Διεισδύοντας πιο βαθιά στην παγκόσμια ιστορία, για να φτάσω αργότερα στη δική μας αλήθεια, παρακολουθώντας διάφορα ντοκιμαντέρ και μαρτυρίες ανθρώπων από διάφορες έρευνες, αρχικά, σκόνταψα στην βαρβαρότητα που επικρατούσε τα τελευταία 100 χρόνια σ΄ολόκληρο τον κόσμο.
Από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο έως τον Β΄ παγκόσμιο, ήταν για τον πλανήτης μας, μια περίοδος αιματοκυλισμένη με εκατομμύρια θανάτους, που και ο θεός ο ίδιος, θα έκλεινε τα μάτια του, μπροστά στην ακραία φιλοδοξία των πέντε ηγετών, που ήθελαν να γίνουν οι κυρίαρχοι του πλανήτη.
Πέρυσι είχα δει το πρώτο μέρος της τηλεοπτικής σειράς “hunting Hitler” από το History channel. Αυτή την στιγμή έχω φτάσει στο 7ο επεισόδιο του δεύτερου μέρους και συνειδητοποιώ – όχι μόνο από αυτήν την τηλεοπτική σειρά – ότι από τα βιβλία της παγκόσμιας ιστορίας, λείπουν πολλές σελίδες.
Μιλάμε για μια μεγάλη επιτόπια έρευνα που στηρίχθηκε πάνω στα 15 χιλιάδες έγγραφα του FBI που βγήκαν στην δημοσιότητα πριν 3 – 4 χρόνια, βγάζοντας στην επιφάνεια, αυτό που φοβόντουσαν οι μυστικές υπηρεσίες των μεγάλων χωρών. Ότι ο Αδόλφος Χίτλερ, ποτέ δεν αυτοκτόνησε στο υπόγειο καταφύγιο της Καγκελαρίας το 1945, αλλά φυγαδεύτηκε στο Εξωτερικό.
Ο βετεράνος της CIA Μπόμπ Μπερ και ο ερευνητής και δημοσιογράφος Τζόν Σένσιτς, από την αρχή, είχαν να συντονίσουν έρευνα δυο σκελών. Το πώς φυγαδεύτηκε ο Αδόλφος Χιτλερ και από ποιους. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης αυτής έρευνας, ανακάλυψαν ότι οι ηγέτες των ναζί, ετοίμαζαν το Δ’ ΡΑΙΧ από την Αργεντινή. Με την διαφορά, ότι αυτή τη φορά, θα έπρεπε να φτιάξουν ένα όπλο μαζικής καταστροφής. Μόνο έτσι θα ήταν η Γερμανία, η κυρίαρχη χώρα του πλανήτη. Το όνειρο κάθε δικτάτορα. Και ο μόνος τρόπος για τον Χίτλερ να επανέλθει στην εξουσία, ήταν η δημιουργία ατομικής βόμβας.
Με βάσει τα έγγραφα του FBI, το 1944, ο Αδόλφος, σχεδίαζε τη μαζική καταστροφή των ΗΠΑ, με όπλο που θα αφάνιζε ολόκληρο το Μανχάταν και τη Νέα Υόρκη. Έτσι θα χτυπούσε την καρδιά της Αμερικής. Ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος να ανακάμψουν.
Μέσα από τα έγραφα του FBI αλλά και τα όσα υποστήριζαν οι μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου, λεγόμενη και ΜΙ6, ο Χίτλερ φυγαδεύτηκε με σχέδιο του επικεφαλής της Καγκελαρίας και ιδιαίτερο γραμματέας του Αδόλφου, Μάρτιν Μπόρμαν. Μετά την μεγάλη ήττα της Γερμανίας στο Στάλινγκραντ, ο Μπόρμαν, έπρεπε να επινοήσει ένα σχέδιο, ώστε ο Χίτλερ την κατάλληλη στιγμή να διαφύγει από τη χώρα. Και το μόνο που θα μπορούσε να τον βοηθήσει, είναι μια ψεύτικη αυτοκτονία. Έτσι την κατάλληλη στιγμή, έβαλε σε ισχύ το σχέδιο διαφυγής του Χίτλερ. Με βάση τα έγγραφα, η μυστική σήραγγα, που ενώνει την καγκελαρία με το μετρό του αεροδρομίου, του Βερολίνου, είναι η πιο πιθανή διέξοδος διαφυγής του Χίτλερ.
