Γράφει η Δήμητρα Γκουντούνα
Οταν οι άνθρωποι δεν λειτουργούν με την νοοτροπία αγέλης μπορούν να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο.
Κοινωνία δεν είναι το άθροισμα των ανθρώπων αλλά οι διαφορετικές σχέσεις μεταξύ τους!
Η εξέγερση του ΄68 στη Γαλλία-Ο Μάης του 68 σύμφωνα με τους ιστορικούς ήταν το πιο σημαντικό επαναστατικό γεγονός του 20ού αιώνα.Ξεκίνησε απο μαθητές και φοιτητές . Οι φοιτητικές αναταραχές που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα τον Μάρτιο από το Πανεπιστήμιο Ναντέρ του Παρισιού, επεκτάθηκαν στις αρχές Μαΐου σε ολόκληρη τη χώρα.
Τους ακολούθησαν εργαζόμενοι επιστήμονες καλλιτέχνες με επικεφαλής τον διάσημο ηθοποιό Υβ Μοντάν και ακόμη ”βεντέτες” της τηλεόρασης .Ηταν μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων.
Ταυτόχρονα με τις φοιτητικές διαμαρτυρίες, οι εργάτες σε εργοστάσια της Γαλλίας άρχισαν απεργίες· κάποιοι κατασκήνωσαν στο πάτωμα του εργοστασίου, αρνούμενοι να εργαστούν, απαιτώντας νέες εργασιακές σχέσεις. Τα ναυπηγεία στη Ναντ έκλεισαν μεγάλο μέρος της αυτοκινητοβιομηχανίας παρέλυσε. Την τρίτη εβδομάδα του Μαΐου κάπου 10 έως 11 εκατομμύρια άνθρωποι απεργούσαν. Η Γαλλία βρέθηκε σε κατάσταση πολέμου.
6 Μαΐου του 1968, καταγράφηκε η πιο βίαιη μέρα του θρυλικού Μάη του ’68 στη Γαλλία : 945 τραυματίες, από τους οποίους 345 αστυνομικοί και 422 συλλήψεις. Η Επανάσταση κορυφώνεται.Η «νύχτα των οδοφραγμάτων»
«Ο επαναστάτης είναι ένας ακροβάτης του ονείρου» (σύνθημα Γαλλικού Μάη 68).
Στη Σορβόνη στο αμφιθέατρο Σελιέ συγκεντρώθηκαν και οι Ελληνες φοιτητές κα εξόριστοι απο την Χούντα των Αθηνών Καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στο Παρίσι αλλά και σ΄ άλλες περιοχές .Οι φοιτητές του τότε οι πιο σημαντικές φυσιογνωμίες του σήμερα στη Χώρα μας .
Απο το ”Βημα” Στις 20 Μαΐου 1968, με τη Σορβόννη υπό κατάληψη, τους εξεγερμένους φοιτητές στους δρόμους και το απεργιακό κίνημα να φουντώνει, το περιοδικό «Le Nouvel Observateur» κυκλοφορεί ένα ειδικό τεύχος αφιερωμένο στα γεγονότα που συγκλονίζουν τη Γαλλία. Με τίτλο (τι άλλο;) «Η φαντασία στην εξουσία» δημοσιεύει συνέντευξη του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ηγέτη της επαναστατημένης νεολαίας, στον εμβληματικό φιλόσοφο Ζαν-Πολ Σαρτρ
«Η δύναμη του κινήματός μας είναι ακριβώς ότι βασίζεται στον ανεξέλεγκτο αυθορμητισμό» λέει ο «Κόκκινος Ντάνι». «Εχετε επεκτείνει το πεδίο των δυνατοτήτων. Μην το εγκαταλείπετε» τον προτρέπει ο Σαρτρ.Οι φοιτητές ρίχνουν το σύνθημα «γενική απεργία τώρα!» και στις 22 Μαΐου, δύο ημέρες μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης, εννέα εκατομμύρια Γάλλοι, νέοι, μισθωτοί, δημόσιοι υπάλληλοι, εργάτες, ξεχύνονται στους δρόμους. Η χώρα παραλύει, η πολιτική και η οικονομική ελίτ αρχίζει να φοβάται γενικευμένο λαϊκό ξεσηκωμό.
Στο δεύτερο κείμενο-μαρτυρία ο Ζαν Ντανιέλ, συγγραφέας, δημοσιογράφος και ιδρυτής (το 1964) του «Nouvel Observateur», θυμάται την ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών, όπως την έζησε στο περιοδικό και στα αμφιθέατρα, με τον Αρόν και τον Φουκό. Και μιλάει για «ρομαντισμό και όραμα», για «στιγμές απελευθέρωσης και υπερηφάνειας».
