Η κατάκτηση της ατομικής ελευθερίας και το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο
Γράφει η Τιτίκα-Μαρία Σαράτση
Τώρα που η εκεχειρία έχει αμυδρές πιθανότητες να γίνει «ειρήνη», αφού ο ισραηλινός στρατός κυριολεκτικά ισοπέδωσε τη Γάζα με εκατόμβες νεκρών αμάχων ενήλικων και παιδιών, με βρέφη νεκρά στις θερμοκοιτίδες, ας μιλήσουμε για τα προβλήματα της «ειρήνης» και της καθημερινότητας.
Πόσο «κεκτημένη» είναι η ελευθερία μας μέσα στο γάμο ή μέσα σε μια σχέση; Εδώ σας θέλω, φίλοι μου. Πόσο διατεθειμένοι/ες είμαστε να σεβαστούμε τον «προσωπικό» χώρο του/της συντρόφου μας;
Έχω προσωπικά κουραστεί να βλέπω και να ακούω, να β ι ώ ν ω αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές…
Εξηγούμαι: /Πόσοι/ Πόσες από εμάς δεν έχουμε ζήσει «άλλες» στάσεις και αντιμετωπίσεις όταν μιλάμε μόνες εν ηρεμία και εν μοναχικότητι «πηγαία» με έναν άνδρα ή γυναίκα που έχει μια «μόνιμη/μο» σύντροφο και όταν σε ένα τηλεφώνημα π.χ. η/ο «σύντροφος» είναι κοντά;
Είναι σαν να έχουμε να κάνουμε με ένα άλλο πρόσωπο . Όταν αυτό συμβαίνει – και μιλώ προσωπικά τώρα – εγώ υποχωρώ ατάκτως. Γιατί ο «άλλος»/η για μένα είναι μια ενιαία προσωπικότητα, ένα ενιαίο ον και οι διχασμοί αυτοί ένα μόνο πράγμα μπορούν να σημαίνουν: Ότι ο συνομιλητής/τρια μου ΔΕΝ έχει κατακτήσει την προσωπική του/της ελευθερία, ανεξάρτητα από το ότι διατείνεται ότι το έχει πράξει.
Και μια και έχω σπουδάσει γλωσσολογία και η σύγχρονη γλωσσολογία – έτσι κι αλλιώς πρόκειται για μια «νεαρή» επιστήμη αφού μόλις τον 19ο αιώνα την θεμελίωσε ο μεγάλος Ferdinand de Saussure – υπενθυμίζω σε όσους/όσες ανήκουν στην κατηγορία που προανέφερα ότι η νεαρή αυτή επιστήμη έχει και έναν κλάδο που ονομάζεται Psycholinguistics, δηλαδή Ψυχογλωσσολογία.
Μπορεί δηλαδή ο γλωσσολόγος από την επιλογή των επιθέτων και των ρημάτων και τη χρήση του πρώτου πληθυντικού π.χ. «εμείς πήγαμε», «εμείς ακούσαμε» να αντιληφθεί ότι ο συνομιλητής/τρια ή γράφων /γράφουσα έχει ήδη ακυρώσει την ατομική ανεξαρτησία και έχει μπει στο τριπάκι της απαξίωσης σημαντικών πλευρών της προσωπικότητάς της/του.
Μα αν η σχέση με τον/ την μόνιμο/μη σύντροφό του είναι τόσο σταθερή και σημαντική, τι φοβάται; Απλά, φίλες και φίλοι, στην Ελλάδα μας, ζούμε ακόμη στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Και δεν χρειάζεται να είσαι γλωσσολόγος για να το καταλάβεις. Πολλοί άνδρες /γυναίκες εξακολουθούν να κατατάσσουν τις φίλες/φίλους σε κατηγορίες, να τις/τους κλείνουν σε «κουτάκια», η/ο α’ είναι για αυτό το σκοπό, η/ο β’ για τον άλλο σκοπό, η/ο γ’ για ένα σκοπό/ χρήση και όλοι/όλες μαζί για την ικανοποίηση του « εγώ» … κι ας δηλώνουν ότι είναι «απελευθερωμένοι/ες».
Φυσικά, οι αληθινά απελευθερωμένοι γυναίκες/άνδρες το αντιλαμβάνονται σχετικά γρήγορα, δόξα τω Θεώ. Και αρνούνται να γίνουν «άθυρμα» τέτοιων διχασμών. Το δυσάρεστο είναι ότι οι περισσότερο ευαίσθητοι/ ευαίσθητες το καταλαβαίνουν αυτό επώδυνα… και διακριτικά αποσύρονται από τη σκηνή αφήνοντας τις φίλες/ φίλους να ψάξουν το επόμενο θύμα. Σας προειδοποιώ, κορίτσια και αγόρια Μην ενδίδετε και μην απαξιώνετε τον εαυτό σας.
Mε τρεις λέξεις…Vive la liberté!
*H Τιτίκα-Μαρία Σαράτση είναι φιλόλογος και δημοσιογράφος
