ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΥΣΤΡΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ
του Βαγγέλη Γιαννελάκη. Τη μάνα σου θυμάμαι·
τί και τί δεν έκανε
στα ξένα να σπουδάσεις,
πόσες σκάλες
τόσες σκάφες στο ποτάμι,
εσύ ο γιος της πλύστρας
τρανός να γίνεις δικαστής
στην έδρα το γουνάκι σου να καμαρώνει
ή και το δίχως άλλο,
πρώτο πολίτη να σε δει κατά τα ειωθότα.
Και συ δε λέω, γερό κεφάλι·
τόσα βάσανα και κόπους
από φωτιές απόδρασες, σημαία σου η γνώση.
Όμως φίλε μου πώς κατάντησες
τόσες ζωές να ακυρώνεις;
Απόθανε η γερόντισσα·
ευτυχώς δέν πρόλαβε να δει
τί για την πλύστρα μάνα σου δέν έκαμες.
Τί τά ‘θελες τόσα πτυχία;
Τόση ζωή χαράμι·
δέ χρειαζόσουν όλ’ αυτά να φτύνεις τη γενιά σου.
Ε. Κ. ΓΙΑΝΝΕΛΑΚΗΣ.
