“Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ”
Κώστας Γανωτής – Εκδόσεις Λιβάνη
Της Δέσποινας Μακρινού
“Τι κάνουν οι ψυχές, οι πονεμένες μου ψυχές” όταν το σώμα αρνείται να συνυπάρξει με την επιλογή του γενετήσιου συναισθήματος;
Πως μπορεί να συμφιλιωθεί και να αποδεκτεί μία ύπαρξη, όταν το εγώ αμφισβητεί το εγώ, όταν το εγώ τραβάει άλλο δρόμο απο αυτόν που όρισε η ‘άτυχη στιγμή”της ενδομήτριας διαμόρφωσης φύλου;
Οταν το κορίτσι δεν ταυτίζεται με το κορίτσι και το αγόρι με την ίδια του τη φύση;
Αυτά τα πολύ επίκαιρα ερωτήματα αναπτύσσει στο βιβλίο του ο Κώστας Γανωτής με έναν τρόπο ποιητικής προσέγγισης, παρά τις ακραίες προκλητικές εκφράσεις που επιστρατεύει απο τον ρεαλισμό της εποχής.
“Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ, ναι με τρόπο απόλυτο κι ερήμην της αγωνίας μου, της ανασφάλειας, που παλιρροικά έπαιρναν, με πνίξιμο να με απειλούν, γιγαντωνόταν μέσα μου η γυναίκα, κάνοντας σε σύντομο καιρό την αρσενική εικόνα μου να φαντάζει παιχνιδιάρης γάτος. Κρυφά και με φόβο σχεδόν θανάτου, γιατί ο άντρας του σπιτιού και πατέρας αδυνατούσε να δεχτεί πως συμβίωνε με δύο γυναίκες“.
Εμμανουήλ στη βάπτιση, Μάγδα ή Μαγδαληνή στην επιλογή, σε μιά μεταβατική αλλά και καταλυτική φάση για την ανακάλυψη της επιθυμητής ταυτότητας.
Αγορίτσι ή αγοροκόριτσο που ασφυκτιούσε στο γενετήσιο φύλο και ποθούσε την απαλλαγή και την πλήρη συμφιλίωση. Που η πελατεία του πεζοδρομίου, το αγοραίο σέξ, η δίψα για επιβεβαίωση των γυναικείων ενστίκτων, οδήγησε σε ανείπωτες και μάλλον καταστροφικές συνυπάρξεις.
“Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν – ή και πιστεύουν – πως η διαφορετικότητα σε κάποιους ανθρώποιυς είναι βίτσιο, πως γίνεται ηθελημένα για να ξεχωρίζουν, και αυτό γιατί αρνείται η στενομυαλιά τους να δει – πόσο μάλλον να δεχτεί – πως τη διαφορετικότηα τη δίνει η ίδια η φύση και ότι το χάρσμα αυτό πίσω δεν γυρίζει”
Το “Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ” είναι το τρίτο βιβλίο του Κώστα Γανωτή, ο οποίος εκτός απο συγγραφέας είναι και τραγουδοποιός με σημαντικές εθνικές και διεθνείς συμμετοχές σε μεγάλα events.
