Είναι φορές που το χρέος προς την αλήθεια των γεγονότων αλλά και ο σεβασμός προς τα θύματα που αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα από τον παραλογισμό ενός εμφύλιου σπαραγμού, επιβάλλουν να δίνουμε τον χώρο ώστε να καταγράφονται οι μαρτυρίες τους , με την δική τους “φωνή”.
Ακολουθεί το συγκλονιστικό κείμενο του Σουδανού δημοσιογράφου , Μοχάμεντ Αμιν , που καταγράφει τις δραματικές ώρες του τελευταίου διαστήματος στο Χαρτούμ, προσπαθώντας παράλληλα να ¨αποδράσει”από την πόλη του που έχει μετατραπεί σε κόλαση….
Οι τίτλοι , το περιεχόμενο και η δομή του κειμένου , δικοί του.
«Αθώοι χάνονται σε αυτόν τον ανούσιο αγώνα εξουσίας»
“Η πόλη είναι σκοτεινή και μιά οσμή πυρομαχικών και θανάτου αναδύεται από παντού..
Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα ,το νερό τελειώνει όπως το ψωμί και τα καύσιμα…
Πτώματα έχουν αφεθεί σκορπισμένα σε δρόμους και πεζοδρόμια, λεία των πεινασμένων ζώων …
Δεν υπάρχει ασφαλής τρόπος να τους θάψουν καθώς μαίνονται οι μάχες…
Η πόλη μου, το Χαρτούμ, έχει πολλές φορές αντιμετωπίσει διαμαρτυρίες και αναταραχές, αλλά , εδώ και καιρό, δεν είχαμε ζήσει τον πόλεμο.
Από τις 15 Απριλίου, εκατομμύρια συμπολίτες μου έχουν παγιδευτεί στη μέση μιας λυσσαλέας μάχης επικράτησης, μεταξύ των πιο ισχυρών στρατηγών του Σουδάν καταστρέφοντας μία από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες της Αφρικής!
Χθές οι δύο πλευρές , μετά από μεσολάβηση της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ, συμφώνησαν σε 72ωρη εκεχειρία, η οποία όμως δεν τηρήθηκε ενισχύοντας τον φόβο και την απελπισία των κατοίκων.
Για πάνω από μια εβδομάδα, καταγράφω αυτή την πρωτόγνωρη μάχη, προσπαθώντας την ίδια ώρα να ξεφύγω από αυτήν.
Έχω μιλήσει με εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, τοπικούς ακτιβιστές και θύματα της επικρατούσας κατάστασης, την οποία είχαν προβλέψει από καιρό Σουδανοί αναλυτές και η κοινωνία των πολιτών.
Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν ήδη πεθάνει και οι βόμβες δεν κάνουν διάκριση μεταξύ ενηλίκων και παιδιών. Η UNICEF αποκάλυψε ότι τουλάχιστον εννέα παιδιά είχαν σκοτωθεί μόλις τις πρώτες μέρες των μαχών.
Ένας από αυτούς ήταν ο Wafi Nadir, ο επτάχρονος γιος του Nadir Jubara, από τον οποίο πήρα συνέντευξη την περασμένη εβδομάδα. Ο Γουάφι σκοτώθηκε την τέταρτη μέρα του πολέμου καθώς αυτός και ο πατέρας του περνούσαν με το αυτοκίνητο μέσα από μια γειτονιά στο δυτικό Χαρτούμ, από βόμβα που έριξε στρατιωτικό αεροπλάνο. Είπαν ότι ο στόχος ήταν μαχητές από τις παραστρατιωτικές Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης, RSF (η ομάδα που μάχεται τον στρατό)…
Οι βομβαρδισμοί στις κατοικημένες περιοχές είναι συνεχείς καί “τυφλοί”…
«Είμαι ένας φιλήσυχος πολίτης και δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανέναν», δήλωσε ο Jubara. «Γιατί έχασα τον γιο μου σε αυτόν τον ανούσιο αγώνα εξουσίας μεταξύ του αλ-Μπουρχάν και του Χεμέντι ( των δύο αντιπάλων στρατηγών που ηγούνται των συγκρούσεων).
Όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες των μαχών που μίλησα μαζί τους τις τελευταίες ημέρες, σε διαφορετικές γειτονιές της πόλης, έχουν περιγράψει παρόμοιες σκηνές καταστροφής και απόγνωσης
Ακόμη και τα πτώματα των νεκρών στρατιωτών έχουν αφεθεί να σαπίζουν..
«Στους δρόμους γύρω από το διεθνές αεροδρόμιο του Χαρτούμ, πτώματα στρατιωτών είχαν αποκλειστεί για περισσότερες από 24 ώρες μέχρι που ένα στρατιωτικό όχημα ήρθε και τους πήρε».