Ο Αδόλφος δεν αυτοκτόνησε ποτέ:
Έτσι, σκιαγραφείτε μια εικόνα που αν την επισημοποιούσαν, θα άλλαζε το ρου της ιστορίας. Κανένα επίσημο στοιχείο δεν, επιβεβαιώνει ότι το απανθρακωμένο πτώμα που βρέθηκε στο υπόγειο της Καγκελαρίας ήταν ο Φύρερ. Πριν μερικά χρόνια, το Γερμανικό Ινστιτούτο της Ρωσίας, αποφάσισε να κάνει εξέταση DNA, στα θραύσματα του κρανίου, που θεωρείται ότι ανήκαν στον Χίτλερ. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων έδειξαν ότι, αυτά τα κομμάτια από το κρανίο ανήκαν σε γυναίκα ηλικίας 40 ετών. Ο Χίτλερ ήταν 56 και η Εύα Μπράουν, ήταν μόλις 33 ετών. Οι ερευνητές μας, επιχείρησαν να συναντήσουν τους τελευταίους επιζήσαντες συγγενείς της Εύας Μπράουν, με την προϋπόθεση να πάρουν δείγματα DNA. Αυτό δεν έγινε εφικτό, γιατί η οικογένεια της, που διαμένει στο Μόναχο, αρνήθηκε, λέγοντας ότι αυτό ήταν ένα κεφάλαιο που γι αυτούς, έκλεισε για πάντα
Ο Μάρτιν Μπόρμαν:
Ο Μάρτιν Μπόρμαν, μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε καταφέρει να αναδειχθεί ως ο ισχυρότερος άνδρας στο Ράιχ, ύστερα από τον ίδιο τον Χίτλερ, κυρίως μέσω του γάμου του με τη Γκέρντα Μπουχ, κόρη του Βάλτερ Μπουχ, του πανίσχυρου αρχιδικαστή του Ναζιστικού Κόμματος. Η Ιστορία, γράφει ότι ο Μπορμαν πέθανε τις 2 Μαίου 1945. Έχασε τη ζωή του, όταν δέχθηκε οβίδα το γερμανικό θωρακισμένο άρμα που βρισκόταν μαζί με τον Αρτουρ Άξμαν. Ο Άξμαν κατάφερε να διαφύγει στις βαυαρικές Άλπεις, όπου και συνελήφθη ύστερα από έξι μήνες.
Σύμφωνα με τον οδηγό του Χίτλερ, Έριχ Κέμπκα, ο Μπόρμαν σκοτώθηκε στην πρώτη έκρηξη του άρματος που ακολουθούσε καλυπτόμενος πίσω του, όταν αυτό κτυπήθηκε. Πολλοί, ωστόσο, πίστευαν ότι οι αυτόπτες μάρτυρες κατέθεταν ψέματα, θέλοντας να καλύψουν τη διαφυγή του διαδόχου του Φύρερ. Το 1946 αναφέρθηκε ότι είχε θεαθεί σε ένα μοναστήρι του Νότιου Τιρόλου στη βόρεια Ιταλία, όπου πέθανε από καρκίνο η σύζυγός του, Γκέρντα, έχοντας, όμως καταφέρει, να διασώσει και τα δέκα παιδιά τους. Αναφέρθηκε επίσης, ότι ο Μπόρμαν είχε καταφέρει να διαφύγει στη Νότια Αμερική, μέσω Ιταλίας για να εγκατασταθεί στην Αργεντινή.
