«Κύριες και κύριοι, η ώρα είναι δέκα το πρωί και το ταξίδι με τον θρυλικό Μουτζούρη, από τα Άνω Λεχώνια με προορισμό τις Μηλιές, ξεκινά. Απολαύστε τη μοναδική αυτή εμπειρία στο βουνό των Κενταύρων».
Σαν να ξέφυγε από τους τοίχους των παιδικών δωματίων και βρέθηκε, από τη μια, να προσπαθεί αγκομαχώντας να καταπιεί τις γραμμές και, από την άλλη, να περνά με περηφάνια τα τοξωτά γιοφύρια, να ορμά ατρόμητο στις σήραγγες και να γλιστρά χαρούμενο στις κατηφοριές, σφυρίζοντας αδιάφορα. Το ιστορικό τρενάκι, που παλαιότερα είχε ως αφετηρία τον Βόλο, ξεκίνησε το πρώτο του ταξίδι το 1896 και, αρχικά, έφτανε μέχρι τα Λεχώνια. Την επίβλεψη της κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου είχε ο Εβαρίστο ντε Κίρικο, πατέρας του γνωστού ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο.
Το 1971 διακόπηκαν τα δρομολόγια μέχρι το 1996, οπότε -προς μεγάλη χαρά όλων- άρχισαν ξανά.
Γιατί, άραγε, διάλεξαν το Πήλιο οι δώδεκα Θεοί για να περνούν τα καλοκαίρια τους; Γιατί, εδώ, δημιούργησαν τον μύθο τους τα παιδιά της Νεφέλης, τα πλάσματα με τη μορφή ανθρώπου και το σώμα αλόγου; Γιατί επέλεξαν αυτό το βουνό για να χτιστούν δεκάδες μοναστήρια και εκκλησίες, σε σημείο, μάλιστα, να αναφέρεται ως το «Όρος των Κελλίων»; Στο Πήλιο, όπου οι Θεοί και οι θνητοί ζούσαν αρμονικά, ζωντανεύει, μέσα από την καθημερινότητα, ένας συνδυασμός μύθων, ιστορίας και παράδοσης.
Είναι ο τόπος, που έδωσε έμπνευση σε λόγιους και ποιητές για να δημιουργήσουν αλλά και να υμνήσουν την ομορφιά του, τα δάση και τη θάλασσα. Από τη Μακρυνίτσα, την Πορταριά, τη Ζαγορά, τις Μηλιές, τη Βυζίτσα και την Τσαγκαράδα ως τον Λαύκο και το Τρίκερι, δεκάδες τα πανέμορφα πηλιορείτικα χωριά, που χιλιοτραγουδήθηκαν.
Με τα αρχοντικά και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους, τους τεχνίτες, τους ανθρώπους του μόχθου, που δούλευαν ολημερίς στα κτήματα και στους ελαιώνες αλλά και παλαιότερα, στις χρυσές εποχές, τότε που ασχολούνταν και με την παραγωγή μεταξιού.
Εδώ, οι Πηλιορείτισσες οικοδέσποινες γλυκαίνουν τους επισκέπτες με τα πιο ωραία γλυκά του κουταλιού. Λίγο η μαγεία του βουνού, λίγο η διάθεση να συλλέξεις όσo περισσότερες εικόνες και μυρωδιές μπορείς, κι ο χρόνος μοιάζει να σταματά για να μας δώσει την ευκαιρία να αναλογιστούμε εάν η ζωή που ζούμε είναι αυτή που, πράγματι, θέλουμε. Και αν όχι, γιατί δεν κάνουμε κάτι για να την αλλάξουμε.
Θα συναντήσουμε ανθρώπους, που με κοινή αφετηρία αυτόν τον τόπο, αναζητούν τρόπους να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη.
Στον σταθμό, στις Μηλιές, θα μάθουμε από τον κεντρικό σταθμάρχη Βόλου, Γιώργο Αποστολέρη, την ιστορία του θρυλικού Μουτζούρη. Κι ύστερα, θα ανηφορίσουμε στο χωριό με τη θαυμαστή βιβλιοθήκη και την πιο παλιά εκκλησία του Πηλίου, την εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.
Στις γραφικές Μηλιές, η Τάνια Τσανακλίδου, η Ελένη Ψυχούλη και η Υρώ Μανέ μιλούν για τους λόγους που τις έκαναν να ξεχωρίσουν, να αγαπήσουν και να κάνουν δικό τους αυτόν τον τόπο.
Στη συνέχεια, θα κατευθυνθούμε προς τη Βυζίτσα για να συναντήσουμε, στο παλιό σχολείο του χωριού που είναι, πλέον, το εργαστήριό τους, τις γυναίκες που δημιούργησαν μέσα στην κρίση τον δικό τους συνεταιρισμό με τοπικά προϊόντα. Περιγράφουν πώς ήταν η ζωή στο χωριό τα παλαιότερα χρόνια και με περηφάνια παραδέχονται πως οι κόποι τους απέφεραν, επιτέλους, καρπούς.
Το ταξίδι στο μαγευτικό Πήλιο και στα πανέμορφα χωριά του, παρέα με τους ανθρώπους του, που μας γνωρίζουν το παρελθόν και μας μιλούν για το μέλλον αυτού του τόπου, συνεχίζεται…
Παρουσίαση-αρχισυνταξία: Έλενα Κατρίτση
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Ρουμπής
Διεύθυνση φωτογραφίας: Kώστας Τριανταφύλλου
