“Δεν έχει σημασία”
Της Δέσποινας Μακρινού
Τι και αν ξεριζώθηκε η ψυχή μας !
Τι και αν η απογοητευση ολοκλήρωσε την αποστολή της!
Τι και αν η ανοχή διαψεύστηκε!
Τι και αν ο σύντροφος έγινε αντίπαλος!
Τι και αν η πίστωση χρόνου ήταν αυταπάτη!
Δεν έχει σημασία
Το διακύβευμα μετατράπηκε σε τραγωδία.
Μιά τραγωδία με κόστος ψυχικό και υπαρξιακό.
Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ ολοκληρώθηκε με το κλείσιμο της Αριστερής πόρτας. Με την βεβαιότητα ότι η αριστερή μας κινηματική σκέψη δεν έχει πλέον καμία θέση εδώ. Ένα νέο πρόσωπο με βαθιά υποκριτική διάθεση καπηλεύεται τις αρχές και τις ιδέες μιάς ολόκληρης αντίστασης ζωής. Μιας ζωής πολλών γενεών με πολλαπλό κόστος προσωπικό και κοινωνικό.
Δεν έχει σημασία.
Τίποτα πια δεν μπορεί να έχει σημασία, όταν ο σύντροφος έγινε προκλητικά αντίπαλος και η συνοδοιπορία σε αγώνα ισχύος.
Δυστυχώς αυτό που μας ενωνει έγινε ο φόβος της αναμέτρησης και της ήττας.
Έχει σχέση αυτό με την Αριστερά που ζήσαμε και αγαπήσαμε?
Έχει σχέση με την κοινή πορεία στον αγώνα για τα δικαιώματα, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την δημοκρατία?
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα απαντήσει με σαφήνεια. Εμείς τώρα το μόνο που μπορούμε να ισχυριστούμε είναι ότι τώρα πια δεν έχει σημασία .
Το πλοίο βυθίστηκε και μαζί του τα όνειρα και οι ελπίδες για μιά καλύτερη ζωή. Για μια ζωή με σεβασμό στο παρελθόν και με οράματα για το μέλλον.
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τελείωσε και μαζί του κάθε ικμάδα φωτός. Ολοκληρώθηκε με χειροκροτήματα και γιουχαρίσματα που εν τέλει έβαλαν την ταφόπλακα σε μιά μεγάλη προσπάθεια, σε μιά περίοδο έντονης δημιουργίας και επένδυσης για ελπίδες και όνειρα.
Τώρα και πάλι σε μιά πορεία αναζήτησης με αριστερό πρόσημο και σελιδοδείκτη σταθερά στο κεφάλαιο των κοινωνικών κινημάτων.
Πράγματι δεν έχει σημασία για την συναισθηματική μας ψυχική απογοήτευση, έχει όμως σημασία για την σταθερή επιμονή μας με το βλέμμα στην Αριστερά. Γιατί βαθιά μέσα μας το νιώθουμε “έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη” .
