Της Δήμητρας Γκουντούνα
Τελικά είναι στο DNA μας οι συγκρούσεις μεταξύ μας. Από τον πρώτο εμφύλιο {Πελοποννησιακός Πόλεμος} ως τις ημέρες μας . Μπορει να μην κοκκινίζει ο τόπος και εύχομαι ποτε να μην κοκκινήσει, αλλά παρατηρώ πια την μη ελεγχόμενη οργή, η οποια περιφέρεται απο τα μέσα μας εως τον μπουρλοτιέρη των Εξαρχείων,που καιει το αυτοκίνητο ενος τυχαίου ,που τον συναντάς λίγο αργότερα να κλαίει πάνω απο τα αποκαϊδια της ”περιουσίας” του γιατί ακόμη δεν ειχε ξεπληρώσει τις δόσεις .
Και η επανάσταση κοντα στα ξημερώματα σταματάει στην οδό Τοσίτσα.
Ο 16αρης εχει εκτονώσει τις ορμόνες του. Ο ιστρούχτορας τρέχει ιδρωμένος να ξεφύγει απο τις οδύνες μιας γένας που και απόψε δεν πέτυχε… Απο την άλλη,τούτες οι κινήσεις , δίνουν, πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης στους άλλους.
Τους ”απέναντι” που έχουν συνηθίσει να ζουν στριμωγμένοι μες τις μυρωδιές των λεωφορείων φυλλομετρώντας στο νου τους τους λογαριασμούς.
Ημερεύουν για λίγο απο την άπνοια και το στρίμωγμα του πολύμορφου πλήθους των συνεπιβατών, και ονειρεύονται το Λόττο,η το λαχείο για να κατέβουν στην επόμενη στάση παραδομένοι στην πραγματικότητα.
Μπαίνουν σ΄ενα σπίτι ,που για να δούμε υπάρχει ακόμη η ΔΕΗ;
Α ωραία.Υπάρχει.Και εκεί μ΄ενα άνοιγμα κουμπιού μπαίνουμε εμεις στο σπίτι του οι πληροφοριοδότες.
Παλιά είχαμε τον τίτλο του δημοσιογράφου.Και οι περισσότεροι που θέλουν να έχουν ακόμη αυτο τον τίτλο κάθονται στην ουρά της ανεργίας, ή παραγκωνισμένοι απο τον πάγκο της είδησης γιατι δεν είναι αρεστοί,ποτε στην πολιτική εξουσία,πότε σ΄εκείνη του αφεντικού…
Κι΄αρχίζουμε εμείς οι ”γνωστες”της είδησης να τον βομβαρδίζουμε,μέ μισοαλήθειες,μ΄ενα χειρόγραφο χιλιοελεγμένο οχι απο τον διορθωτή φιλόλογο,αλλά απο εκείνα τ΄ανθρωπάκια που νομίζουν οτι έχουν εξουσία αφου είναι η ουρά και το πρωϊνό νεύμα του ”συγκυβερνήτη” της ζωής τους.
Και αντι για λύσεις,αντι για ενημέρωση ,αντι για αναλύσεις,επικουρούν, μ΄ακαταλυπτα λόγια οι πολιτικοί μας. -Η κάθε παρούσα κυβέρνηση ειναι καταστροφή–καθαρίζοντας η προηγούμενη μ΄αυτο τον τρόπο κάθε φορά τους δικούς της λεκέδες.
Ποιός έχει χρόνο ομως να σκεφτεί;Οταν εισαι ριγμένος στο έδαφος απο τις υποχρεώσεις ,οταν εισαι ριμαγμένος απο την κούραση,οταν κινδυνεύεις να χάσεις και τα ψίχουλα που σου παρέχουν,αμα έχεις κι΄εναν αρρωστο στο σπίτι θα κάτσεις να κάνεις ανάλυση της οποιασδήποτε είδησης που σου σερβίρουν.
Και οταν ακούσεις άνεργη μητέρα 42 χρονών αυτοκτονησε γιατι δεν ειχε να ζήσει τα παιδιά της,δεν θα τρελαθείς απο αυτο το παράλογο γεγονός, αλλά θα σκεφτείς ποσο τυχερός είσαι που εσυ έχεις εστω αυτα τα λίγα για να ζήσεις την οικογένεια.
Ετσι συνεχίζεις , το μπέρδεμα ρόλων στο μυαλό σου,να το έχεις και για τους δημοσιογράφους. Δε λες βρε τους καναλάρχες που με θαλασσοδάνεια εκατομμυρίων -τα οποια έρχεσαι εσυ τωρα να πληρώσεις με την ανακεφαλαίωση των τραπεζών-τι παιχνίδια εξουσίας παίζουν;
Αφορίζεις ομως ολο τον κλάδο των δημοσιογράφων μ΄ενα τσουβάλιασμα οτι ολοι είναι πουλημένοι…
Εχεις σκεφθεί εστω και μια στιγμή,οτι έχετε τους ιδιους εχθρούς;
Οτι με την πλειοψηφία των δημοσιογράφων στέκεστε στις ιδιες ουρές της απελπισίας;
Οτι πάνε να εξαφανίσουν,τούτο τον κλάδο ,γιατι οι εργοδότες δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους;
Εχεις σκεφθεί οτι εσυ πρώτος θα είσαι ”γυμνός” οταν δεν θα βλέπεις κάποιον απο εμας να τρέχει κοντά σου για την αλήθεια σου.
Οτι θα σε χρησιμοποιούν;Οτι θα χρησιμοποιούν τις ανάγκες σου ,αναλογα με το αν το προηγούμενο βράδυ η εκάστοτε κυβέρνηση δεν έκανε τα χατήρια του αφεντικού,και θα γίνεις το δόρυ για να χτυπήσουν και εσένα και εμένα… Ναι ξέρω δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς…
