Ηταν ευφορία και γλυκα και περηφάνια στο τραπεζι, το θυμάμαι καλα.
. Ηταν ο μακαρίτης καθηγητης Κωστας Βεργοπουλος, η ταπεινοτης μου, κι αλλοι δημοσιογράφοι ,δεν θυμαμαι που, οταν μας μιλούσε για την κόρη του ο Σταυρος Λυγερος. Έρωτας ύψιστος , λε,πτος ποιοτικος σας λεω..
Το θυμήθηκα συνειρμικά σημερα, διαβάζοντας το κείμενο, με δημοσιογραφικο χυμο ,που έγραψε στο ΘΕΜΑ η νεαρή συνάδελφος κορη του συναδελφου..
Θεμα της ,δύσκολο και επικαιρο, η προσέγγιση στον ψυχισμό του Δημητρη Λιγναδη, μέσα απο γεγονότα, το παρελθον ,την μόρφωση και διαμορφωση του και το ρ’ολο του πατερα του./ Το στιγμα του λογοτεχνη-καθηγητη Λιγναδη δεν ηταν απλα κοινωνικό ,μα και οικογενειακο..
Σας προτρεπω να το αναζητήσετε, να το διαβάσετε, να πειτε μπραβο στην Νεφελη Λυγερου και να νοιωσετε πως η ζωη εχει κι αλλα παιδιά οχι μονο τον γιο Κουγια…
