του Άλκη Φιτσόπουλου
Η ποδοσφαιρική Ελλάδα είναι η χώρα της «προδοσίας». «Προδότες» παντού, διαχρονικά. Από την εποχή του Κούδα, που «πρόδωσε» τον ΠΑΟΚ και κατέβηκε στον Ολυμπιακό και μετά «πρόδωσε» τον Ολυμπιακό και ανέβηκε στον ΠΑΟΚ. Από το Μίμη Δομάζο που έπαιξε στην ΑΕΚ, τον Γιώργο Δεληκάρη που πήγε στον Παναθηναϊκό, μέχρι και τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο.
Κιαυτός «πρόδωσε» την ΑΕΚ και υπέγραψε με τον Ολυμπιακό. Οι «προδότες» καταδεικνύουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι οπαδοί των ομάδων την έννοια «σύλλογος».
Ανερωτηθούν, όλοι θ’ απαντήσουν ότι ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, είναι «ιδέες». Πρόκειται για μια εννοιολογική μπαρούφα. Όταν ένας σύλλογος είναι «ιδέα» δεν εξισώνεται ποτέ, ούτε υποβαθμίζεται στις συνειδήσεις των οπαδών από μία αστοχία στις μεταγραφές.
Αν ο Παπασταθόπουλος προτίμησε τον Ολυμπιακό, η «ιδέα» της ΑΕΚ παραμένει αναλλοίωτη. Αυτός ο σύλλογος, όπως και κάθε σύλλογος, εκφράζει ιδανικά και αξίες, που δεν μπορούν να συγκριθούν με την απόφαση ενός ποδοσφαιριστή.
Η ΑΕΚ είναι πολύ μεγαλύτερο μέγεθος απ’ ό,τι ο Παπασταθόπουλος και ο κάθε ποδοσφαιριστής που έρχεται η φεύγει. Ο,τι άλλο, είναι ιδεοληψία κι όχι «ιδέα».
Κι σ’ αυτόν τον ψυχαναγκασμό των οπαδών, ρόλο παίζει και ο οπαδικός Τύπος που ελαχιστοποιεί το μέγιστο και μεγιστοποιεί το ελάχιστο, με απώτερο σκοπό την αιχμαλωσία συνειδήσεων.
Έτσι, η «ιδέα» μετατρέπεται αυτόματα σε ιδεοληψία κι αυτή μεταλλάσσεται σε εγωκεντρισμό κι αυτός παράγει φανατισμό, κυρίως από τη νεολαία. Ένας συνειδητοποιημένος οπαδός αδιαφορεί, γιατί ιδανικό του είναι η ομάδα του, όχι ένα πρόσωπο.
Η ΑΕΚ δεν θα πάθει τίποτα που δεν υπόγραψε με τον Παπασταθόπουλο. Ούτε ο Ολυμπιακός έπαθε που έχασε Γαλάκο και Σαργκάνη, ούτε ο ΠΑΟΚ που είδε τον Ορφανό και τον Κωστίκο να κατηφορίζουν στον Πειραιά.
