Οι βιαστές του καλλιτεχνικού χώρου απέκτησαν όνομα: Δημητρης Λιγνάδης.
Με τις χειροπέδες του, ο Λιγνάδης να πάει στο δικαστήριο και να του επιβληθεί η ποινή που του αρμόζει.
Για παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Μα υπάρχουν “υπόλοιποι”;
Ναι, λένε αυτοί που ξέρουν (και πάντα ήξεραν)
‘Εχω χάσει τον ύπνο μου όταν πολύ πρόσφατα έμαθα ότι είδωλο του θεατρικού χώρου βίαζε επί πενήντα χρόνια νεαρούς ηθοποιούς. ΄Οταν δε μεγάλωσε και δεν τον βοηθούσε πλέον η σωματική του ρώμη, είχε δυο καταξιωμένους βοηθούς του να ακινητοποιούν τα νεαρά θύματα του για να τα βιάζει άνετα.
Όλοι το ήξεραν. Κανείς δεν μιλούσε
-Και τι θέλεις τώρα; Να γκρεμίσουμε τα αγάλματα; “μου είπε θυμωμένος ένας φίλος.
Ναι ,να τα γκρεμίσουμε!
Και να στήσουμε ένα νέο άγαλμα ,αφιερωμένο “Τω Αγνώστω Βιαστή”
Γιατί αυτά τα “αγάλματα” δεν δίδαξαν μόνο υποκριτική στους διάφορους Λιγνάδηδες. Δίδαξαν και συμπεριφορές. Δίδαξαν ότι ο βιασμός δεν είναι δα και κάτι σπουδαίο. Βοηθητικό μάθημα της υποκριτικής είναι. Και συνεπώς ατιμώρητο.
Στον καλλιτεχνικό χώρο υπάρχουν κι άλλοι βιαστές πλην Λιγναδη.
Κατήγγειλε νεαρός ένα σκηνοθετη:”Το δέχθηκε ο Μάρλον Μπράντο, δεν θα το δεχθείς εσύ;” του είπε
Τώρα ,βεβαίως, πιάσαμε τον καλλιτεχνικό χώρο.
Και οι υπόλοιποι;
Οι δομές των μεταναστών; Οι ΜΚΟ; Τα ιδρύματα για παιδιά; Τα πανεπιστήμια; Ο στρατός;
΄Ολα τα άλλα;
Το 2017, πρόσφατα, ένας ευυπόληπτος πολίτης του Πειραιιά , ο κ Κ Λαλαούνης, -ας παραμείνει γνωστό το όνομά του στους αιώνες των αιώνων – βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών για το εν γένει κοινωνικό του έργο, καταδικάσθηκε σε κάθειρξη 40 ετών Ο κύριος αυτός, ως διευθυντής ορφανοτροφείου στον Πειραιά, βασάνιζε και βίαζε επί δεκαετίες εκατοντάδες ανήλικα αγόρια .΄Ηξεραν και δεν μιλούσαν.
Οι βιαστές ζουν ανάμεσά μας .Ας τους κατονομάσουν όσοι τους γνωρίζουν.
Τώρα είναι η ώρα.
΄Οταν κοπάσει ο θόρυβος, τα κτήνη θα κρυφτούν και πάλι στα υπόγεια για να βιάζουν κορμιά και ψυχές.
