”Κάθε μέρα είναι για μένα μια πάλη. Δεν κατακάθησα ποτέ, δεν επαναπαύτηκα ποτέ. Εκείνο που πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία για έναν άνθρωπο είναι να μπορεί να ονειρεύεται!”
Κάρολος Κουν -13 Σεπτεμβρίου 1908 – 14 Φεβρουαρίου 1987…Πενήντα χρόνια Θέατρο!
Γεννήθηκε στην Προύσα .Στην αρχαία Βιθυνία της Μικράς Ασίας ,στην πόλη του μεταξιού και του Καραγκιόζη, από πατέρα που είχε γερμανική, ελληνική και εβραϊκή καταγωγή ενώ η μητέρα του ήταν Ελληνίδα ορθόδοξη. .Μ΄ αυτά τα ”κεντήματα” στην ψυχή του της Ανατολής .ο Κάρολος Κούν δεν έβλεπε τίποτα άλλο σαν προορισμό του παρά την Ελλάδα!
Και ήρθε και έφερε τα πάνω κάτω στο Θέατρο! Ενα διάστημα (1929 αμέσως μετά τις σπουδές του στη Σορβόννη , διετέλεσε καθηγητής της Αγγλικής γλώσσας στο Κολέγιο Αθηνών. Ανάμεσα στους μαθητές του και ο μεγάλος Αλέξης Σολωμός που θα γράψει κάποια στιγμή για τον Κουν
Επρεπε να καταπλεύσει στην Ελλάδα ένας Φραγκολεβαντίνος ραβδοσκόπος για ν΄ αποκαλύψει σ τους ιθαγενείς τους θησαυρούς της Αττικής κωμωδίας και του Κρητικού Θεάτρου…
Το 1934-36 Ιδρυσε την ΄΄Λαϊκή Σκηνή΄΄μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον δημοσιογράφο Διονύσιο Δεβάρη. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής όπως Ανδρεάδη και Μαρίκας Κοτοπούλη.
Καλοκαίρι του ΄42 μες την μαύρη κατοχή ο Κουν ιδρύει το ”Θέατρο Τέχνης” που σ΄ έναν χρόνο αριθμεί 2.000 μέλη!
”Το Θέατρο Τέχνης ,λέει ο Κουν στην περίφημη διάλεξη, του Αυγούστου- δεν είναι ακόμη ένα Θέατρο ,αλλά μια αποστολή. Μονάχα με απόλυτη πίστη ,με απόλυτη θυσία του ευατού μας .σε μια ανώτερη ιδέα ,μπορούμε να αποκτήσουμε τη δύναμη ,την οντότητα, και να φέρουμε στην επιφάνεια τον ψυχικό πλούτο που βρίσκεται θαμμένος μέσα μας …Πρέπει να πιστεύουμε σε θαύματα για να γίνουν θαύματα”
Μάνος Χατζιδάκις ”Ορνιθες”
Το 1959 παρουσίασε στο Φεστιβάλ Αθηνών τους «Όρνιθες», στο Ηρώδειο. Η παράσταση διακόπηκε από τις έξαλλες διαμαρτυρίες και τα γιουχαΐσματα του κοινού, ενώ η κυβέρνηση επενέβη δραστικά. Τρία χρόνια αργότερα, στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι, οι «Όρνιθες» του βέβηλου Κουν μοιράστηκαν το πρώτο βραβείο με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές.
Χρόνια μετά γύρω στα 1965 ο Ομπσέρβερ θα γράψει για τους ”Πέρσες”: ”Τώρα μπορούμε να κλίνουμε το ρήμα του ιστορικού λόγου η Δόξα που ήτο η Ελλάς στον ενεστώτα χρόνο!”
Βέβαια κάποιος κριτικός εδώ στην Ελλάδα είχε διαφορετική άποψη και τον φαρμάκωσε χτυπώντας τον ανελέητα.
Χρόνια μετά και αφού έχει δεχθεί μύριες επιθέσεις αναρωτιέται
΄΄Συχνά κάθομαι και σκέφτομαι και αναρωτιέμαι από που άραγε πηγάζει σε πολλούς αυτή η οξύτητα και η τόση εχθρική μανία. Πολλές φορές προσπάθησα ν΄ αναζητήσω τα αίτια. Είναι μια επιθυμία επιβολής που υπαγορεύει συνειδητά ή ασυνείδητα αυτή την άγρια επιθετικότητα. Θέμα αυτοσυντήρησης του κατεστημένου ή των διαφόρων κυκλωμάτων ; Η εθελοτυφλία που τους κάνει να μην βλέπουν άξιο κάτι που δεν επιλέξανε να προβάλουν οι ίδιοι…”
Στις αρχές του 1985 απέκτησε και δεύτερη θεατρική αίθουσα στην Πλάκα, με την συμπαράσταση της υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη
Στις 14 Φεβρουαρίου του 1987 θα γινόταν η πρεμιέρα του έργου ”Ο ήχος του όπλου” της Λούλας Αναγνωστάκη στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης .Στο πρώτο κουδούνι του Θεάτρου σταμάτησε η καρδιά του Κάρολου Κουν να χτυπά στο νοσοκομείο ”Υγεία” που νοσηλευόταν απο τις 8 Φεβρουαρίου
.
