Πάει πρέπει να ομολογήσω πως όλο και συχνότερα χορεύουν τα συναισθήματα μου. Κι όσο αποφεύγω να το τονίζω, γιατί τι χρωστάνε οι φίλοι να βουτάνε σε αλλουνου μελουρες και να σου αυτά να λένε τα δικά επίμονη εμμονή..
Βλέπω στο Μουσικό κουτί τον Κώστα Χατζή… Συγκίνηση σε προβολή νεανική. Αμουστακος στην Πλάκα κι εγώ.. Μπουάτ η εποχή,με γεύση βερμούτ και βραχνάδα και ύφος.Γυφτοι τα φτιαξαν τα καρφιά..Νέο κύμα, αιώνιες αγωνίες ψίθυροι νέας γενιάς , ζωηρά κάπως στρατιωτάκια,σε ασφυκτικό στρατόπεδο της χουντικής εποχής. Το φορτηγό είχε κατεβάσει απ’ την Σαλονίκη τον Σαββόπουλο,δίπλα ο Λάκης Παππάς,η Καίτη Χωματά μας είχε πει καλησπέρα στην είσοδο…Ψηλωναμε στην σκέψη πως κάτι δικό μας ήταν εκεί και σιγονταραμε κάτι δεύτερες φωνουλες στο ξύπνιο και στο μακρινό όνειρο…
Ο Χατζής αργότερα,μας κέρασε παρέα τιμή, υπέροχη ,με ασύλληπτο χιούμορ εκτός από το… σκουρόχρωμο τζάζ ποιότητας . Γελαγαμε μέχρι δακρύων,όταν με σοβαροφάνεια εξηγούσε πως τον περνούσαν λέει , για.. Σουηδό..
Και ενώ η σκέψη, με χαζό καρφωμένο χαμόγελο τριγυρνάει στο 60-70..στο σύννεφο των νιάτων με ήχους άρπας παραδεισένιας, το χέρι του αοράτου σκηνοθέτη, γυρίζει την κάμερα της επικαιρότητας… Πέθανε,όπως δείχνει ένα σεξ συμπολ της ίδιας εποχής η Ρακέλ Γουέλς…
Κοιτάς το 82 της ηλικίας και το μυαλό εστιάζει ολότελα κόντρα στην γυναικάρα του χθές…
Οι πιτσιρικάδες του τότε στο άλμα του χρόνου τσακίζονται ..Η οθόνη η μεγάλη,ενσωματώνει τα έκπληκτα ματάκια σε ενα χρώμα απλά ίδιο..Πως είχαμε γουρλωσει στην θέα της ομορφιάς.Η Αρχαία Αφροδίτη σε σελιλοιντ…Του ανθρώπου,του μέτρου,του χρόνου, του τρόπου που τα περιπλέκει…Όλα μπροστά μας…
Κώστας Χατζής, η Ραχήλ της οθόνης,οι ηλικίες της ταχύτητας ,εικόνες και σύμβολα,πού κανένα δισκόφρενο δεν μαζεύει ..
Πως στρίβει έτσι στην συννεφενια άσφαλτο…
Δροσερή κομπρεσσα στα κλειστά μάτια ,να σου η κόρη τού Κώστα,να καθρεφτίζεται στο βλέμμα … Τραγούδι όμορφο… Άλλη γενιά,
φουριοζα.. Λεύτερη από μνήμες περιορισμους,συναισθηματισμούς μυστήριους…
Ποια να λένε εποχή της αθωότητας αυτοί,ποια εμείς,ποια ο καθένας στις στιγμές του.
