Πού είναι ο Παύλος σου, τώρα;
Ο Παύλος σου, μάνα
είναι μες στον θυμό μας
μες στις εικόνες μιας νύχτας
που το ανήκουστο μαχαίρωσε κατάστηθα τον κόσμο
Πού είναι ο Παύλος σου, τώρα;
Ο Παύλος σου, μάνα
είναι μια βάρκα
και αρμενίζει στον χρόνο
με πανιά κατακόκκινα
βουτηγμένα στο αίμα του
Πού είναι ο Παύλος σου, τώρα;
Ο Παύλος σου, μάνα
είναι ρίζα στο χώμα
δέντρο στο σύννεφο
φύλλο κι απλώνει τη σκιά του
στην ασχήμια αυτού του τόπου
Πού είναι ο Παύλος σου, τώρα;
ρωτάνε τα βότσαλα
που ένα κορίτσι κρατάει
φυλαχτό
στην παλάμη του
στην άκρη μιας θάλασσας
που δεν στέργουν
να μολύνουν
αυτά τα φίδια με ονόματα ανθρώπων
Ιάσων Λειδινός
[φεβρουάριος ’17]