Η μεγάλη φυγή
“Πολυάριθμα καραβάνια ανθρώπων δραπετεύουν τώρα από το Χαρτούμ, με πολλούς ανάμεσα τους να ξεκινούν εξαντλητικά ταξίδια βόρεια προς τα αιγυπτιακά σύνορα ή βορειοανατολικά προς την πόλη Πορτ Σουδάν της Ερυθράς Θάλασσας. Αλλά το κόστος μεταφοράς αυξάνεται γρήγορα και τα μετρητά είναι σπάνια.
Τα σχέδια κατάπαυσης του πυρός έχουν καταρρεύσει, με βόμβες να έχουν πλήξει γειτονιές αμάχων και την ανθρωπιστική κρίση να έχει επιδεινωθεί.
Την περασμένη Πέμπτη, μια μερική εκεχειρία επέτρεψε στους πλουσιότερους ανθρώπους να εφοδιαστούν με τρόφιμα, νερό και φάρμακα. Αλλά οι φτωχότεροι άνθρωποι σε αυτή την ήδη ακριβή πόλη έχουν αφεθεί στη μοίρα τους.
Ευτυχώς, η Αλληλεγγύη ζεί ακόμα..
Τα δίκτυα αλληλοβοήθειας, συμπεριλαμβανομένων των επιτροπών αντίστασης – των ομάδων ακτιβιστών γειτονιάς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων υπέρ της δημοκρατίας – οργανώνουν βοήθεια πρός τους ανθρώπους ώστε να ξεφύγουν από τις περιοχές της πρώτης γραμμής πυρός.
Καταλαμβάνουν νοσοκομεία…
“Ωστόσο, η υποστήριξη είναι εξαιρετικά ελλιπής, ειδικά στα νοσοκομεία, τα οποία από την περασμένη εβδομάδα βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης και έχουν ζητήσει επείγουσα παρέμβαση από διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Η Sara Mohamed, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής των Σουδανών Γιατρών, μου είπε ότι πολλά νοσοκομεία είναι τώρα «εκτός κάλυψης», έχοντας δεχθεί πυρά ή λόγω έλλειψης φαρμάκων, προσωπικού και ηλεκτρικού ρεύματος.
Δήλωσε ότι μαχητές των RSF κατέλαβαν το νοσοκομείο όπου εργάζεται με τη βία τη δεύτερη ημέρα των συγκρούσεων, έδιωξαν τους ασθενείς και υποχρέωσαν τους γιατρούς να αρχίσουν να θεραπεύουν τους μαχητές τους”.
Οδομαχίες και “ραγισμένη καρδιά”…
“Παρά τη χθεσινοβραδινή κατάπαυση του πυρός, οι μάχες – οι οποίες έχουν εξαπλωθεί και σε άλλα μέρη της χώρας – είναι απίθανο να τελειώσουν σύντομα, μου είπε ένας τοπικός στρατιωτικός αναλυτής ζητώντας ανωνυμία για λόγους προσωπικής του ασφάλειας, προσθέτοντας ότι οι σουδανικές ένοπλες δυνάμεις (SAF) έχουν εναέρια δύναμη που λείπει από τους RSF. Για το λόγο αυτό, η παραστρατιωτική δύναμη προσπαθεί να σύρει τον στρατό σε σκληρές μάχες σώμα με σώμα μέσα στις πόλεις:
«Οι RSF έχουν τραβήξει το SAF σε οδομαχίες, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης οδοφραγμάτων σε ολόκληρους δρόμους, της ανάπτυξης σημείων ελέγχου και τυφλών πυροβολισμών στα στρατιωτικά τους οχήματα», δήλωσε ο αναλυτής.
“Αν η σύγκρουση συνεχιστεί, φοβάμαι ότι θα μετρήσουμε τραγικά περισσότερους νεκρούς αμάχους, όπως ο γιος του Juraba, του οποίου τα λόγια με έχουν σημαδέψει:
«Αυτές οι μέρες, είναι το τέλος του Ραμαζανιού.
Είναι η στιγμή που ο Θεός ακούει όλες τις προσευχές.
Ζητώ από τον Θεό να φέρει την λύτρωση και την δικαίωση γιατί η δική μου καρδιά έχει ραγίσει»
Μοχάμεντ Αμίν
Ανεξάρτητος δημοσιογράφος στό Χαρτούμ
Πρίν λίγες ώρες, έπαναπατρίσθηκαν , ασφαλείς, οι πρώτοι Ελληνες από το Σουδάν ενώ συνεχίζονται οι επιχειρήσεις για την απομάκρυνση από την ζώνη του πυρός όλων όσων έχουν απομείνει.
