Γιάννης Φέρτης – “Ένα γλυκό πουλί της νιότης” μας
Κείμενο και σκίτσο Γιάννης Κουτσοκώστας
Ήταν ένας υπέροχος θεατράνθρωπος, ένας έντιμος, σεμνός, ακούραστος εργάτης του θεάτρου και ένας γοητευτικός άνθρωπος στη σκηνή, στη οθόνη αλλά και στη ζωή. Όλα αυτά και άλλα πολλά ήταν ο Γιάννης Φέρτης, που έφυγε προχθές από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών και θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του.
Μαθητής του Κουν με επιβλητική παρουσία και υπέροχη φωνή ερμήνευσε με μεγάλη επιτυχία τα μεγαλύτερα έργα του κλασικού και του σύγχρονου ρεπερτορίου, αλλά και του αρχαίου δράματος, χαρίζοντάς στο κοινό μοναδικές ερμηνείες, που θα μνημονεύονται, στην ιστορία του θεάτρου, ως υποδειγματικές.
Γεννήθηκε το 1938 στο ορεινό χωριό Δάφνη της Φθιώτιδας, αποφοίτησε το 1958 από τη Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κούν και έκτοτε υπηρετούσε την τέχνη του για σχεδόν 65 χρόνια. Πρωτοεμφανίστηκε στο θεατρικό σανίδι το 1959 στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η ηλικία της νύχτας», για να ακολουθήσουν οι «Ορνιθες» του Αριστοφάνη, η «Ευρυδίκη» του Ζαν Ανούιγ, το «Γλυκό πουλί της νιότης» του Τενεσί Ουίλιαμς, «Ο δικέφαλος αετός» του Ζαν Κοκτώ. Υπήρξε από τους συνιδρυτές του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου, ενώ από το 1967 και για μια δεκαετία, διετέλεσε θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου, που ήταν και η πρώτη του σύζυγος, συνεργασία που έφερε στη σκηνή σημαντικά έργα. Για να χρηματοδοτεί τις παραστάσεις άρχισε να “δανείζει” την υπέροχη φωνή του σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές διαφημίσεις. Από τις κινηματογραφικές του παρουσίες ο ίδιος ξεχώριζε την «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη και το «Μπλόκο» του Αδωνι Κύρου, ενώ δεν είχε και την καλύτερη άποψη γι αυτούς που “θεοποιούσαν” τον “παλιό, καλό ελληνικό κινηματογράφο”.
Αυτό που ξεχώριζε τον Γιάννη Φέρτη ήταν ότι στην τέχνη και στη ζωή βάδιζε με αξιοπρέπεια αλλά και σεμνότητα. Ένιωθε άβολα με τις εκδηλώσεις θαυμασμού και αναγνώρισης από θεατές και συναδέλφους του, δεν θεωρούσε κέντρο του κόσμου τον εαυτό του, χαιρόταν την επιτυχία αλλά η κολακεία τον απωθούσε. Ο ίδιος δεν θεωρούσε τον εαυτό του ζεν πρεμιέ, του αρκούσε να παίζει και να ζει ωραία στο θέατρο και να κάνει τη δουλειά του στη σκηνή όσο καλύτερα μπορούσε.
Εκτός από την Ξένια Καλογεροπούλου, είχε επίσης παντρευτεί τη Μιμή Ντενίση, ενώ από το 2001 σύζυγός του ήταν η επίσης ηθοποιός Μαρίνα Ψάλτη. Εκείνη ανακοίνωσε την είδηση του θανάτου του ξεχωριστού ηθοποιού και υπέροχου ανθρώπου.
