Πιστεύω, αυτό είναι και το νόημα του «Top Girls» το έργο της βρετανίδας Caryl Churchill που παίζεται με επιτυχία εδώ και λίγο καιρό στο Θέατρο Πόρτα, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου
Νομίζω, κανένας άλλος θεατρικός συγγραφέας δεν δραματοποίησε τόσο έντονα την βασική φεμινιστική αρχή, όπως την ερμήνευσε η Churhill μέσα από το «Top Girls». Δεν είναι εύκολο έργο κυρίως ως προς την δομή του. Διότι ο σκηνοθέτης πρέπει να «εξηγήσει» στο θεατή, ποιος είναι ο ρόλος της πρώτης σκηνής και πως μπορεί να συνδεθεί η φαντασία με τη ρεαλιστική μορφή και την ωμή πραγματικότητα του δεύτερου μέρους.
Παραδείγματος χάριν, στην πρώτη σκηνή η Marlene που υποδύεται η Αλεξία Καλτσίκη, για να γιορτάσει την προαγωγή της, καλεί σε δείπνο πέντε θρυλικές γυναίκες των περασμένων αιώνων. Την Πάπισσα Ιωάννα(Βίκυ Βολιώτη), την Γιαπωνέζα Ευγενή Lady Nijō (Αλεξάνδρα Αϊδίνη) που αργότερα έγινε βουδίστρια μοναχή, την βρετανίδα εξερευνήτρια Isabella Bird(Μαρία Καβογιάννη) που ήταν μέλος της Royal Geographical Society, την Dulle Griet (Άλκηστις Πολυχρόνη), τη λαογραφική μορφή της Φλάνδρας, η οποία μέσα από την ελαιογραφία του Πίτερ Μπρίγκελ του πρεσβύτερου καθοδηγεί έναν γυναικείο στρατό για να λεηλατήσει την κόλαση, αλλά και την Griselda (Ευδοκία Ρουμελιώτη) μια ευρωπαϊκή λαϊκή φιγούρα, που φημίζεται για την υπομονή της και την υπακοή της. Πολλά στοιχεία από την ιστορία της ζωής της Griselda, είδαμε να αναβιώνουν ακόμα και μέσα από έργα του Σαίξπηρ. Στην παράσταση παίζει επίσης και η ηθοποιός Ειρήνη Μακρή.
Σε αυτό το πρώτο μέρος, με δεικτικό χιούμορ βλέπουμε τις ηρωίδες, να αφηγούνται τα γεγονότα που τις καθόρισαν μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι του αιώνα που υπήρξαν. Μέσα από αυτές τις θρυλικές προσωπικότητες βλέπουμε να συντίθεται η γυναικεία υπόσταση, η οποία στη δεύτερη σκηνή αποσυντίθεται, αφού η σύγχρονη γυναίκα με την απληστία και την υπέρμετρη φιλοδοξία της να θεωρηθεί επιτυχημένη, σκοτώνει ότι πολυτιμότερο κρύβει μέσα της. Την γυναικεία φύση της. Αυτό βλέπουμε στην Marlene, η οποία είναι μια γυναίκα καριέρας, που στο βωμό της επιτυχίας απαρνείται την οικογένεια της, αλλά και την γυναικεία ευαίσθητη πλευρά της. Η γυναίκα αυτή ζει στην Αγγλία του 1982. Σε μια εποχή που η Μάργκαρετ Θάτσερ, ως Σιδηρά Κυρία του Ηνωμένου Βασιλείου, επιτίθεται στα νησιά Φώκλαντ και μετατρέπει την Βρετανική πρωτεύουσα σε χρηματοοικονομικό κέντρο του κόσμου. Όπως λένε οι ειδικοί «αυτό το Big Bang είναι η σημερινή οικονομική κρίση που μας άφησε κληρονομιά ο Θατσερισμός. Εκτός από τον εκσυγχρονισμό και την αξιοκρατία, δεν άργησαν να εμφανιστούν η απληστία και η ασυδοσία».
Τέλος πάντων, ας μην μακρηγορώ, όπως είπα και στην αρχή, όσο η ιστορία γεμίζει με κεφάλαια, τόσο το γυναικείο ζήτημα θα γίνεται πιο σύνθετο και όλο και πιο πολύ θα χάνει το νόημα του.
Ωστόσο, το «Top Girls» αποτελείται από έναν εξαίρετο γυναικείο θίασο που διακρίνεται για τον τρόπο που ενσαρκώνει τις ιστορικές αυτές προσωπικότητες, αλλά και για τον τρόπο που στηρίζει ο προσωπικός δυναμισμός του ένα τόσο μεγάλο ζήτημα επί σκηνής. Το έργο είναι δομημένο πάνω σε μια συγκεκριμένη “πλατφόρμα” που δεν δέχεται και πολλές διακυμάνσεις. Δεν έχει έντονη δράση αλλά έχει πλοκή που δημιουργεί έντονο προβληματισμό.
Είναι σημαντικό για τις μέρες μας, που ο κύριος Μοσχόπουλος, δε δίστασε να μεταφράσει και να σκηνοθετήσει ένα άγνωστο στο ελληνικό κοινό έργο. Μέσα από τη σκηνοθετική του ματιά δίνει μια ξεκάθαρη εξήγηση στον θεατή, στο τι ακριβώς είναι το «Top Girls» και τι πραγματεύεται.
Τα κουστούμια είναι της Κλαιρ Μπρέισγουελ, τα σκηνικά της Ευαγγελίας Θεριανού, οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου και οι φωτογραφίες – βίντεο του Πάτροκλου Σκαφίδα.
Εν τούτοις το Top Girls είναι ένα έργο που θα μιλάει με το κοινό και μετά από δύο αιώνες, τουλάχιστον όσο υπάρχει ακόμα η γυναικεία ψυχή. Θέλω να τονίσω ότι δεν απευθύνεται μόνο σε γυναίκες αλλά και σε άνδρες ανεξαρτήτου ηλικίας. Το λέω αυτό γιατί το ανδρικό κοινό αποφεύγει αυτές τις παραστάσεις όπως αποφεύγουν οι γυναίκες ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.
https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-porta/top-girls/
