‘’Δούλευα σ΄ ένα πρακτορείο ειδήσεων, έως ότου μας αγόρασε μια εταιρεία που πουλούσε σαπούνι και μπουκάλια και τώρα το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η διαφήμιση.’’Τούτες τις κουβέντες τις λέει η Μαίρυλ Στρύπ στον διευθυντή της όταν γυρνάει από μια συνέντευξη ενός γερουσιαστή.
Η είδηση που μου έδωσε του λέει, είναι η προπαγάνδα του. “Και εκείνος της απάντησε είσαι 57 χρονών ποιο κανάλι θα σε πάρει, αν εγω σ΄ απολύσω; .
Την είχα δει την ταινία πριν από 11 χρόνια. ’’Λέοντες αντι αμνών’’ .Και τότε είχα κάνει την ίδια διαπίστωση: Οτι είμαστε, τι είμαστε; ο χαρτοπόλεμος κάποιων αόρατων δυνάμεων που δεν θα συναντήσουμε ποτέ. Που δεν θα μας συναντήσουν και εκείνοι ποτέ. Ποιος ο λόγος άλλωστε αφου τα καθρεφτάκια και τα μπιχλιμπίδια τους μας τα έχουν μοιράσει δια αντιπροσώπων τους.
Την είδα την ταινία συμπτωματικά ξημέρωμα. Αυτή τη φορά δεν στάθηκα στην ‘’πώληση’’ των ειδήσεων .Εμεινα στις ατάκες του Ρόμπερτ Ρέντφορντ (Καθηγητής ) που μου έδωσε όλο το νόημα της ταινίας και της ζωής των περισσοτέρων μας.
‘’Τώρα που θα φύγετε από το σχολείο και ενηλικιώνεστε θα είστε μόνοι σας έως το τέλος. Δεν θα έχετε πλέον σωματοφύλακες (γονείς) και οι αποφάσεις που θα παίρνετε θα είναι καθοριστικές για την ζωή σας…Αρκεί η ζωή σας να μην είναι κατευθυνόμενη .
Θα πατήσουν πολλοί πάνω στην δική σας άγνοια και ,ευαισθησία .Θα σας πλησιάσουν πολλοί και σύμφωνα με το μέτρο της δική σας οξυδέρκειας και ευφάνταστης ιδεολογίας θα σας κατακτήσουν στο δικό τους στρατόπεδο και θα σας καθοδηγήσουν στο να γίνεται μια βίδα στην καλοστημένη μηχανή τους.’’
Πόσο πίσω με πήγε αυτή η ταινία…Σε τι νεανικούς ενθουσιασμούς…Σε ποια συμπεράσματα είχα βαδίσει… Σε πόσες αποφάσεις …Τυχερή όμως γιατί συνάντησα Καθηγητές (τους δικούς μου Ρέντφορντ) που μου έδειχναν τα αποτυπώματα που άφησε ο Παπαδιαμάντης ως δημοσιογράφος, που μοίραζε και το ξεροκόμματο που εισέπραττε … μου έδειχναν τα ψίχουλα που άφηνε στο δρόμο του ο Βάρναλης για να βρούμε τον δρόμο και να τον συναντήσουμε εκεί που ‘’παραθέριζε’’ και έστελνε τα ‘’ρεπορτάζ ‘’ του από τα ξερονήσια…
Μου είχαν εξηγήσει πως μοιράσθηκε η Γη και στον Α΄Π. Πόλεμο και στον Β΄ Παγκόσμιο αφήνοντας πίσω τους μισές οικογένειες από την μια πλευρά και μισές από την άλλη. Η ανθρώπινη ιστορία έχει ποτάμια αίμα να μας δείξει. Χωρίς όμως να μας εξηγεί στα μαθητικά θρανία πως δημιουργήθηκαν… Αντίθετα μας έδωσαν τροφή μίσους για ανθρώπους που δεν έχουμε συναντήσει ποτέ κι έχουν αλλοίμονο τις ίδιες ανάγκες μ΄ εμάς τις ίδιες ελπίδες και παιδιά που έχασαν στους πολέμους…
Μια ματιά σε ντοκιμαντέρ αλλοτινών χρόνων θα δώσει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που έχουν οι νέοι μας. Οι πληροφορίες του παρελθόντος άς είναι οδηγός για το μέλλον. Και όταν δουν σ΄ εικόνες την επανάληψη των γεγονότων ως να είναι σημερινές πιστεύω ότι θα καταλάβουν τις ξόβεργες που τους στήνουν …