Οι αποδείξεις:
Μια αξιόπιστη πηγή που αποδεικνύει ότι ο Μπορμαν, φυγαδεύτηκε στην Αργεντινή, αλλά και επιβεβαιώνει τη σχέση του Περόν με τους Ναζί, είναι αυτή του Jorge Σίλβιο Colotto, αναπληρωτή επικεφαλή της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας της Αργεντινής κατά την δημοκρατική κυβέρνηση του στρατηγού Χουάν Περόν. Το 2010, λίγο πριν πεθάνει, δίνει την τελευταία του αποκαλυπτική συνέντευξη στην Laurence de Mello, με τον όρο να μην δημοσιοποιηθεί η συνέντευξη πριν τον θάνατο του. Ο Κολοτο, λέει, ότι το 1945 μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, ο Χουάν Περόν, πρόεδρος της Αργεντινής, συναντήθηκε με τον Μάρτιν Μπόρμαν στο Μπουένος Άιρες. Ο Κολότο εκείνη την μέρα, βρισκόταν στο γραφείο του Περόν. Όπως ισχυρίζεται ο Κολότο στην συνέντευξη, «Ο Μπόρμαν ήρθε στην Αργεντινή, με πλαστό διαβατήριο και είχε ιδιωτική συζήτηση με τον Περόν. Η συνάντηση ήταν μυστική. Και όταν έφυγε, κάποιος είπε, αυτός είναι ο Μπόρμαν. Όχι είπα αποκλείεται.»
Η δημοσιογράφος τον ρώτησε γιατί δεν το αναφέρει στο βιβλίο του, αυτό το σημαντικό γεγονός. Και αυτός απάντησε «λόγω αφοσίωσης στον στρατηγού Περόν. Πιστεύω ότι οι προδότες πρέπει να πυροβολούνται πισώπλατα.» Ο Jorge Colotto πέθανε το 2011.
Οι ερευνητές μας, για να επιβεβαιώσουν ότι ο Κολότο, έλεγε αλήθεια, χρησιμοποίησαν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, το Πολύγραφο. Ένα ειδικό μηχάνημα που εντοπίζει τις μικροδονήσεις της φωνής. Συνήθως ένα άτομο που λέει ψέματα βρίσκεται σε στρες και τρέμει η φωνή του. Εν κατακλείδι ο Κολότο, έλεγε την αλήθεια. Ο Μπόρμαν, μετά το τέλος του Β ΄Παγκοσμίου πολέμου, συναντήθηκε με τον Περόν στην Αργεντινή.
Σχεδίαζαν τον Δ’ Ράιχ από την Αργεντινή:
Οι Μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου, ανακάλυψαν ότι η έδρα του Μπόρμαν ήταν η Ταγγέρη στο Μαρόκο. Μια περιοχή που δεν ήταν ποτέ υπό τον έλεγχο των συμμάχων, αλλά ήταν το σταυροδρόμι των κατασκόπων. Ο Μπόρμαν, αφού προηγουμένως κρύφτηκε σε μοναστήρι λίγο έξω από την Βαρκελώνη, εγκαταστάθηκε στο Μαρόκο για να εγκαθιδρύσει το Δ΄Ράιχ. Εκεί διατηρούσαν το αρχηγείο τους οι ναζί. Από το εκεί έλεγχε ο Μπόρμαν τα οικονομικά, τα όπλα αλλά και τις προμήθειες τους.
Έγγραφο του Αμερικανικού στρατού στις 7/11/1944 αναφέρει τι άκουσε Γάλλος κατάσκοπος, που βρισκόταν σε συνάντηση των ναζί. «τα οικονομικά αποθέματα σε ξένες χώρες πρέπει να διατεθούν στο κόμμα, για να ιδρυθεί ισχυρή γερμανική αυτοκρατορία μετά την ήττα.»
Άρα σκοπός τους μέχρι και σήμερα είναι η επάνοδος του ενθοσοσιαλισμού στην Γερμανία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. ( national grog)
Αναφορά του υπουργείου πολέμου των ΗΠΑ το 1943: «Τα εργοστάσια ποδηλάτων και πλαστικών του Φριτς Μαντλ, κατασκευάζουν πολυβόλα αεροπλάνα, σφαίρες και βόμβες. Ο φριτς Μαντλ ήταν χιτλερικός ως το κόκκαλο και ο Φύρερ τον εμπιστευόταν απόλυτα. Ο Μάντλ είχε πολλά εργοστάσια ποδηλάτων στην Αργεντινή, αλλά και ένα συγκεκριμένο στο Μπουένος Άιρες. Από τα μηχανήματα που κατασκεύαζαν τα ποδήλατα, κατασκεύαζαν πολυβόλα, σφαίρες και βόμβες. Αυτό που δεν πρέπει να παραλείψουμε είναι ότι Μάντλ, ήταν σύμβουλος του Χουάν Περόν. Το 1955 επέστρεψε στην Αυστρία, όπου τη λειτουργία του εργοστασίου στο Hirtenberg
Γιατί ο Χουάν Περόν εγκαθιστά, εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας στο νησί Γουεμόυλ, 50 χιλιόμετρα από το κρησφύγετο του Χιτλερ;
Η Αργεντινή, ήταν μια από τις χώρες, που δέχθηκε πάνω από 10χιλιάδες ναζιστές μετά από τον τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου. Ήταν η χώρα, που διέθετε χρήμα και έδαφος στους ναζί.
