Ο χρήστης Γιωργος Σιωπας αισθάνεται νιώθει ότι έχει ραγίσει η καρδιά του.
3 ώρ. ·
ΤΩΡΑ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΒΡΕ ΖΕΤΑ ???
Να ξεκινήσω με την συγνώμη μου,γιατί δεν σου έκανα παρέα-ενω με ζηταγες πριν από ένα μήνα, όταν νοσηλεύτηκες για ένα βράδυ στο Metropolitan στο 310 ?
Μια πόρτα μας χώριζε ρε γαμωτο. Σε άκουγα να “παλεύεις” με τους πονους. Έβλεπα τις νοσοκόμες να μπαινοβγαινουν στο δωμάτιο, αλλά….
Το έμαθα την επόμενη μέρα,μα είχες γυρίσει σπίτι σου.
Είχα πολλά χρόνια να νοιώσω τα δάκρυα μου να κυλάνε,όταν μου είπε η νοσηλεύτρια ότι με έψαχνες συνέχεια. Ηθελες μονο να έρθω στο δωμάτιο να σου κάνω παρέα…
Ήταν αδύνατο να ελέγξω το συναίσθημα. Όχι ότι θα έκανα κάτι ουσιαστικό, αλλά έστω να σου κράταγα το χέρι. Να προσπαθούσα να σου “κλεψω” λίγο πόνο. Να σε κεράσω λίγο χαμόγελο, αντί για εκείνο το ποτό που λέγαμε, αλλά δεν προλάβαμε να πιούμε…
Ναι ρε φιλενάδα. Κοτζάμ μαντράχαλος,έκλαιγα σαν παιδί στον διάδρομο της κλινικής,όταν μ’ενημερωσε η αγαπημένη σου νοσοκόμα. Και δεν μ’ενοιαζε καθόλου.
Αυτό που με τσάκισε ήταν ότι το έμαθα αργά….
Ρε Ζετα, θέλω να σου πω κι ένα μυστικό μου.
Όλο αυτό το διάστημα που παλευες με το θεριό, ήσουν το πιο φωτεινό παράδειγμα για μένα. Μου είχες στείλει άλλωστε και μήνυμα στο fb.
ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΚΟΥΡΑΣΤΕΊΣ, ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙΣ.
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΝΙΚΉΣΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΠΡΟΣΠΆΘΗΣΕ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ…..
Καλό ταξίδι κορίτσι μου,και μακάρι εκεί που θα πας, να χαμογελάει τουλάχιστον η ψυχούλα σου….
