“Πελάγωσα μανούλα μου και τώρα τι να κάνω” Γράφει η Δέσποινα Μακρινου

“Πελάγωσα μανούλα μου και τώρα τι να κάνω”

Της Δέσποινας Μακρινού

“Πελάγωσα μανούλα μου σε τούτο τον αγώνα!”

Και τώρα τι να κάνω?

Μήπως να ξενιτευτώ?

Μήπως να αλλάξω ρότα?

Το όνειρο τελείωσε, ο “ουρανός δεν έχει Άκρη”

26 Ιουνίου, ημέρα Δευτέρα. Η κραυγή της Μάνας Φύσσα μας γύρισε πολλά χρόνια πρίν.

Σαν να μην πέρασε μιά μέρα! Τότε που αγανακτισμένοι απο την στυγερή δολοφονία του Παύλου δώσαμε υπόσχεση μνήμης και ταυτόχρονα τιμωρίας για τους εκτελεστές!

25 Ιουνίου ημέρα των εκλογών! Καταθέσαμε με τα ίδια μας τα χέρια συγχωροχάρτι στους εγκληματίες. Προσθέσαμε μία ακόμη σκληρή μαχαιριά στη Δημοκρατία, στον Παύλο, στην καρδιά της Μάγδας, στον Ζακ, στον Σαχζάτ, στους Αιγύπτιους εργάτες.

Ευχαριστήσαμε τον εγκληματία Κασιδιάρη που βρίσκεται στη φυλακή, δια στόματος του αρχηγού του κόμματος που επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσει στο Κοινοβούλιο.

“Σπαρτιάτες” λέγεται το νέο ακροδεξιό μόρφωμα που θα υποστούμε για την επόμενη τετραετία! Ο αντιδημοκρατικός, ρατσιστικός, ομοφοβικός λόγος θα ακουστεί ξανά στο ναό της Δημοκρατίας, στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Και είμαστε εμείς υπεύθυνοι.

Εμείς τους δώσαμε το δικαίωμα να μας εκπροσωπήσουν. “Το αυγό του φιδιού” θα επωαστεί ξανά στη Βουλή.

Με δημοκρατικές διαδικασίες. Και χωρίς ενστάσεις.

Κατά τα άλλα η δημοκρατική μας συνείδηση για την εκτέλεση του εκλογικού καθήκοντος “κοιμήθηκε” ήσυχα και ανενδοίαστα.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι “μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”. Ας προσέχαμε!

Εν τέλει μιά χαρά τα καταφέραμε ! Βαθύ σκοτεινό μπλέ όλη η χώρα , μοναδική εξαίρεση και πάλι η Ροδόπη ( παρά τις απειλές ).

Αποδυναμωμένη και κατακερματισμένη η Αντιπολίτευση. Άνετη πλειοψηφία της πιο βαθειά συντηρητικής κυβέρνησης με δεκανίκια απο τα άκρα δεξιά.

Μπορούμε να είμαστε χαρούμε. Αν και υπάρχει κάτι που δεν μας αφήνει να ηρεμήσουμε ακόμη.

Ο Τσίπρας παραιτήθηκε?
Μείνετε συντονισμένοι . Το έργο συνεχίζεται. Η μάχη χάθηκε, ο αγώνας κρατάει γερά!!!