Tο θρυλικό «Football» του Θανάση Τριαρίδη ανεβαίνει για δεύτερη χρόνια στην Αθήνα και στο θέατρο Faust και έχει ήδη αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές.
Μένουν 2 τελευταίες παραστάσεις (30/3 και 6/4) για να δείτε μια νεαρή ηθοποιό με μέλλον στο χώρο της υποκριτικής να σηκώνει στις πλάτες της έναν ξεχωριστό μονόλογο. Ο λόγος για την Αλεξάνδρα Σταμούλη.
Το έργο του Τριαρίδη είναι μια σκληρή ματωμένη κωμωδία, που παρουσιάζεται σε μια έκφυλη ανάγνωση σκηνοθετημένο και παιγμένο μόνο από γυναίκες. Σε δραματουργική επεξεργασία της Δέσπως Πύρτσιου και της Αλεξάνδρας Σταμούλη και με την προσθήκη του υπότιτλου «No time for losers»
Στο aVecnews,gr μίλησε η Δέσπω Πύρτσιου που σκηνοθετεί το έργο και της ζητήσαμε να μας φέρει λίγο πιο κοντά στον κόσμο του συγγραφέα και να μας εξηγήσει γιατί αξίζει να δει κανείς την παράσταση.
«Αυτό που με οδήγησε στο να σκηνοθετήσω για πρώτη φορά το Football ήταν το σοκ που μου προκάλεσε. Αρχικά, το είδος του έργου, ένας διαδραστικός μονόλογος, κρύβει μια τεράστια σκηνική γοητεία. Η απουσία του τέταρτου τοίχου, που φέρνει τον ηθοποιό ενώπιον του κοινού, σε συνδυασμό με την αιχμηρή γραφή του Τριαρίδη είναι στοιχεία που θέλησα να αναμετρηθώ μαζί τους, γνωρίζοντας καλά το βάρος ενός τέτοιου εγχειρήματος. Η ηθοποιός αναφέρεται σε άγνωστα σκηνικά βίας και ρίχνει στο κοινό τις ευθύνες που του αναλογούν για την πορεία της ανθρωπότητας.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι Football είναι ο τίτλος μας και για Football θα μιλήσουμε.
Μια γυναίκα, η «Φ», αφηγείται επί σκηνής ιστορικές στιγμές του ποδοσφαίρου. Ιστορίες που έγραψαν μεγάλοι άντρες εντός και εκτός του αγωνιστικού χώρου. Το έργο, βέβαια, είναι γραμμένο για άντρα ηθοποιό και χαρακτηρίζεται από στερεοτυπικές συμπεριφορές αυτού του φύλου. Ενώ, στη συγκεκριμένη εκδοχή, ο «Φ» είναι η «Φ», κάτι που αναμφισβήτητα αφήνει χώρο για να γίνουν ανάλογες νύξεις επί του θέματος.
Κάτι που παρατήρησα και εγώ και η Αλεξάνδρα, στην πορεία μας για το ανέβασμα της παράστασης, ήταν η διαχρονική αξία του έργου. Η επικαιρότητα, συνήθως, προλαβαίνει τα πράγματα και δημιουργεί συγκεκριμένες εντυπώσεις για αυτά, την εκάστοτε εποχή. Ένα τέτοιο γεγονός ήταν και η διοργάνωση του Mundial 2022 στο Qatar, πράγμα που δεν μπορούσε να μην υποβάλλει – ακούσια έστω – μια εκ νέου ανάγνωση στη δραματουργία του κειμένου.
Τα γεγονότα πίσω από την λαμπερή διοργάνωση, μας έφεραν αντιμέτωπες με την ιδεολογική μας στάση απέναντι στο άθλημα και σίγουρα δε μας άφησαν ανεπηρέαστες, κατά τη διάρκεια της πορείας μας για το ανέβασμα του έργου. Τα λόγια του Football μας υπενθύμισαν πολλές φορές την αναγκαιότητα τού σήμερα.
Τέλος, το στοιχείο που με προβλημάτισε έντονα και με προ(σ)κάλεσε περισσότερο από όλα, ήταν η σκηνική οδηγία του συγγραφέα για σουτ στα μούτρα τον θεατών. Μια πράξη που, σαφώς, καταργεί τα όρια του θεάτρου και ως εκ τούτου επιφέρει ευθύνες. Υπάρχει λόγος να γίνει; Είναι η λύση στην επανάπαυση των θεατών;
Ερωτήματα που δεν έχουν απάντηση, αλλά δημιουργούν ένα περιβάλλον έρευνας και δημιουργίας.
Κλίνω περισσότερο προς τα λόγια του Μπέκετ, μέσα από το έργο του Περιμένοντας τον Γκοντό
Κοιμόμασταν ενώ οι άλλοι υπέφεραν;
Οι κραυγές μας ξεσκίζουν τον αέρα
Μα η συνήθεια, είναι σπουδαίος σιγαστήρας».
2 τελευταίες Πέμπτες στο Faust κλείστε τις θέσεις σας εδώ: https://www.viva.gr/tickets/theater/footballnotimeforlosers/
