Παππού Αριστοτέλη, χάθηκε κάθε μέτρο.
Απ την…σύνταξη στα ..40,στις 16 ώρες σε δύο εργοδότες εργασία..
Απ την πνευματική παραγωγικη εργασία ,στην απόλυτη αδιαφορία για τα συμβάντα κάθε εξέλιξη.
Καμιά δημιουργία…
Μα σε κάθε τομέα, κάθε βήμα, κάθε στιγμή…
Μέτρο λες και σκέφτονται…τετραγωνικό…
Στις ομπρέλες από κάτω οι σκέψεις..Στα πλούτη του ζωοδοτη Ηλίου ανταμα .Στην αλήθεια απέναντι..Στις ορδές του λοβοτομημενου πλήθους παραδίπλα. Και την γαλανή ομορφιά πάνω κάτω αλλά όχι. δίπλα..
Με την γεύση αρμυρη..
Όλα αριθμοί ανακατοι..Λογαριαζω χωρίς λογική. Λογιζομαι και αναλογίζομαι. Έμαθα κι εγώ μπροστά στο πληκτρολόγιο, μακριά από τον καλο ορίζοντα..
Παππού και πατέρα σκέφτομαι…Πόση δουλειά, πόσα σπίτια, οικόπεδα, θυσίες για όλους..Πόσοι αγώνες..
Πόση αξία..Πόση απαξια, Πόση χρονική και..άλλη απόσταση.
Και τελικά…
Η πρόοδος του Άιρ κοντισιον
δεν φαινεται να δροσισε….Η αρπαχτη στην φιλοξενία καθιερώθηκε, το καλοκαίρι έγινε μπίζνες και ο ξαπλωμένος ονειρεύεται παραλίες ελευθερες…λες και έμεινε τίποτα Ελεύθερο…
Την λογική του Μέτρου την εντόπισε και την.. απώλεσε ο ίδιος Έλληνας .
Ούτε που πήρε χαμπάρι τις υπερβολές.
Με τι ανεμετριεται σήμερα άραγε..
Με το χαμένο Μέτρο τι να μετράει ;; Τι να μετρήσεις τι να αφήσεις, τι να παραδεχτείς..
Πάντως ας έχουμε σεβασμό σε αυτούς που πεταχτηκαν και διεκδικούν έστω Ελευθερες παραλίες…
Τώρα, μεσουντος του θέρους στις αυξημένες θερμοκρασίες της…κατεψυγμένης πολιτικής πραγματικότητας..
Πέταξαν μια…πετσέτα στα μούτρα μιας αδράνειας…
Εντυπωσιακό.
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση
