Τι πανηγύρι ήταν αυτό στην δημοσιογραφική οικογένεια ! Ενδιάμεσα της μεγαλύτερη ίσως απεργίας στον Τύπο -εκδόθηκε το πρώτο φύλλο ” Αδέσμευτη Φωνή” Ηταν 13 Μαϊου του 1975.Απάντηση στους παντοδύναμους εργοδότες που προσπαθούσαν να σπάσουν την ενότητα των δημοσιογράφων με μια έκδοση δικής τους προτίμησης που ο κόσμος όμως της γύρισε την πλάτη.
Ηταν ο πρόδρομος της εφημερίδας Ελευθεροτυπία που για πρώτη φορά κυκλοφόρησε στις 21 Ιουλίου του 1975.
Η πρώτη εφημερίδα που κυκλοφόρησε μετά τη Μεταπολίτευση . Το πρώτο φύλλο της στήθηκε πάνω στα χνάρια του απεργιακού φύλλου, Η εφημερίδα των 70 συντακτών! Πω Πω ονόματα .Τι υπογραφές ήταν αυτές!
Αρχικοί ιδιοκτήτες Τεγόπουλος , Σιαμαντάς, Σουδενός και μέτοχος επίσης ο Κώστας Σκούρας. Διευθυντής σύνταξης Αλέκος Φιλιππόπουλος. Συνιδριτής Λυκούργος Κομίονης.
Το 1976 την Διεύθυνση ανέλαβε για 30 χρόνια ο Σεραφείμ Φυντανίδης .
Η Χούντα μπορεί να είχε αποχωρίσει από το προσκήνιο αλλά είχε αφήσει βαθιές χαρακές στο Πολιτικό Κοινωνικό και Εθνικό σύστημα. Ο κόσμος είχε συσπειρωθεί στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με την επιλογή της αγοράς τους στα μανταλάκια των περιπτέρων.
Αλλά όπως γράφει ο Λυκούργος Κομίνης στο βιβλίο του ” Η Κρίση του ελληνικού Τύπου” είναι η αναξιοπιστία ,η επιμονή των εκάστοτε Κυβερνώντων να εξουσιάζουν τον Τύπο ,η συχνή παραβίαση των δεοντολογικών κανόνων και η ταχύτητα της πραγματικότητας που ξεπερνάει κάθε φαντασία…
Δηλαδή Λυκούργο εμείς που δουλέψαμε χρόνια στον έντυπο τύπο τους ξεγελάσαμε τους αναγνώστες; Ας μην ξεχνάμε τους συναδέλφους που έπεσαν θύματα της ανεργίας οταν αντιστέκονταν στους εργοδότες…
Η Ελευθεροτυπία έκλεισε το 2014 ,αφήνοντας απλήρωτους τους συντάκτες που δούλευαν μέχρι τελευταία στιγμή.
Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024 ανακοινώθηκε οτι
Η Alter Ego Media απέκτησε μέσω δημόσιου πλειστηριασμού τα εμπορικά σήματα της «Ελευθεροτυπίας»
Μακάρι να αξιωθώ να την δω κρεμασμένη στα περίπτερα. Μακάρι να πληρωθούν οι συνάδελφοι.που τους άφησαν απο το 2014 στο δρόμο. Μακάρι να βρεθούν στη νέα γενιά οι πέννες που θα αντιστέκονται…
Θα κλείσω τούτο το σημείωμα με την ευχή , που κλείνει το βιβλίο του ο Λυκούργος Κομίνης στα παιδιά του ”Με την ελπίδα να μην μας μοιάσουν”
