Του Θέμη Δημητρακόπουλου,συγγραφέα,πολιτικού επιστήμονα. Ανθρώπινο ράκος πια, παραδομένος στη γενική χλεύη, εγκαταλειμμένος ακόμη και από τους πρώην στενούς ”φίλους” και συντρόφους του, έχοντας βιώσει μια αβυσσαλέα πτώση –πτώση όπου, τι τρομερή προσωπική ήττα, παρέσυρε και πολυαγαπημένα του πρόσωπα– ο Άκης Τσοχατζόπουλος τιμωρήθηκε ήδη με το παραπάνω.
Ανθρώπινα και πολιτικά, λοιπόν, επικροτώ την απόφαση για την υπό όρους αποφυλάκισή του.
Άλλωστε, εκτός από ακίνδυνος πια, είναι και συνθλιμμένος.
Η Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από εξουθενωμένους φυλακόβιους. Ούτε από αποδιοπομπαίους τράγους.
Γιατί ποιος αμφιβάλλει πως ο Τσοχατζόπουλος δεν ήταν μόνος του σε όλα όσα, ατιμωτικά και παράνομα, διέπραξε σε βάρος της χώρας του.
Ας είναι.
Ας ζήσει, άρρωστος και ταπεινωμένος, ό,τι του έχει απομείνει έχοντας τον οίκτο αυτών που εξαπάτησε κατ’ επανάληψη, εκμεταλλευόμενος την εξουσία που τόσο γενναιόδωρα του δόθηκε μέσα από τη λαϊκή ψήφο.
Αυτός, ο και παρά δύο ψήφους πρωθυπουργός.
Η Ιστορία άλλωστε, τον έχει ήδη καταδικάσει σε ισόβια ατίμωση.
[υγ: και επειδή η Δημοκρατία, όπως μας αρέσει να λέμε, δεν εκδικείται:
Ένα άλλο ανθρώπινο ράκος εξακολουθεί να κρατείται, άνευ πλέον λόγου, άνευ πολιτικού ή άλλου ερείσματος, στη φυλακή:
ο Σάββας Ξηρός.
Δεν θέλω να πιστεύω στα δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Και ελπίζω, η Δικαιοσύνη να πράξει και σε αυτή την περίπτωση το ανθρωπιστικό της καθήκον]
Θέμης Δημητρακόπουλος
συγγραφέας, πολιτικός επιστήμονας
