Η περίοδος της καραντίνας ήταν και γι αυτήν μια εποχή δύσκολη. Η ηθοποιός Άννα Μίχου, όπως λέει στο avecnews.gr, δεν μένει στο παρελθόν, αλλά βλέπει πάντα αυτά που έρχονται. Δηλώνει χαρούμενη που τα θέατρα άνοιξαν ξανά και η «Λυσσασμένη Μπαλαρινα» η παράσταση που συμπρωταγωνιστεί μαζί με άλλους εξαίσιους ηθοποιούς ήδη έχει ανοίξει αυλαία στο Studio Μαυρομιχάλη.
Πείτε μας δύο λόγια για το έργο;
Η «Λυσσασμένη μπαλαρίνα» είναι ένα έργο του Grigory Konstantinopolsky, το οποίο αρχικά δημιουργήθηκε για μια ταινία δικής του σκηνοθεσίας. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε σε θέατρα της Ρωσίας με μεγάλη επιτυχία. Στο δικό μας ανέβασμα, η σκηνοθέτιδα της παράστασης, το μετέφρασε και αποφάσισε να το διασκευάσει σε μια παράσταση, με 4 ηθοποιούς και έντονη σωματικότητα.
Το έργο παρουσιάζει τη ζωή της Βάρια, μιας μπαλαρίνας στη Ρωσία που ξεκίνησε την καριέρα της στις αρχές της δεκαετίας του 80’. Παρακολουθούμε τη Βάρια καθώς προσπαθεί να χτίσει μια λαμπρή καριέρα στο χορό, επιδεικνύοντας πείσμα ενώ παράλληλα παλεύει με τις αντιξοότητες της τύχης και της εποχής, με θυσίες και φανατισμό, όπως λέει και η ίδια.
Πιστεύω ότι όποιος βλέπει αυτό το έργο, έρχεται αντιμέτωπος με ερωτήματα που βασανίζουν όλους τους καλλιτέχνες και όλους τους ανθρώπους, σχετικά με την επιτυχία και τα συστατικά της, τις θυσίες που απαιτούνται, τη δύναμη του ταλέντου και της σκληρής δουλειάς και τελικά πόσες θυσίες αντέχεις ή αξίζει να κάνεις ; Και αν παρ’ όλα αυτά δεν πλησιάσεις το όνειρο σου, τι μένει μετά; Δε νομίζω βέβαια ότι δίνονται απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα καθώς είναι από τη φύση τους αναπάντητα.
Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος;
Υποδύομαι πολλούς χαρακτήρες που συνθέτουν τη ζωή της ηρωίδας. Μερικές στιγμές είμαι ένα θραύσμα της Βάρια, μια ανάμνηση του παρελθοντικού της εαυτού, πραγματική ή ονειρική. Σε κάποιο άλλα σημεία υποδύομαι μια φίλη της Βαρια, μπαλαρίνα και αυτή, τόσο στη νεότερη εκδοχή της όσο και στην παροντική. Την Ορλόφσκαγια την πρίμα μπαλαρίνα του θεάτρου. Οι ρόλοι αυτοί κάποιες φορές προκύπτουν από το κείμενο και κάποιες φορές από την ανάγκη εικονοποίησης της αφήγησης της ηρωίδας.
Πέρσι καταφέρατε να κάνετε μόνο μια παράσταση. Τι σχόλια αποκομίσατε;
Πέρυσι καταφέραμε να κάνουμε μια παράσταση για το ευρύ κοινό, την πρεμιέρα δηλαδή, και δύο πριν από αυτή για δημοσιογράφους και φίλους. Ήταν μια εποχή με αρκετές δυσκολίες και περιορισμούς και κυρίως όσον αφορά στην επιτρεπτή πληρότητα του θεάτρου. Οπότε ήταν μία παράσταση που την είδε ένας μικρός αριθμός θεατών. Το feedback που πήραμε και εγώ και οι υπόλοιποι συντελεστές ήταν ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό. Θα σας πω τι ευχαρίστησε εμένα προσωπικά περισσότερο. Θεωρούσα μέχρι εκείνη τη στιγμή ότι με το έργο και το μήνυμά του μπορούν να συνδεθούν και να βιώσουν μια ταύτιση κυρίως άτομα που αγωνίζονται στο χώρο της τέχνης. Η Λυσσασμένη μπαλαρίνα μας, παλεύει όλη της την ζωή για μια καταξίωση στο χώρο του θεάματος. Έχει ένα όνειρο καλλιτεχνικό. Αναφέρεται και διαπραγματεύεται την έννοια του ταλέντου και της καλλιτεχνικής αναγνώρισης, αναφέρεται στις αντιξοότητες του χώρου και στην δυσκολία επιβίωσης. Θεωρούσα λοιπόν ότι όπως άγγιζε εμένα και τα υπόλοιπα παιδιά έτσι θα είχε ανταπόκριση και σε θεατές που είναι στον καλλιτεχνικό χώρο και μοιράζονται ως εκ τούτου παρόμοιες αγωνίες και επιδιώξεις. Αυτό που με ξαφνιασε ευχάριστα και με έκανε να δω κι εγώ με άλλο νόημα, πιο ευρύ ίσως, την ουσία της παράστασης ήταν ότι ταυτίστηκαν με την ηρωίδα και θεατές από εντελώς διαφορετικά μετερίζια. Για εμένα αυτό ήταν πολύ σημαντικο να γνωρίζω δηλαδή ότι μπορεί να μιλήσει σε πολλούς ανθρώπους. Ότι μπορεί να αφορά ένα ευρύτερο κοινό αυτό που έχουμε να πούμε. Όσον αφορά στην απόδοση του έργου απ΄ ολους εμάς αλλά και την σκηνοθετική προσέγγιση το κοινό αγκάλιασε την απόδοση ενός τέτοιο θέματος με έναν τρόπο «όχι βαρύ» μέσω των χορευτικών, της μουσικής και της απόδοσης ενός ουσιαστικά μονολόγου μέσω της διαδραστικής εικονοποίσης και της σωματικότητας.
Πώς ήταν αυτή η χρονιά μακριά από το θέατρο;
Η χρονιά αυτή ήταν μακριά από το θέατρο όχι μόνο επαγγελματικά αλλά και ως θεατές. Προσωπικά, μου έλλειψε ο ρόλος μου ως θεατής οσο και ως ηθοποιός. Μπορώ να πω ότι ήταν μια πολύ φτωχή χρονιά. Το καλό που βγήκε από αυτό και εκεί θα ήθελα να εστιάσω είναι ότι βγήκαμε όλοι πιο διψασμένοι για να δημιουργήσουμε αλλά και να δούμε θέατρο και αυτό φαίνεται ήδη από τις πολλές παραγωγές που ξεκίνησαν και θα ξεκινήσουν στα θέατρα της Αθήνας
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Προς το παρόν έχω εστιάσει στην Μπαλαρίνα μας που θα παίζει μέχρι τον Ιανουάριο. Υπάρχουν και άλλοι σχεδιασμοί μελλοντικοί. Μετά τις αλλεπάλληλες καραντίνες και τους περιορισμούς υπάρχει έντονη κινητικότητα δημιουργικά και πολλά σχέδια και δημιουργίες. Μένει να δούμε ποιές θα ευοδωθούν.
