της Δήμητρας Γκουντούνα
Δεν ξέρω αν ο χρόνος είναι ακίνητος, αν ειναι ανίκητος ή αν εγώ έχω την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος περνάει σύμφωνα με τα γεγονότα που έχω ζήσει.
Γεγονότα, που πολλές φορές αναρωτιέμαι αν τα έζησα ή τα επινόησα. Πολλές φορές αντιδρούσα με τον γνωστό τρόπο, “δεν ακούω, δε μιλάω δε βλέπω” ώστε να συγκρατήσω την συνεχόμενη παρόρμηση που με κυρίευε απο παιδί ότι ”αυτός” ή “αυτή” έχει δίκιο και πρέπει να μπω μπροστά και να υπερασπιστώ.
Αποφάσισα λοιπόν να κάνω διαγραφή σε προσωπα και καταστάσεις, αλλά κάτι φαίνεται δεν έκανα σωστά και ο ”σκληρός” δίσκος συνέχισε να λειτουργεί…
Η καταγελία της Σοφίας Μπεκαστώρου με τίναξε χρόνια πίσω. .. Βρέθηκα στο Κέντρο της Αθήνας σε μια πολυκατοικία που είχε κληρονομήσει ενας ιερέας. Σ΄αυτό το χώρο έβρισκαν προστασία κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά. Οι επαφές μου με τους ανθρώπους του χώρου, ξεκίνησαν απο ένα ρεπορτάζ.
Μα πως να πας σ΄ άλλο ρεπορτάζ και να μην μείνεις να βοηθήσεις. Να μην δώσεις όλες σου τις δυνάμεις, μαζί με κάποιες σημαντικές Κυρίες που χρόνια προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτές τις κακοποιημένες μάνες και τα ανυπεράσπιστα παιδιά τους.
Η μεγάλη βοήθεια ερχόταν απο την εκκλησία. Φρόντιζαν για την διαμονή των γυναικών αυτών, για τη διατροφή τους, για την ιατρική τους περίθαλψη και το πιο σημαντικό, για την ασφάλειά τους.
Εκει γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο. Τον ήξερα μόνο απο συνεντεύξεις. Εναν άνθρωπο που με τόση ζωντάνια, επιμονή και υπομονή βοηθούσε αυτές τις απελπισμένες γυναικες και τα παιδιά τους.
Δεν μπορώ να περιγράψω, -ίσως να μην μου επέτρεπε και ο ίδιος να αναφερθώ σε γεγονότα και καταστάσεις που εκείνος δεν είχε αναφερθεί δημόσια. Θα πω μόνο μια κουβέντα. Οταν έμαθε ότι κάποια παιδιά ορφανά ”ταξιδεύαν” ασυνόδευτα στα σύνορα ταρακούνησε όλο το Κράτος να βρεθούν τα παιδιά Κάποια βρέθηκαν και τι δεν έκανε αργότερα για να βρουν το δρόμο τους.
Ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος ήταν ο μακαριστός Αρχιεπισκοπος Χριστόδουλος. Δεν έχω αναφερθεί σ΄αυτα τα γεγονότα γιατι οταν του έλεγα να κάνουμε μια εκπομπή, μου απαντούσε ”Τον πόνο των ανθρώπων προσπαθείς να τον ανακουφισεις δεν τον διαφημίζεις…’ Εγω αυτό το πρόσωπο γνώρισα του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και οταν ελεύθερα για πολλά πράγματα μιλούσε μπροστά μου του έλεγα ”εγω ξέρετε ανήκω…” Εκείνος γελούσε τόσο δυνατα και μου απαντούσε ”να δω τι καλή πράξη θα κάνεις σήμερα για να πιστέψω και εγω στην ανθρωποκεντρική σου ιδέα.”
Δεν ξέρω, αλλά μετά τις καταγγελίες για τις κακοποιήσεις, και την βία κατα των γυναικών, ‘ενιωσα τέτοιο αποτροπιασμό που δεν μπορούσα παρά να καταφύγω στη σκέψη του μακαριστού Χριστόδουλου.
Τι βοήθεια δίνεις Ολα τ΄άλλα είναι εκ του περισσόύ … Α και κάτι ακόμα σαν σήμερα είχε γεννηθεί στις 17 Ιανουαρίου και δεν θα πιστέψετε, φυσικά, οτι το έμαθα τώρα στο τέλος που έψαχνα για μια φωτογραφία του…
