο μου αμάραντο
– όπως λέει ο Ο Ελύτης
