ποίημα του Βαγγέλη Γιαννελάκη
Κλεόκριτος ο μύστης τ’ όνομά μου
γνωστός των αρχηγών σας στα τόσα Ανθεστήρια.
Και δέ μιλώ σ’ αυτούς τους τρισκατάρατους
που κάποιους έφαγε το χώμα, τους χέζουν τα σκουλήκια·
σε σας μιλώ αδέρφια μας στρατιώτες!
Σε τόσες μάχες πλάι-πλάι·
εκεί στην Ιστιαία που γκομενίτσες καμακώναμε
ίδια σχολεία
δάσκαλοι ίδιοι
ιδανικά
όσια δημοκρατικά τα ίδια·
φίλους πολλούς κατευοδώσαμε στη Γερμανία, χάθηκαν·
αντάμα επουλώσαμε τις χαρακιές που άφησεν ο πόνος.
Και τί ζητάτε ωρέ μ’ αυτούς
που τόσους γερόντους ξέκαναν,
όλους αυτούς τους νέους που αιτήθηκαν παιδεία
και τόσους άλλους,
Ινδούς Πακιστανούς που έπνιξαν στον Ασωπό
όντας υπακούοντες στις εντολές των Γότθων;
Εγώ ειμαι δω για να σας πω και να βροντοφωνάξω:
Αδέρφια μας στρατιώτες!
Αδέρφια μας στρατιώτες
τους άγδυτους νεκρούς σας κλαίμε·
αυτό το μίσος είν’ αδερφικό
δέν είναι ταξικό να πήγαινε στο διάλο!
Τί να χωρίσουμε ωρέ πάρεξ…τη χούντα μας;
Ε. Κ. ΓΙΑΝΝΕΛΑΚΗΣ.
