Η επικαιρότητα σημαδεύει σχεδόν πάντα στο συναίσθημα .Ιδιαίτερα του τηλεθεατή που πλέον είναι γεγονός ότι η τηλεόραση ,τον πάει όπου θέλει. Συνηγορεί και η ανασφάλεια, ότι μπορεί και να συμβεί αυτό που βλέπουμε και σε μας ! Αλλωστε ο τρόμος είναι παρέα μας τα τελευταία χρόνια. Χειμώνας, όταν βρέχει, Αχ μην πνιγούμε, Καλοκαίρι ζέστη και φωτιές…Αχ να μην καούμε.
Αμάν τα παιδιά μας .να μην ενταχθούν στις εγκληματικές οργανώσεις Στις ανθρωποκτονίες- γυναικοκτονίες… Αχ να μην συμβεί σε μας ή στο παιδί μας.
Μονίμως μια απρόσμενη και έντονη φοβική έξαρση που ξεφουσκώνει μόλις οι συνθήκες ομαλοποιηθούν.
Τώρα μετράμε τις γυναικοκτονίες, πόσες το χρόνο, και παρηγορούμε τις ανησυχίες μας ότι κάτι θα κάνει το Κράτος…Δεν επικρίνω ,γιατί κι εγώ μέσα σ΄ αυτές τις σκέψεις είμαι. Απλά γυρνάω πίσω και σκέφτομαι ότι αν ο καθένας, έκανε μια κίνηση ίσως να μην φτάναμε έως εδώ! Και λέω πίσω, γιατί έχω σταθερά την εικόνα στο κεφάλι μου του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Ναι θ αφήσω τον Μάρξ και τον Λένιν να αναπαυθούνε από τη φαγούρα” μου για να σας υπενθυμίσω ή να σας αποκαλύψω αν δεν το ξέρατε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πρωτοστατούσε και έκανε μεγάλο αγώνα ενάντια στη βία γυναικών ενάντια στη βία κατά των παιδιών!
Αρχές του 2000 και ο Χριστόδουλος ηγείται μιας επιτροπής εθελοντριών ξεχωριστών προσωπικοτήτων -που κάνουν τα πάντα για την προστασία της γυναίκας και του παιδιού. Γραφεία στην οδό Ακαδημίας και μια εστία που ”κρύβει” γυναίκες και παιδιά από βίαιους συντρόφους και πατεράδες…στην Κυψέλη . Το κτίριο ιδιοκτησία ενός Παπά που το είχε κληρονομήσει και το διέθεσε από την πρώτη στιγμή σ΄ εκείνες τις έρημες γυναίκες. Μου ζητήθηκε από κάποια Κυρία να βοηθήσω σ΄ αυτή την προσπάθεια της εκκλησίας και φυσικά το δέχθηκα. Ετσι γνώρισα τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και συνεργαστήκαμε .
Θα σας αναφέρω μόνο ένα περιστατικό, για να καταλάβετε ίσως- την σημασία που έχει η προσωπικότητα ενός ανθρώπου είτε είναι πολιτικός ή θρησκευτικός ηγέτης.
Ο Χριστόδουλος, θεωρούσε ότι έπρεπε να έχουμε καθημερινή επαφή με τα θύματα και να παρέχουμε ο καθένας με τον τρόπο του όση ασφάλεια μπορούσαμε να δίνουμε, αλλά και την σωστή διατροφή και μια σωστή παραμονή των παιδιών, ιδιαίτερα ,των παιδιών. Δύο φορές την εβδομάδα ο Αρχιεπίσκοπος ,συνοδευόμενος από σημαντικές προσωπικότητες του ιερατείου είχε καθιερώσει να τρώμε όλοι μαζί στην εστία της Κυψέλης. Κάτι που δεν ήξερε ένας από τους κακοποιητές και εισέβαλλε μετά από παρακολούθηση ημερών -η εστία ήταν κρυφή-και παραβιάζοντας κάθε ασφάλεια.
Πρώτη φορά είδα έναν άνθρωπο να μεταμορφώνεται σε λιοντάρι. Σηκώθηκε μπροστά από όλους, παραμέρισε ράσα που δύο παιδάκια είχαν κρυφτεί αναμεσά τους και αντιμετώπισε τον εισβολέα και το μαχαίρι του .Δεν θα σας περιγράψω τον τρόπο γιατί πιθανόν να μην ήθελε εκείνος να τα πω. Οπως δεν τα έχω διηγηθεί τόσα χρόνια. Αλλά θα ήθελα να μάθω τι κάνει σήμερα η Εκκλησία.Ισως κάνει πολύ σοβαρά πράγματα αλλά δεν το γνωρίζω…
Ομως κάθε φορά που έρχεται η είδηση ότι κάποια γυναίκα εκτελέσθηκε, ή κακοποιήθηκε από ενδοοικογενειακή βία στο μυαλό μου έρχεται ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Τα τραγούδια, τα παιχνίδια μαζί με τα παιδιά. Οι κρυφές φυσικά, εξομολογήσεις των γυναικών.
Ο ηγέτης της εκκλησίας. Ηταν ηγέτης της ανθρωπιάς!