Οι πρώτες μαρτυρίες τους για την χωρίς προηγούμενο θηριωδία που βίωσαν από την έναρξη των συγκρούσεων είναι γροθιά στο στομάχι του “πολιτισμένου “κόσμου και τραύμα ανεξίτηλο στην ψυχή τους!
Η Υπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες UNHCR, στην σημερινή σχετική ανακοίνωση τύπου , αναφέρει ότι μέχρι στιγμής, “οι πιο σημαντικές διασυνοριακές μετακινήσεις στην περιοχή αφορούν Σουδανούς που διαφεύγουν στο γειτονικό Τσαντ και πρόσφυγες από το Νότιο Σουδάν , που επιστρέφουν στο Νότιο Σουδάν. Υπάρχουν επίσης αναφορές για ανθρώπους που αρχίζουν να φτάνουν στην Αίγυπτο, αν και οι ακριβείς αριθμοί δεν είναι διαθέσιμοι προς το παρόν.
Ορισμένες από τις πληθυσμιακές μετακινήσεις που αναμένουμε να παρατηρήσουμε τις επόμενες ημέρες περιλαμβάνουν νέους Σουδανούς πρόσφυγες προς γειτονικές χώρες, επιστροφές προσφύγων που φιλοξενούνταν από το Σουδάν προς τις χώρες τους και μετακινήσεις άλλων προσφύγων που φιλοξενούνται από το Σουδάν προς τις γειτονικές χώρες.”
Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι επιχειρούν να φύγουν μακρυά από τις συγκρούσεις, προς προορισμούς σωτηρίας…
Από την έναρξη των συγκρούσεων, τουλάχιστον 20.000 πρόσφυγες έχουν διαφύγει από τα σύνορα προς το Τσαντ. Πολλοί βρίσκονται σε χωριά που απέχουν μόλις 5 χιλιόμετρα από το Σουδάν, ενώ αναμένεται να φθάσουν και άλλοι τις επόμενες ημέρες.
Πολλοί από αυτούς που έχουν φτάσει είχαν τα μέσα να πληρώσουν για τη μεταφορά τους από το Χαρτούμ και να συνεχίσουν το ταξίδι τους στο εσωτερικό του Νοτίου Σουδάν. Ενας μεγάλος αριθμός ανάμεσα τους προσπαθεί να φτάσει στα σύνορα με τα πόδια.
Μαζί με την καθημερινή αύξηση τους, αυξάνεται η ευαλωτότητα και οι ανάγκες τους εφόσον οι “διαδρομές διαφυγής” πού ακολουθούν είναι εξαιρετικά επισφαλείς.
Ας σημειώσουμε ότι ”υπάρχουν περισσότεροι από 800.000 πρόσφυγες από το Νότιο Σουδάν στο Σουδάν, εκ των οποίων το ένα τέταρτο βρίσκεται στο Χαρτούμ και πλήττεται άμεσα από τις συρράξεις.”
Οι περισσότεροι από αυτούς που επιστρέφουν αναμένεται να γυρίσουν πίσω σε μέρη της χώρας που είναι σε εξαιρετικά εύθραυστη κατάσταση ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων, της κλιματικής αλλαγής ή της επισιτιστικής ανασφάλειας – ή του συνδυασμού και των τριών παραγόντων.
Το Νότιο Σουδάν πλήττεται ήδη από μια πολύ μεγάλη ανθρωπιστική κρίση. Η χώρα έχει περισσότερους από 2,3 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους κατοίκους, σχεδόν τα τρία τέταρτα του πληθυσμού έχουν ανάγκη από ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ 2,2 εκατομμύρια Νοτιοσουδανοί είναι πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες.”
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τής UNHCR “ο ανθρωπιστικός αντίκτυπος αυτής της κρίσης, στην ευρύτερη περιοχή θα είναι ιδιαίτερα σκληρός ”.
Καθώς μαίνονται οι μάχες, υπο τον εκκωφαντικό ήχο των βομβών, η απόγνωση των ανθρώπων που έχουν αφεθεί στην τύχη τους , γιγαντωνεται .
Οι Διεθνείς Οργανισμοί Ανθρωπιστικής Βοήθειας έχουν εγκαταλείψει την χώρα, οι Πρεσβείες έχουν κλείσει, και η Διεθνής Κοινότητα, σε ρόλο παρατηρητή, κρατά αποστάσεις,”αντιδρώντας” με την πιο “εκκωφαντική” ΣΙΩΠΗ!!!
Σοφία Τζιτζίκου
τ.ΠρόεδροςUNICEF Ελλάδας
τ.Ειδική Σύμβουλος ΥΠΕΞ
Πηγές
The New Humanitarian,UNHCR,Αρθρο Μοχαμεντ Αμιν