Την 1η Ιουνίου 1948, ο Ρόναλντ Ρίχτερ υποστήριξε« Το 1937 ήμουν επικεφαλής του ερευνητικού εργαστηρίου συνδεόμενου με την Θουριγγία. Τον Μάιο του 1948, με κάλεσε η κυβέρνηση της Αργεντινής, ζητώντας μου να εργαστώ, στην ανάπτυξη πυρηνικού αντιδραστήρα.”
Η Θουριγγία, είναι περιοχή στην Γερμανία, στην οποία οι Γερμανοί έκαναν πυρηνικές δοκιμές. Όπως ήταν γνωστό, η Αργεντινή δεν είχε τους κατάλληλους ανθρώπους που να γνωρίζουν τι σημαίνει πυρηνική σχάση. Έτσι ο Χουάν Περόν, απευθύνθηκε στον Ronald Richter, φίλο και υποστηρικτή του Χίτλερ.
Με το κυβερνητικό διάταγμα του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, 9,697 – 17 Μαίου 1951, δημιουργήθηκε νέα μονάδα πυρηνικής ενέργειας, στην Μπαριλότσε της Αργεντινής, υπό τον έλεγχο του προέδρου Χουάν Περόν. Αρκετά κοντά από την οικία Ινάλκο, το κρησφύγετο του Χίτλερ. Μια έπαυλη η οποία ανήκε τότε στο πριγκιπάτο Schaumberg-Lippe, με υπόγειες σήραγγες και φυλάκια.
Το πυρηνικό πρόγραμμα αυτό, σύμφωνα με τον Περόν, θα έδινε φθηνή ενέργεια στην χώρα, κάτι που δεν έγινε ποτέ, αφού το μόνο που κατάφερε ο Περόν, ήταν να διαθέσει όλα τα λεφτά του κράτους, στα νέα σχέδια των Ναζί..
Βλέπουμε, μια αόρατη υποστηρικτική γέφυρα, που βοηθά τον Χίτλερ και να διαφύγει αλλά και να υλοποιήσει τα σχέδια του. Ο Φρανθίσκο Φράνκο, ήταν ένας ακόμη δικτάτορας, που διέθεσε την περιουσία της Ισπανίας, για τις ανάγκες των ναζί, κατασκευάζοντας ειδικές εγκαταστάσεις υποβρυχίων στο Καντιθ στην Ισπανία. Που μάλλον, από εκεί διέφυγε με υποβρύχιο ο Χίτλερ για την Αργεντινή.
Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, σαφώς δεν είμαι η κατάλληλη για να το επιβεβαιώσω. Ο καθένας μέσα του, έχει υποσυνείδητα τους κατάλληλους αισθητήρες που θα ενεργοποιήσουν την ορθή σκέψη. Η γνώση, είναι αυτή που θα σε καθοδηγήσει στην αλήθεια.
Το θέμα είναι να διαβάζει κανείς την ιστορία και από τις δυο πλευρές. Δηλαδή, από αυτήν των νικητών και από αυτήν των ηττημένων.
Το θέμα είναι να διαβάζει κανείς την ιστορία και από τις δυο πλευρές. Δηλαδή, από αυτήν των νικητών και από αυτήν των ηττημένων.
Εν τούτοις οι χιλιάδες νεκροί στρατιώτες, που έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας σ΄ αυτούς τους δυο πολέμους, έχοντας την πεποίθηση ότι πολεμούν για την πατρίδα, ήταν παρά μόνο θύματα εθνικού ηγεμονισμού.
