“Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα”
Της Δέσποινας Μακρινού
“Αν δεν χωράς μέσα σε μιά άθλια πατρίδα”, τραγουδούν οι “Τρύπες” !
Αν δεν χωράς μέσα σε μιά άθλια πατρίδα και ψάχνεις διεξόδους! Αν σε κουράζει ο εαυτός σου και αυτό που χρόνια έχεις επιλέξει να κάνεις! Αν οι προσδοκίες σου ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα !Αν το επάγγελμα σου είναι βαρίδι! Αν η ματαιοδοξία σου μετουσιώνεται σε αναζήτηση άλλων πιο συναρπαστικών πεδίων! Αν οι ικανότητές σου νοιώθεις ότι αδικούνται !
Μιλώ για τους δύο, τρείς, πέντε, δέκα και περισσότερους δημοσιογράφους που ξεκινούν ένα ταξίδι για άλλες “πολιτείες”, για άλλα στέκια, για άλλες σελίδες. Μιλώ για τους δημοσιογράφους που με άνεση και αυτοπεποίθηση αλλάζουν στόχους και φιλοδοξίες. Μιλώ για τους δημοσιογράφους που εντάχθηκαν σε πολιτικά κόμματα – σε όλα τα πολιτικά κόμματα – και διεκδικούν μιά θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Για όλους που θέτουν τον εαυτό τους στην κρίση των πολιτών, αλλάζοντας πορεία. Για εκείνους που μετατρέπουν την δημοσιογραφική τους αναγνωρισιμότητα σε ψηφοθηρική διεκδίκηση.
Πόσο ανάγκη έχουν άραγε γι αυτό; Πόσο ανάγκη έχει η χώρα απο αυτούς;
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Το σίγουρο είναι ότι οι κομματικοί μηχανισμοί εκμεταλλεύονται την ιδιότητά τους ως δημοσιογράφοι και τους στηρίζουν, ποντάροντας στην αναγνώριση της δημοσιογραφικής τους υπογραφής…
Πολλά λοιπόν γνωστά ονόματας της δημοσιογραφίας εκτίθενται στα κομματικά ψηφοδέλτια. Πολλοί δημοσιογράφοι επιθυμούν να αλλάξουν επάγγελμα.
Με υπερβολική αυτοεκτίμηση και υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές τους βαδίζουν προς μιά νέα καριέρα.
Θα προλάβουν να μας πείσουν; Θα προλάβουν να μας ενημερώσουν επαρκώς; Θα προλάβουν να μας κερδίσουν;
Δυστυχώς ο δρόμος προς το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο τερματίζει μιά διαδρομή πολλών χρονων για τους περισσότερους.
Η δημοσιογραφία θα μπορέσει να καλύψει το κενό, οι υποψήφιοι συνάδελφοι…
