Πάσχα στην Ανδαλουσία!
Της Δέσποινας Μακρινού
Απ’ τους μακρινούς έρχονται
τόπους του πόνου.
Άι, ανοιχτέ Γουαδαλκιβίρ.
Και παν σ’ ένα λαβύρινθο.
Αγάπη, κρύσταλλο και πέτρα.
Άι, Γουαδαλκιβίρ!
( Παλιό τραγούδι της Ανδαλουσίας)
Αχ Φεντερίκο! Αχ ποιητή της αγάπης και του πόνου! Αγαπημένε Λόρκα…
Σε αναζητούσα στους δρόμους της Μάλαγας και της Γρανάδας, στον Γουαδαλκιβίρ που αγάπησες, στις ανηφόρες της Ανδαλουσίας…
Αν το πάθος είχε πατρίδα, θα ήταν η Ανδαλουσία!
Αν το πάθος είχε φωνή θα ήταν η φωνή του Λόρκα!
Μεγάλη εβδομάδα σε ένα χωριό της Ανδαλουσίας , το Αλμουνιέκαρ, ψάχνω να βρώ κάτι απο σένα!
Σιγοτραγουδώ “Λουζεται η αγάπη μου στον Γουαδαλκιβίρ“!
Χάνομαι στα στενά δρομάκια του χωριού και σε αναζητώ…
Είναι Μεγάλη Παρασκευή ! Ωρα 9 το βράδυ! Τα φώτα όλα σβηστά! Μυσταγωγία!
Οι δρόμοι ξαφνικά γεμίζουν φωνές και πλήθος κόσμου απο όλες τις γωνιές του χωριού, εμφανίζεται με λαμπάδες και εικόνες της Παναγίας και του Χριστού!
Σταματώ την αναζήτησή!
Σόκ!
Μιά οργανωμένη πομπή με ρασοφόρους, με κρυμμένα τα πρόσωπα, τα χέρια και το σώμα αρχίζει να ξετυλίγεται.
Μου έρχονται στο νου μέρες δύσκολες, μέρες σκληρές, γεμάτες μίσος και κακία.
Κου Κλουξ Κλαν!
Τρομάζω και επιχειρώ να αποδράσω.
Ένας απαλός ήχος μουσικής, κάτι σαν συνδυασμό φλαμένκο, τζαζ, εκκλησιαστικό θρήνο, έρχεται στα αυτιά μου.
Αιφνιδιάζομαι και περιμένω σιωπηλά την εξέλιξη.
Δύο τεράστιες σχεδίες ( εκ των υστέρων έμαθα ότι ζυγίζουν 2 τόνους η κάθε μία ) με αναπαραστάσεις των παθών του Χριστού και της Παναγίας, στολισμένες με χιλιάδες γαρύφαλα μεταφέρονται ευλαβικά απο 35 άτομα.
Είναι οι Ναζαρένοι που με ειδικό βηματισμό και υπο τους ήχους της επιβλητικής μουσικής, χωρίς να βλέπουν, επιζητούν την Μετάνοια.
Τους ακολουθούν πιστοί με λαμπάδες και απίστευτη ευλάβεια.
Τους αποκαλούν Penitentes, δηλαδή Μετανοώντες!
Νιώθω το μεγαλείο του τελετουργικού! Τον πόνο της ανθρωπότητας! Την ατέρμονη αγωνία για ζωή, για λιγότερα δάκρυα!
Οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια μετατρέπονται σε ένα τεράστιο χώρο λατρείας και μετάνοιας!
Ακολουθώ και συμμετέχω στην πομπή. Δεν γνωρίζω ισπανικά, αλλά σιγοτραγουδώ. “Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατον μου τέκνον” …
Είναι η παράδοση μιάς ολόκληρης κοινωνίας ανθρώπων με προέλευση απο τον Μεσαίωνα.
Για τους Ισπανούς η Μεγάλη Εβδομάδα είναι απο τις σημαντικότερες θρησκευτικές εορτές.
Είναι Άνοιξη. Στα μπαλκόνια κρέμονται χρωματιστά λουλούδια! Ενα πάντρεμα Ανατολής και Δύσης με διακατέχει. Ενα κοκτέιλ εβραικών, τσιγγάνικων, μαυριτάνικων, χριστιανικών εθίμων είναι τελικά η Ανδαλουσία.
Μιά πηγή έμπνευσης για τον Πικάσο, τον Βελάσκεθ, τον Μπιζέ. Φλαμένκο, Κάρμεν, καστανιέτες ! Ολέ!
Δέσποινα Μακρινού
