Τι αναμνήσεις κι αυτες απ την επιστράτευση. Ενας κλαυσίγελος μη πολεμος με επιδερμικά τραύματα ,αφου τελικα απλως χάσαμε χωρις να πολεμησουμε,χωρις ηρωισμούς με μια γλυκόπικρη γεύση αφου ηρθε η μεταπολίτευση και νεα πορεία πολιτικη, με τραγική απωλεια και την γευση της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ που δεν λεει να φυγει…
Τοσα χρονια πέρασαν και εγινε μια ανάσα καυτη που επανέρχεται ετησιως στα δειλινά του Ιουλιου… Οπως καλη ωρα…
Προσωπικα για μενα υπήρξε μια κορυφαια στιγμη ,για να θυμάμαι παντα τα βουρκωμένα ματια του μακαριτη πατερα μου ,..Μεναμε στο Κουκακι, κηρύχθηκε η επιστρατευση πρωι και το μεσημεράκι με πηγε με την βαλιτσουλα μου στο λεωφορείο, που περνουσε απ του Μακρυγιάννη Ατμοσφαιρα, μη τα ρωτας.. ανοητα η νευρικη φλυαρια μου, ταχα μου ηρωικα,ταχα λεβεντικα…
Αμιλητος ο πατέρας. Ανθρωπος που πολεμησε στην Αλβανια,που εφαγε πικρα, τραυματισμο, ηρωιλικι, την καταρευση,την επιστροφη απ το μέτωπο και τα μετέπειτα τα τοσο θλιβερα. ..
Οταν ξαφνικά-μολις φανηκε το λεωφορειο, εσπασε…Τι στιγμη ηταν αυτη…..Τα εχασα. Κατακόκκινος ,η ασπρη τριχα του ορθωμενη και μου ψελλισε μια ευχη _Παιδι μου να προσέχεις και να μην σε αξιώσει ποτε ο Θεος να δεις το παιδι σου να πηγαινει στον πολεμο…!!!!!!
Για μενα ,που βρηκα τα σκαλια και τα λογικα μου συντομα, η κουβέντα του εμεινε…..
Χαραγμενη ζωντανη,την ακουω και τώρα .Και σκεφτομαι πως μια 15νθημερη ταλαιπωρία ηταν η επιστρατευση ,ως την Καντζα Παιανιας ,σε ενα στρατόπεδο της πλακας με ημιαναρχια φαντάρων ,ταλαίπωρων αξιωματικων και μιας ανυπόφορης πραγματικα προσμονης, καχυποψίας, εντασης άκαρπης και άφθονης βρωμιας και σκονης. .Με αξέχαστους λακους αφόδευσης και συνοδευτικης μυρωδιάς απο νεαρα αγορια που ασκούσαν την υπομονη τους.και τα τεντωμένα νευρα τους.. .
Οταν το τρανζιστορακι μου περιγραψε την βραδια του Ε- ε ρχεται έ ε-ρχεται,,την ορκομωσια της Κυβερνησης,το ξεφρενο πανηγύρι στο Συνταγμα κτλ κτλ ημουν απων… Στο κλουβι σκυλακι,οχι λιονταρι…. Τα ειχα χάσει τα ιστορικα…απλα παρακολουθούσα την ανυπομονησία για εξελιξεις που δεν ηρθαν, αυτες που ήρθαν ,την αγωνια αν ο Γεωργιος Μαυρος βρει λύση στην Γενευη,αν ο Καραμανλης σταθεροποιήσει το τιμονι,αν προχωρησουμε προς το μέτωπο αν το καθαρμα Κισσινγκερ κανει στροφη.. Αν η ζωη βρει ρυθμο…..Μα το μυαλο μου ηταν στον ευαίσθητο πατερα μου…Τα λογια του καρφια. Ευτυχως η μαννα μου πιο ψύχραιμη παντα θα τα βολευε…Ηλπιζα…Οπως ηλπιζα πως θα ξεβουλωσει και το σιφονι της μπανιερας,οταν μετα απο λιγες μερες επέστρεψα σπιτι και εκανα μπάνιο…
Το πιο κωμικό ηταν πως εχοντας υπηρετήσει στην μοναδα επιστράτευσης, αρκετους μηνες πριν…βρηκα τα βιβλια,τα περισσοτερα γραμμένα απ τα χερακια μου καθοτι η ειδικότης του γραφέα-χειριστη μπικ , ειχε παραξει εργο.
. .Η εξοικιωση αυτη μου κρατησε το κεφι αρκετές μερες αφου αισθανόμουν σαν …ρεσεψιονιστ, που οριζε δίκλινα και τετρακλινα με θεα την…θαλασσα των ονειρων.
Το μυαλο, εκανε κωμικές εικονες μη τυχον και σαλταρει… Ακομα ενα κωμικοτραγικο συμβαν κράτησα μονο για τον εαυτο μου οταν μέσα στην σκηνη της γραμματείας,ενας νεαρος συστρατιώτης πεταχτηκε ξαφνικα και αρχισε να μου φιλα χερια και ποδια...-Σωσε με αδερφε, άργησα τρεις μερες, θα παω στρατοδικείο για λιποτάχτης Κλαματα ,οιμωγές..και πως την πηρα την πρωτοβουλια και το μπικ,διορθωσα την κενη ημερομηνια και σταμάτησα το κλαμα του παρ ολιγον λιποτάκτη ,ουτε σε κωμωδίες δεν γινεται… Μυρουδο δεν πηρε κανενας ,το θρασος μου ειχε λαμψει…Το παιδι ηταν απο την Ροδο,δεν τον ξαναειδα ποτε, εύχομαι να θυμαται με γελια την σκηνη…και την στιγμιαια αγωνια του…
Το δραμα των ξεριζωμένων των νεκρων , των αγνοουμενων,των πονεμενων και των ηττημενων…ακομα αναμετριούνται με την επαίσχυντη προδοσια… Εδω δυστυχώς, το κωμικο στοιχείο κόβεται μαχαιρι.. Η Πατρίδα εφαγε μαχαιριά Αυτο ξερω,αυτο έζησα. .
