Μια βόλτα στον Υμηττό δεν έχει πάντοτε το καλύτερο ηλιοβασίλεμα. Σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, όταν μέσα στην ολο-πράσινη φύση συναντάς χιλιάδες σκουπίδια.
Τενεκεδάκια μέσα στους θάμνους, αντισηπτικά μαντιλάκια και πλαστικές σακούλες μέσα στις κουφάλες των δέντρων και σε κάθε μονοπάτι, χορός σκουπιδιών. Ποτήρια χάρτινα του καφέ και ότι άλλο χωράει ο ανθρώπινος νους.
Βέβαια το ίδιο συμβαίνει και με τα πεζοδρόμια και τα πάρκα που είναι φουλ στα περιττώματα σκύλων.
Και απογοητεύομαι γιατί συνειδητοποιώ την ηλικία των «δραστών» και στεναχωριέμαι που έχουν καταντήσει τηλεκατευθυνόμενα ρομποτάκια, ελεγχόμενα μόνο από κινητά, και τάμπλετ. Είναι αυτονόητο ότι δεν έχουν ιδέα για τον κώδικα συμπεριφοράς στη φύση.
Είμαστε αγενείς απέναντι της, και είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουμε παιδεία σε τέτοια θέματα.
Είναι θλιβερό. Εκεί που καθόμαστε.. εκεί τα πετάμε τα απορρίμματα μας.
Είναι καιρός οι Δήμοι, κυρίως των περιοχών που διαθέτουν δάσος, άλσος, χωράφια, να κάνουν ελέγχους και να συμμορφώσουν αυτούς που με πρόφαση το μήνυμα με κωδικό 6, βγαίνουν και μολύνουν συνειδητά τη φύση. Και μιλάω ξεκάθαρα για τους δήμους που είναι κοντά στον Υμηττό.
Καλές οι βόλτες αλλά πρέπει να έχουμε και ένα υγιές περιβάλλον.
Λαμπριάνα Κυριακού
