Σ.Χατζάκης και Δ.Μυλωνάς τα είπαν όλα έξω απ τα δόντια

1 Ιουλίου 2020
6:09 πμ

«Κράτα αναμμένο το κεράκι της ύπαρξης σου, έστω και αν είσαι μόνο εσυ.
Γιατί αυτό το ένα κεράκι κρατάει αναμμένο τον πολυέλαιο του σύμπαντος.»

Μαλεβίτσης Χρήστος

γράφει η Λαμπριάνα Κυριακού

Φορτισμένη η ατμόσφαιρα με σκέψεις, βλέψεις και ανησυχία για το μέλλον του θεάτρου. Και όταν ανήκεις κυριολεκτικά στην Τέχνη, η μόνη σου έγνοια είναι, να απαιτείς η πολιτεία, να την προστατεύσει όπως τα αλεξικέραυνα τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια της καταιγίδας.

Το κάλεσμα του Δημήτρη Μυλωνά στον τύπο, μπορεί να έγινε με αφορμή την παρουσίαση των δυο παραγωγών που θα ανεβάσει στον κήπο του Χυτηρίου από τον Ιούλιο, ωστόσο έδωσε περισσότερη έμφαση στο μείζον θέμα των πέντε τελευταίων μηνών σχολιάζοντας δυο καίρια ζητήματα. Πως θα αντιμετωπιστεί η αυθαιρεσία στον θεατρικό χώρο και πώς το Υπουργείο Πολιτισμού θα βοηθήσει τον καλλιτεχνικό ιδιωτικό τομέα. Βέβαια αυτός ο βαθύς τραυματισμός της τέχνης δεν έγινε λόγω του covid19. Στο διάστημα αυτό δυστυχώς, βγάλαμε το συμπέρασμα ότι ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι μια ακόμα δημόσια υπηρεσία και οι Τέχνες ένα ακόμα μάθημα που πρέπει να αφαιρεθεί από τα σχολεία.

Ο κύριος Μυλωνάς, έθιξε αρχικά το θέμα των επιχορηγήσεων, λέγοντας ότι δεν γίνεται να δίνονται ανεξέλεγκτα από το Υπουργείο Πολιτισμού, χωρίς να υπάρχει κάποια πολιτική πολιτισμού. Παλιότερα, είπε, έπαιρναν επιδόματα και επιχορηγήσεις, μόνο τα θέατρα ρεπερτορίου. Πως να μην αιφνιδιαστεί το Υπουργείο με την εμφάνιση του covid19 τόνισε, αφού δεν έχει πολιτική πολιτισμού με όραμα, και είναι ανεπίτρεπτο αυτήν την στιγμήν, να έχει τον χαμηλότερο προϋπολογισμό στην Ευρώπη. Επίσης ο κύριος Μυλωνάς εξέφρασε την ενόχληση του, που οι καλλιτέχνες στα μάτια του κόσμου φαίνονται οι επαίτες. Και ευχήθηκε μήπως αυτή η στιγμή είναι και η ευκαιρία να γίνει κάτι καλύτερο για το θέατρο. Κλείνοντας, είπε ότι είναι ανήκουστο να υπάρχουν πρώτα τμήματα στις δραματικές σχολές 45 ατόμων. Δεν υπάρχει σύνδεση της εκπαίδευσης με το επάγγελμα και πρέπει το Υπουργείο πάνω σε αυτό να στήσει ένα όραμα με πλαίσιο που να περιλαμβάνει: α) τι είναι το μικρό θέατρο, β) ποια σχολή θέλουμε, γ) ποια είναι η χρήση των κρατικών θεάτρων μέσα σε αυτό και ποιος είναι ο συνδυασμός του ελεύθερου με του κρατικού και πολλά άλλα.

Ο Σωτήρης Χατζάκης ως πιο έμπειρος, αφού μετράει πάνω από 40 χρόνια στο θέατρο και έχει περάσει από θέσεις κλειδιά όπως η καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου και κάποιων ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για την κατάντια αυτή του θεάτρου. Αρχικά είπε: «Εμείς είμαστε εδώ, για να κάνουμε αυτήν την παράσταση φέτος γιατί δεν γίνεται να ενισχυθεί το live streaming. Όταν αγοράζεις εισιτήρια για να δεις την παράσταση από τον υπολογιστή, σημαίνει το θέατρο έχει τελειώσει.»

