Του Βαγγέλη Γιαννελάκη.
Αυτά τα μάτια μέχρι να κλείσουν για πάντα
δέ θα τα ξαναδείς. Όταν ο έρωτας θάμπωνε τα μάτια σου
δεν είχες μάτια να τον δεις,
γύρισες πλάτη στο φως
η δειλία σ’ οδήγησε στο σκοτάδι.
Ο έρωτας ζει στις καρδιές των γενναίων
αυτών που κοιτάζουν κατάματα τον ήλιο
αδιαφορώντας αν τυφλωθούν.
Δεν είναι για τους μεμψίμοιρους
για όλους αυτούς
π’ όταν ο δίσκος του Νεύτωνα προβάλλει στον ορίζοντα
καταφεύγουν στο σκοτάδι
εκεί που όραση δεν υπάρχει
παρά μόνο νυκταλωπία του έρωτα
κι όταν ξαναβγούν στο φως της ημέρας
ο έρωτας ήδη έχει δύσει
και είναι αμφίβολο αν ξαναρθεί
όλες τις επόμενες ανατολές
που θ’ αντικρύσουν τα μάτια
μέχρι το τέλος του βίου τους.
Χάθηκες.
Χάθηκα.
Χαθήκαμε για πάντα.
Ε Κ ΓΙΑΝΝΕΛΑΚΗΣ
