Καταβροχθίζουμε ό,τι μας προσφέρουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί γιατί έτσι τους μάθαμε.
Δεν μπορούμε ως τηλεοπτικό κοινό να ξεχωρίσουμε τι είναι καλό και τι είναι κακό. Τι είναι κακόγουστο, ηλίθιο, αποκρουστικό.
Γράφει ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καλλούδης
“Θέλω να αδειάσω”, είπε ένας παίχτης σε τηλεοπτικό πρόγραμμα, “κι αν δεν μου κάτσει, υπάρχει και ο βιασμός.”
Αυτό ήταν ένα χυδαίο σχόλιο που ξεστόμισε ο παιχταράς στο “Big Brother”.
Οι αντιδράσεις του κοινού; Μηδενικές.
Αυτό είναι ένα τοξικό τοπίο που δημιουργεί ο αδυσώπητος αγώνας της τηλεθέασης.
Ποιος ανεβάζει την τηλεθέαση στα ύψη; Εμείς οι τηλεθεατές.
Ποιόν συμφέρει η τηλεθέαση; Τον σταθμό. Γιατί έτσι πέφτουν καταρρακτωδώς οι διαφημίσεις και μπαίνουν φράγκα στο ταμείο.
Εμείς λοιπόν οι “αφελείς” ακολουθούμε χωρίς να νοιαζόμαστε για την ψυχική μας υγεία. Μας προσφέρουν έτοιμη τροφή, ίσως και μασημένη, για να μην κουραζόμαστε. Αποχαυνωμένοι στον καναπέ χωρίς να προβληματιζόμαστε τι είναι το τηλεοπτικό προϊόν που βλέπουμε, χωρίς να μας πολυνοιάζει αν μας διαβρώνει και μας υπνωτίζει το «εύκολο θέαμα».
Ξέρω, είναι κουραστικό να διαβάζεις υπότιτλους. Είναι κουραστικό να εμβαθύνεις τη σκέψη σου, να προβληματιστείς, να μάθεις, να επεκτείνεις τα ενδιαφέροντα σου.
Και επειδή το Big Brother μας έπεσε… λίγο, ήρθε και το άλλο. Η «ζηλευτή παραγωγή» να μας εξευμενίσει και να μας μάθει να διαλέγουμε γκόμενες, ή να μας διαλέγουν εκείνες, ανάλογα πώς συμπεριφερόμαστε, πώς τις διεκδικούμε. “The Bachelor” είναι το νέο μας προϊόν, που θα το ζήλευε και η καλύτερη βραζιλιάνικη σαπουνόπερα.
Καθήστε να… απολαύσετε τις διαφημίσεις διάρκειας ενός τετάρτου κάθε μισή ώρα, τις οποίες διαφημίσεις τις πληρώνουμε όλοι εμείς, διότι το κόστος της διαφήμισης μετακυλίεται στο προϊόν που αγοράζουμε κι ας μην μας το έχει πει κανείς.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε κοινωνίες με πολύ χαμηλούς δείκτες κριτικής σκέψης.
Θέλω να πιστεύω πως, εμείς, ως Έλληνες, δεν ανήκουμε σ’ αυτή την κατηγορία, γιατί δίνουμε λόγω στην συνείδηση μας. Γιατί είμαστε σκεπτόμενοι και εξ’ αυτού του λόγου πρέπει να μείνουμε μακριά από τέτοιες ξεδιάντροπες παραγωγές που μας ντροπιάζουν.
Με τέτοιου είδους παραγωγές πως να εμπιστευτείς τις ειδήσεις του σταθμού; Αν και κάνει μεγάλη προσπάθεια, χωλαίνει και την επικαλύπτει η αστεία για να μην πω γελοία επιλογή του Βig Brother. Πως λοιπόν να παρακολουθήσεις ένα σοβαρό δελτίο ειδήσεων όταν, αμέσως σου έρχονται στο μυαλό σκηνές που αγγίζουν το γελοίο, έτσι που να πιστεύεις ότι και οι ειδήσεις είναι μη σοβαρές.
Ένας σταθμός για να θεωρείτε σοβαρός πρέπει να έχει ειδήσεις. Είναι αυτές που με τη σοβαρότητα, την εγκυρότητα και την αμεροληψία τους καθιστούν το σταθμό σοβαρό κα αξιοπρεπή. Πολλά μπορεί να καταμαρτυρήσει κανείς στην δημόσια τηλεόραση. Τις κομματικές παρεμβάσεις, τα λάθη, τις παραλείψεις. Είναι όμως η δημόσια τηλεόραση εκείνη, που νοιάζεται για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, το θέατρο, τον κινηματογράφο, την παράδοση, τις τέχνες και, είναι αυτή που δίνει ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες να διακριθούν.
Ένας τέτοιος σταθμός είναι η ΕΡΤ με τα πολλά λάθη, με τις λίγες ή πολλές κατά καιρούς κομματικές παρεμβάσεις που ανέκαθεν υπήρχαν. Κάτι, που δεν πρέπει να είναι άλλοθι και που όμως, δεν προσβάλουν και δεν δημιουργούν τραύματα.
Εμείς αποφασίζουμε τι ΔΕΝ θα δούμε!
