Αφορμή δεν ειναι η επετειος της οριστικής του αναχωρησης.
Η γέννηση του ειναι το 1935.
Οι σκέψεις δεν ειναι μόνο για το αποτυπωμα και το εργο του. Δεν ειναι καν ο μέγας θαυμασμος για το πως κέρδισε τις καρδιες τόσων σημαντικων ανθρώπων και την παραδοχή ολων Του μεγάλου κοινού….
Τι ειναι λοιπόν ο Θοδωρος Αγγελοπουλος για εμας , περα απο ενας παγκόσμιος Σκηνοθέτης;;
Ειναι αυτος ο ανυπόκριτος θαυμασμος για εναν οραματιστή. Μεγάλο και Ελληνα..
Σπάνιος συνδυασμος.
Ειναι ο οραματιστης–αναλυτής μιας Ελλαδας μετεμφυλιακης που φορτωμένη πονο , ανηφορίζει στα Βαλκανια και αναμετριέται με την ιστορια και την σύγχρονη Ευρωπη.
Οραμα σήμανση και πορεία…
Μα ισχυρή παρουσία με ριζες… Ριζες βαθιές σε αγονα μέρη και μυαλα και αγριεμένα ενστικτα…
Σε κακοτραχαλους δρόμους Ελληνικούς, της πετρας και της περιεργης μοναξιας. Επαρχίας μονωμενης και απομονωμένης.
Ο ψυχισμος της ιστορικής ομίχλης να εξηγείται με σιωπες και παυσεις και βηματισμο.
Οι ηρωες του , συγγενείς μας σεβάσμιοι .
Η οθόνη του ,τραπεζαρια με θειους και θειες και ..αγριεμένα ξαδερφια και παππουδες βασανισμενους ….Λεξεις ειπωμενες με κοπο και σοφια και βαρος…
Μια διδαχή ζωης, με ευγένεια ψυχής …
Ταξίδια αγωνίας και αναζήτησης , σε τοπια αγρια μα τοσο ομορφα , Οριζοντες ανθρώπινης τιμιοτητας και αργόσυρτης συναισθησης της ευθύνης απεναντι στον ευαισθητο εαυτο μας…
Τον ειπαν ποιητή της εικόνας.
Ταξιδευτη του ονείρου. Ενος ουμανιστικού ονείρου , που λογάριαζε το χθες και σεβόταν το αύριο.
Το ειδε και το έδειξε.
Το σημερα , τον τιμά.
Στο Κερατσίνι εκει στην άσφαλτο , η μοίρα τον σταμάτησε…
Ειχε όμως προλάβει.
Προφητικά σ αυτη την φωτογραφία σήκωσε το χερι….
