“Επικίνδυνη” εκπομπή το “Μουσικό κουτί”! Ναί Ναί!!, Αυτή η υποδόρια επανάσταση που σου προκαλεί η μουσική, ο ξεχωριστός ήχος που νομίζεις οτι πρώτη φορά ακούς πιάνο, πρώτη φορά σου κόβει την ψυχή το δοξάρι του βιολιού και το μπουζούκι του Μανώλη Καραντίνη να σου ρυθμίζει τους χτύπους της καρδιάς…
Και εκείνος ο πονηρός ταξιδευτής Νίκος Πορτοκάλογλου με την Ρένα Μόρφη να σε σηκώνει απο τον καναπέ και να σε ανεβάζει στο πάλκο να τραγουδάς αγκαλιά με την Ευτυχία Παπαγιανοπούλου και με τον Απόστολο Καλδάρα ...
Σάββατο ξημέρωμα, και δε λέει να ξημερώσει σ΄αυτή τη Χώρα… Σκόρπιες οι σκέψεις τούτο το χάραμα,
σκόρπιες σαν την σκόρπια ζωή μας….
Μνημόνια, Πανδημία. 12 χρόνια απελπισίας.
Μας πήραν 12 χρόνια από τη ζωή μας και τώρα θεατές σ΄ έναν αδελφοκτόνο πόλεμο...
Και να η Τσαλισγοπούλου να σου τραγουδάει ”Μην περιμένεις πιά…” Και ο Νίκος Πορτοκάλογλου με τον Κώστα Καλδάρα να επιμένουν με το “Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι -το ανοιχτό το παραθύρι που φωτίζει το κελί…” και να σου χαμογελάει πονηρά και αυθάδικα… ο τραγουδοποιός και είναι σαν να σου πετάει “Αχ που ’σαι, νιότη, που ΄δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!
Και εσυ να απαντάς: “Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!”
