Στις 27 Απριλίου 1875, ο Χαρίλαος Τρικούπης (1832 – 1896 ) γίνεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός. Τα επόμενα 20 χρόνια θα είναι ο κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό. Μεγάλοι του αντίπαλοι θα είναι αρχικά ο πολιτικός του μέντορας Αλέξανδρος Κουμουνδούρος και στη συνέχεια ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης.
Οι οικονομικές συνθήκες της εποχής τραγικές.Ο Τρικούπης προσπαθούσε να σώσει ότι δεν σωζότανε.
Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του θα θέσει σε εφαρμογή ένα ευρύ μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στους τομείς της γεωργίας, της φορολογίας και της άμυνας, καθώς και ένα πολυδάπανο πρόγραμμα έργων υποδομής, το οποίο περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου και τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου
: Ητανε σαν σήμερα το 1895 που οι Ελληνες αλλόφρωνες κατέβαιναν σε συλλαλητήριο στο Πεδίο του Αρεως κατά της βαριάς φορολογίας για τα ακίνητα που επέβαλε η τότε Κυβέρνηση του Τρικούπη.
Αλλά και την αύξησή των φόρων που επέβαλε στον καπνό και το φωτιστικό πετρέλαιο, προκάλεσαν λαϊκές αντιδράσεις και απέκτησε τα προσωνύμια “Πετρέλαιος”
Είναι άδικο να θυμόμαστε τον ακέραιο πολιτικό μόνο απο το ”Δυστυχώς επτωχεύσαμεν” που αναγκάσθηκε να ανακοινώσει τον Δεκέμβριο του 1803 στη Βουλή των Ελλήνων. Οπως έχει γραφτεί…
Η αλήθεια είναι οτι ο Τρικούπης δεν ανακοίνωσε στη Βουλή ότι η Χώρα εχρεοκόπησε αλλά εν τη ρύμη του λόγου του το είπε στους δικούς του και το εκμεταλλεύθηκε η αντιπολίτευση.Τώρα εδώ που τα λέμε παρόμοια φράση έχουμε ακούσει και απο τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1932 χρεωκοπίες που αν σκεφθεί κανείς δεν είχαν έρθει μόνο , απο την κακομεταχείρηση των Κυβερνήσεων αυτών των δύο ηγετών, αλλά στην πραγματικότητα ήταν συσσώρευση δανείων πολλών χρεών μαζί από την αρχή του αιώνα.
Ομως στη μνήμη μας θα πρέπει να κρατήσουμε οτι επι Τρικούπη αρχίζουν να επιστρέφουν στην Ελλάδα οι σπουδαιότερες και μορφωμένες γυναίκες στο εξωτερικό και ουσιαστικά να ξεκινάει το φεμινιστικό κίνημα. Καλλιρρόη Παρρέν .Η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος
Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν εκείνος που επέβαλλε στους Πρεσβευτές των ξένων χωρών άν ήθελαν να τον δούν να πηγαίνουν στο γραφείο του και οχι ο Πρωθυπουργός των Ελλήνων στις Πρεσβείες τους.
Λένε μάλιστα ότι ο Παπαδιαμάντης ο κοσμοκαλόγερος που τότε είχε γράψει ”Εξω οι ξένοι απο την Ελλάδα”έτρεφε τόση εκτίμηση για τον τότε Πρωθυπουργό που σημείωσε για τον Τρικούπη : ” ως λέγει ο Πλούταρχος. Ευτυχώς οι νεκροί δεν τρέφουσιν αισθήματα ιδιοτελείας· άλλως η μεγάλη ψυχή του Χαριλάου Τρικούπη θα είχεν δίκαιον να χαιρεκακή.
Δημ. Γκ.
