Γράφει η Δήμητρα Γκουντούνα
Την ημέρα που η Δημοκρατία παλεύει , να εξοστρακίσει απο τη Βουλή ,την οποιαδήποτε αναβίωση Ναζιστικής επιβολής με το μανδύα κομματικής συμμετοχής η ειρωνεια της Ιστορίας έρχεται να μας θυμίσει ότι σαν σήμερα στις 27 Απριλίου 1941 μια σπουδαία γυναίκα ,η Πηνελόπη Στεφάνου Δέλτα βάζει τέλος στη ζωή της ‘οταν οι Γερμανιοί εισβάλουν στη Χώρα μας.
Κάνει τη μεγάλη κίνηση βλέποντας τους Γερμανούς μοτοσικλετιστές να περνούν έξω απο το σπίτι της στην Κηφισιά κατηφορίζοντας για να καταλάβυον την Αθήνα και αυτοδηλητηριάστηκε. Πέντε ημέρες μετά στις 2 Μαϊου η Πηνελόπη Δέλτα θα περάσει στην αιωνιότητα.
Το Αρχείο της Πηνελόπης Δέλτα (1874-1941) κόρη του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη είναι καταγραφή των μεγάλων γεγονότων της εποχής της. Αν τα διαβάσει κανείς μπορεί να καταλάβει ή καλύτερα να κατανοήσει τις κινήσεις των μεγάλων προσωπικοτήτων που βρισκόταν εκείνη την περίοδο στο τιμόνι της Χώρας.
Η Δέλτα γνώρισε τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1912 ο πατέρας της ήταν υπουργός του.
Απο την άλλη -πολύ αργότερα- είχε εντυπωσιαστεί απο την αγνότητα της προσωπικότητας του Πλαστήρα όταν τα πολεμικά γεγονότα ανάδειξαν τον ”Μαύρο Καβαλάρη” σε στρατηλάτη. Μάλιστα τον υπερασπίστηκε ‘οταν μετά απο το αποτυχημένο δημοκρατικό κίνημα της 6ης Μαϊου
του 1933 θα του τα ψάλλει ο Βενιζέλος η Δέλτα θα φωνάξει ”Μην καταδικάζετε τον αγνό άνθρωπο”(απο τον τόμο του Ελευθέριος Βενιζέλος του εγγονού της Δέλτα και μεγάλου θεωρητικού της τέχνης Παύλου Ζάννα)
Με πάθος για την Ιστορία η Πηνελόπη Δέλτα κυνηγούσε συστηματικά όλους στρατιωτικούς και πολιτικούς που είχαν παίξει ένα ρόλο στα γεγονότα των ετών 1912-1922 ζητώντας τους να καταγράψουν τη μαρτυρία τους για τον ιστορικό του μέλλοντος.Απο τον Πλαστήρα θα ζητήσει πιο πολλά απ΄όλους.Εκείνος θα της γράψει 120 χειρόγραφα για την εκστρατεία της Ουκρανίας και οχι για το κίνημα του ΄33.Και από άλλες πηγές γνωρίζουμε οπως γράφει ο Κώστας Σταματίου στα Νέα τα της εκστρατείας στη Νοτια Ρωσία ελπίζοντας σ΄ανταλλάγματα απο τους ”μεγάλους συμμάχους μας” Σμύρνη και Κωνσταντινούπολη –
Ο Βενιζέλος πήρε τους Ελληνες φαντάρους του μακεδονικού μετώπου και τους πήγε στην Οντέσσα για να τσακίσουν τους ξεσηκωμένους ερυθρούς του Λένιν και του Τρότσκι .Τρέμετε Μποσελβίκοι!Ερχονται ο Πλαστήρας κι ο Κονδύλης. Το τι πήραμε και το τι χάσαμε απο τους καλούς μας συμμάχους είναι άλλο κεφάλαιο της ιστορίας.
Ο Στέφανος Δέλτας (εκ των ιδρυτών του Κολεγίου Αθηνών) ήταν φιλoδημοτικιστής κι έδωσε τη δυνατότητα στην Πηνελόπη να μελετήσει με κάθε άνεση τη λογοτεχνική παραγωγή της δημοτικής και να έρθει σε επαφή με τους πρωτεργάτες της: τον Αλέξανδρο Πάλλη, τον Αργύρη Εφταλιώτη, τον Πέτρο Βλαστό, τον Κωστή Παλαμά και τον Ιωνα Δραγούμη.
Η γνωριμία της με τον Δραγούμη, όταν αυτός υπηρετούσε ως πρόξενος στην Αλεξάνδρεια το 1905, εξελίχθηκε σ’ ένα δυνατό έρωτα που όμως δεν είχε συνέχεια.
Την απογοήτεσή της για τον Βασιλιά Κωνσταντίνο που μέχρι τότε υποστήριζε για την μεγάλη ιδέα θα φανεί μετά την Επανάσταση στο Γουδή (1909), καί θα την εκφράσει στο βιβλίο της «Παραμύθι χωρίς Όνομα» το (1910).
Η μεγάλη της αγωνία όμως ήταν πως θα ενημερωθεί η νέα γενιά και θα αποκτήσει γνώση για την πορεία αυτής της Χώρας με πραγματικά γεγονότα.
Και έτσι πέρασε στην παιδική και νεανική λογοτεχνία με πρωτότυπα παραμύθια «Η καρδιά της βασιλοπούλας», «Παραμύθι χωρίς όνομα» και ιστορικά μυθιστορήματα «Για την Πατρίδα», «Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου», «Ο Μάγκας», «Τα μυστικά του Βάλτου» Μακάρι τα βιβλία της να είχαν την τύχη να διδάσκονται και στα σχολεία.