Επίσης ο Κύριος Χατζάκης εξέφρασε το θυμό του προς την απόφαση της Υπουργού Παιδείας να καταργήσει τα καλλιτεχνικά μαθήματα από το λύκειο. Χαρακτηριστικά είπε: «Οι προ-προηγούμενοι μας είχαν κόψει την Αντιγόνη και τον Επιτάφιο. Τώρα θέλουν να κόψουν τα καλλιτεχνικά μαθήματα από το Λύκειο. Αυτό που γίνεται το υπουργείο Παιδείας πρέπει να το πάρει πίσω. Πρέπει να καταλάβουν εκεί στο υπουργείο ότι η παιδεία δεν είναι εκπαίδευση. Το θέατρο δίνει οξυγόνο στην εκπαίδευση. Ενώ ο κύριος Χατζάκης, έκανε έκκληση στο Υπουργείο Πολιτισμού να βοηθήσει και τον ιδιωτικό τομέα, γιατί με αυτό το δόγμα εξελέγη.”

Στη συνέχεια ο κύριος Χατζάκης ευχήθηκε μετά τον ιό, να επιστρέψουμε στις ελευθερίες της κανονικότητας. Γιατί λίγοι μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτή η παγκόσμια δικτατορία του ιού, έρχεται να μας πει ότι η ετερότητα δεν μας συμπληρώνει αλλά μας απειλεί. Και ότι όλοι αυτοί οι αγώνες που δόθηκαν για αυτοδιάθεση και απενοχοποίηση του σώματος θα πάνε χαμένη. Χαρακτηριστικά είπε: «Έρχεται μια παγκόσμια δικτατορία του ιού, να μας πει Αυτή τη στιγμή η σωματικότητα είναι επικίνδυνη. Αυτό πάει πίσω ολόκληρη την έρευνα του θεάτρου, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Αν πούμε ότι το σώμα είναι ο κίνδυνος, έχει τελειώσει η ιστορία. Γυρίσαμε πίσω σ΄ένα βαθύ συντηρητισμό και ευνοούμε όλες αυτές τις παραθρησκευτικές τάσεις που θέλουν να έχουμε έναν παπά στο κεφάλι και έναν τροχονόμο από την μέση και κάτω για να ρυθμίζει ποιος εισέρχεται και ποιος εξέρχεται του σώματος.»

Κλείνοντας ο κύριος Χατζάκης, ολοκλήρωσε την αρχική του σκέψη, λέγοντας ότι για να μπει σε μια καλή τροχιά ο χώρος του θεάτρου πρέπει να υπάρχει: Πλήρης έλεγχος των δραματικών σχολών. Συντονισμό μεταξύ τους. Αυστηρός έλεγχος όσον αφορά το αρχαίο δράμα και πώς πάμε από αυτό στο νεότερο θέατρο. Πρέπει να υπάρξει συντονισμός της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και όχι να ενισχύουμε τον πολλαπλασιαστή ανεργίας και τέλος τόνισε ότι δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για το θέατρο, όπως δεν είναι όλοι φτιαγμένοι να γίνουν γιατροί.

Περι παραστάσεων ο λόγος:

Το Δάνειο

Από τη Δευτέρα 13 Ιουλίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 παρουσιάζεται στον κήπο του Θεάτρου «Χυτήριο» η κωμωδία «Το δάνειο» του Τζόρντι Γκαλθεράν σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.

Στους δύο ήρωες του έργου απολαμβάνουμε τον Σωτήρη Χατζάκη και τον Δημήτρη Μυλωνά που υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Δύο καλλιτέχνες με σημαντική διαδρομή στο χώρο της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας οι οποίοι συναντιούνται επί σκηνής σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας που συναρπάζει. Μία θεατρική σύμπραξη που λαμβάνει χώρα στην καρδιά της Αθήνας, σε ανοιχτό χώρο, στον υπέροχο κήπο του Θεάτρου «Χυτήριο» με απόλυτη ασφάλεια και πλήρη τήρηση όλων των υγειονομικών κανονισμών.

Το Υπέροχο μου διαζύγιο

Από την Τετάρτη 15 Ιουλίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 παρουσιάζεται στον κήπο του Θεάτρου «Χυτήριο» η κωμωδία «Το υπέροχό μου διαζύγιο» της Τζεραλντίν Άρον σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.

«Το υπέροχό μου διαζύγιο» το πιο επιτυχημένο έργο της Τζεραλντίν Άρον που έχει παιχτεί σε 28 χώρες, παρουσιάζεται στην καρδιά της Αθήνας, σε ανοιχτό χώρο, στον υπέροχο κήπο του Θεάτρου «Χυτήριο» με απόλυτη ασφάλεια και πλήρη τήρηση όλων των υγειονομικών κανονισμών.