Απόστολος Καλδάρας “Μάγκας βγήκε για σεργιάνι”
Κείμενο και σκίτσο Γιάννης Κουτσοκώστας
Γεννήθηκε στις 7 Απριλίου το 1922 και πέθανε στις 8 Απριλίου, το 1990. Σε αυτά τα 68 χρόνια της ζωής του ο Απόστολος Καλδάρας σφράγισε την ελληνική λαϊκή μουσική αφήνοντας πίσω του εκατοντάδες μεγάλα τραγούδια, που άντεξαν και αντέχουν στον χρόνο και αποκαλύπτουν μια διαδρομή, που συνέδεσε το ρεμπέτικο με τη σύγχρονη μορφή του ελληνικού τραγουδιού. Τραγούδι σταθμός στην καριέρα του το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» (1947) για ένα παλικάρι φυλακισμένο στο Γεντί Κουλέ της Θεσσαλονίκης και δίσκοι ορόσημα η “Mικρά Ασία” και “Βυζαντινός Εσπερινός”, που σφράγισαν τη εποχή της ωριμότητας του μεγάλου συνθέτη.
Ο Καλδάρας γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Τρίκαλα, στο γυμνάσιο είχε ήδη μάθει μπουζούκι και κιθάρα, ξεκίνησε σπουδές στη Γεωπονική στη Θεσσαλονίκη αλλά τον κέρδισε τελικά η μουσική και μετακόμισε στην Αθήνα. Μπήκε στη δισκογραφία με το τραγούδι «Μάγκας βγήκε για σεργιάνι», το οποίο με τις φωνές του Μάρκου Βαμβακάρη και Βασίλη Τσιτσάνη, γνώρισε επιτυχία, άρχισε να εμφανίζεται σε νυχτερινά κέντρα και να ηχογραφεί ασταμάτητα αθάνατα τραγούδια με όλα σχεδόν τα μεγάλα ονόματα της εποχής: τον Πρόδρομο Τσαουσάκη («Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις»), τον Γρηγόρη Μπιθικώτση («Στ’ Αποστόλη το κουτούκι», «Μου σπάσανε τον μπαγλαμά»), τον Στέλιο Καζαντζίδη («Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει»). Τον Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ, τη Γιώτα Λύδια («Συ μου χάραξες πορεία»), την Πόλυ Πάνου («Τα λιμάνια»), τον Μιχάλη Μενιδιάτη («Πετραδάκι, πετραδάκι», «Περιφρόνα με γλυκιά μου»), τον Μανώλη Αγγελόπουλο («Φαρίντα»), τον Αντώνη Ρεπάνη, τον Στράτο Διονυσίου, τη Βίκυ Μοσχολιού («Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει») και τον Σταμάτη Κόκοτα («Όνειρο απατηλό») και πολλά άλλα.
Άνθρωπος τίμιος, οικογενειάρχης, ευθύς και ευαίσθητος ο Καλδάρας ήταν ο πρώτος που έδωσε ποσοστά στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου για τους στίχους της και πρωτοστάτησε μαζί με τον Τσιτσάνη και τον Δερβενιώτη στο κίνημα για τα δικαιώματα των συνθετών και των στιχουργών. Κλονίστηκε από τον θάνατο της 11χρονης κόρης του το 1965, κλείστηκε στον εαυτό του, αποσύρθηκε από τη νύχτα και δεν επέστρεψε ποτέ. Εβρισκε παρηγοριά στη σύνθεση τραγουδιών, αρκετά από αυτά τα έγραψε για την κόρη του. Όσοι δεν γνώριζαν τα θεωρούσαν ερωτικά ενώ στην πραγματικότητα έκρυβαν τον πόνο του πατέρα όπως οι στίχοι του τραγουδιού «Τι θα γίνω μες τη ζωή / αν ξυπνήσω ένα πρωί / και κοιτάξω την αγκαλιά μου / κι από μέσα να λείπεις εσύ…»
Το 1972-1973 Ο Καλδάρας έκανε στροφή στην καριέρα του και με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή παρουσίασε δύο ολοκληρωμένους δίσκους: Τη «Μικρά Ασία», σε στίχους Πυθαγόρα και ερμηνευτή τον νεαρό τότε Γιώργο Νταλάρα και τον «Βυζαντινό Εσπερινό», με ερμηνευτές τον Γιώργο Νταλάρα και τη Χαρούλα Αλεξίου. Ήταν δύο άλμπουμ καλλιτεχνικής ωριμότητας για τον Απόστολο Καλδάρα και δύο «διαμάντια» της ελληνικής δισκογραφίας. Ακολούθησε ο δίσκος «Οι ξεριζωμένοι» και το 1978 αλλάζοντας πάλι μουσικό ύφος παρουσιάζει το «Γιε μου» με τον Σταμάτη Κόκοτα, που γίνεται επίσης τεράστια επιτυχία. Μετά από ένα διάστημα εσωστρέφειας επιστρέφει το 1987 με μια μεγάλη συναυλία με τα τραγούδια του και το 1990 παρουσιάζει τις «Μπαλάντες του περιθωρίου» από τη δισκογραφική εταιρεία «Σείριος» του Μάνου Χατζιδάκι, σε στίχους Κώστα Βίρβου. Ήταν το «κύκνειο άσμα» του μεγάλου συνθέτη με τη μεγάλη διαδρομή, του δημιουργού που άνοιξε νέους δρόμους στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι.
Στις 8 Απριλίου του 1990 άφησε την τελευταία του πνοή μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, μια μέρα αφότου είχε συμπληρώσει τα 68 του χρόνια.
